Еден сведок дека Мехамед е пророк

Хјустон Смит

Во делото “Religions of Man”, Mentor Books, стр. 203, вели:

„Бил искрен и сакан од неговите луѓе, благороден и сожалив човек. Секогаш чувствувал тага за човечките страдања и се покажувал подготвен да им помогне на другите, а посебно на сиромашните и на неспособните. Поради неговото чувство на почит, обврзување и верување, се здобил со висок епитет како ,праведниот‘ и ,доверливиот‘.

Многубошците, непрекинато жедни за чуда, барале од него знаци и докази преку чудата како доказ за неговото пратеништво. Тој го одбил ова. Тој постојано го кажувал к*ранскиот ајет: ,Бог не ме испрати да правам чуда, туку да ги учам другите. Возвишен да е мојот Создател. Јас не сум ништо повеќе освен човек испратен како пратеник‘.

Од почетокот до крајот тој го одбивал секој труд за глорификација на неговата личност, велејќи (к*ранските цитати): ,Не ви велам дека Алаховите богатства се во моите раце, ниту дека ги знам скриените тајни, или дека сум ангел... Јас сум пратеник на Божјите знаци, кои ги барате.‘ Ова не се зборови на Мухамед, туку на носителот на Алаховата порака, упатени кон луѓето.

Доволно е само внимателно да ги набљудуваш небесните тела кои непрекинато се движат во вселената, совршениот ред на универзумот, дождот што паѓа за да ја оживее земјата, палмите кои се наведнати од нивните плодови, бродовите што пловат во морињата за да им служат на луѓето – сите овие се чуда за тие што ги набљудуваат. Зарем е можно сите овие да се создадени од еден каменит бог? Колку е бесмислено барањето на знаците кога целиот свет е знак! Во времето на бездни, Мухамед го проповедаше студирањето на совршенството на универзумот, што исламското знаење го издигна над христијанското.“[1]