За смирението

izvoren напиша: Просто ви завидувам како се оправате со православната филоСофија.

Смирениот човек постојано ги гледа своите недостатоци. Тој никого не осудува, не ги гледа туѓите гревови, не се потсмева, и себеси се смета за најлош од сите. Не се дразни, кога на други им се даваат почести, не завидува на туѓа слава, затоа што самиот за себе не бара земни задоволства. Погледот на смирениот човек е свртен кон Небото. Се стреми да му угоди на Бога и од Него очекува милост во денот на Страшниот суд.

Просто ви завидувам како се оправате со православната филоСофија.

izvoren напиша: makarios напиша: izvoren напиша: makarios напиша: Добро е тоа. Само дочитувај ја до крај, како шо ја напиша ѕидарски.    А ти од каде си сигурен дека варијантата на Зидарски е молитвата на руското братство Оптина. Затоа што ја напишал Свети Филарет, митрополит Московски. Еве што друго вели во врска со смирението:Само смирението може да и донесе мир на нашата душа. Душата која не е смирена и која постојано ја носат брановите на страста, мрачна е и матна како хаосот. Дајте и да најде сила во смирението и дури тогаш во     неа ќе се појави вистинска светлост. Дури тогаш во неа ќе настане складен свет на исправни мисли и исправни чувства. Гордо мудрување и заклучоци, настанати од земната природа, ја загушуваат душата како магла, пропуштајќи во неа само привид на слаба и нејака светлост. Направете маглата да падне во долината на смирението, и тогаш над себе ќе здогледате чисто и високо небо. Душата сама себе се задушува со превирање и бука на надмените, секогаш немирни помисли и страсни желби. Дајте и да се стивне во смирение, и дури тогаш ќе може да го наслушне и чуе складот на природата, кој современиот човек сеуште не го уништил потполно. Ќе може во неа да чуе созвучја кои се достојни за премудроста Божја како што во тишината на ноќта можат да се чујат далеки звукови. Многу комплициран стил на изразување бре имал овој православен филозоф.А ко сакаш да прочиташ за смирението нешто ке те заболи глава, всушност не е за широките народни маси.Впрочем за високоинтелегентни верници.

Прво, брат, не бил филоЗоф, туку филоСоф. А што велиш, стилов е комлициран за несмирените...

Majkl напиша: belichka напиша: Ne si vo pravo Majkal, i ne tresi od rakav... bas taa mudrost za koja velis-spomnuvash se projavuva vo najprostite, a toa bile PUSTINOZITELITE OD PRVITE VEKOVI KOI ZIVEELE PO PUSTITE MESTA, ISPOSNICITE, MOLITVENICI DEVSTVENICI POTOCNO DO DEN DENESHEN GI IMA ONIE KOI SE TRUDAT VO OCISTUVANJETO NA SRCETO...!! Не е истресено од ракав. Секому е јасно дека има битна разлика во стилот на Христос и стилот на повеќето теолози кои честопати своите изјави ги темелат на безброј прочитани книги и толкувања на истите, оттаму се создава еден замршен систем на размислување несфатлив за простите народни маси кои жеднеат по Исусовото едноставно но генијално учење.

Prosvetleniot im se obrakja na lugjeto na nachin koj im e najblizok i najdobar za niv.

So priprostite govori so prost jazik, a na intelektualcite im se obrakja na nivnoto nivo na komuniciranje.

Ushte povekje, govorot i sovetot e doziran spored potrebite i vazhnosta na onie koi slushaat . Zatoa na prostite im govori za edni vrednosti, a na drugite za drugi.

Gledano od strana, za neupateniot vo ovaa mudrost izgleda kontradiktorno, nekarakterno, nestabilno, bez nikavi cvrsti temeli i neprosvetleno.

Nema nishto popodaleku od toa!

изворен, ти што мислиш, што е тоа смирение?
Без вистинско смирение, нема вистински внатрешен живот, нема внатрешна молитва..
Без вистинско смирение, срцето е склоно на горделиви помисли.

Толку „комплицираме“ околу смирението, бидејќи тоа е добра (ако не и неопходна) подлога за вистински внатрешен духовен живот. Смирениот човек е и кроток, а не може да не биде, затоа што го успокојува Божјата благодат која се има всадено во него.

Светскиот човек го сака богатството и славата на светот, но Бог ја сака смирената душа. Постугнувањето на најдлабокото смирение, пред очите на Бога е постигнување на најголемо совршенство. Ниеден подвиг не може да се спореди со подвигот на смирението.

Ајде сега тоа да го поврземе со подвизите и добродетелите. Веќе реков, без смирение, молитвата, милостињата, постот, воздржанието ништо не вредат. А самото смирение, и без тие работи е ценето. Подвизите сами по себе (немајќи смирение), можат да не возгордеат и погубат, како што ги погубија лицемерните фарисеи. Додека пак, смирението, самото по себе, и без да имаме други подвизи, може да не спаси, како што го спаси разбојникот на крстот, бедниот Лазар, и многу блудници, митници и грешници. Немојте погрешно да сватите, подвизите и добрите дела не се без значење. Тие можат да одат во прилог на нашето спасение, и да ни донесат поголема милост Божја. Но, предуслов е, да бидат направени со смирение.
Светите Отци смирението го нарекуваат сол за добредетелите. Како што рибата без сол замирисува, така и добрите дела без смирение се кршат.

Без вистинска ПРАВДИНА, нема вистински МИР а без вистински МИР, нема вистинска РАДОСТ!

Дали вие познато ова од некаде?

Дали е некој вистинит и праведен кој ги искушува своите ближни како би им го проверувал смирението?       

Не ги комплицирајте толку работите со смирението, сега ке искочи дека има смирени и несмирени христијани
   Тоа е еден од плодовите на Духот како што е напишано во Писмото.А плодот на Духот е: љубовта, радоста, мирот, трпението, љубезноста, добрината, верноста, кротоста, самоконтролата;

Изменето од izvoren - 28.Октомври.2008 во 21:17