Влијание на нацијата врз верата

Професор Хургроње

„Сојузот на нациите, основан од Пратеникот на исламот, ги постави начелата на интернационалното единство и меѓучовечкото братство на толку универзални основи, што служеше како светлосен факел за другите нации. Факт е дека ниедна нација во светот не може да се споредува со тоа што го направи исламот во текот на реализацијата на идејата на сојузот на нациите.

Светот не се двоумел подигнувајќи високо божества и индивидуи чиј живот и мисија исчезнаа низ легенди. Секој стремеж на Мухамед (Божјиот мир нека е над него) за цел го имаше само единството на човештвото во обожавањето на Еден Единствен Господ. Мухамед (Божјиот мир нека е над него) или неговите следбеници, во секое време, никогаш не претендираа на тоа дека се потомци на Господ, Негови отелотворувања, или на тоа дека се божествени. Тој секогаш бил и се сметал себеси само како емисар, избран од Господ.“[1]

Х. Г. Велс

Во „Историјата на светот“, стр. 346, вели:

„Исламот е најуниверзалното, најживото и најздравото политичко мислење кое е реализирано некогаш во светот. Тој на човештвото му понуди подобри услови од кој било друг систем.“[1]

Полковник Енџерсал

Американец познат по неговата безбожност, вели:

„Илјада години по раѓањето на Христос, муслиманите основаа голема држава, подигнаа училишта по монголските и татарските градови, во Иран, Сирија, Египет, Северна Африка, Шпанија, и др. Муслиманите не подигнаа само училишта (медреси), туку подигнаа и астрономски набљудувачки центри, каде што се развија природните науки. Тие ги измислија броевите, студираа алгебра, геометрија и постигнаа да ги решат проблемите на алгебрата од трет степен. Муслиманите се покажаа како мајстори во науката за мерење на земјата, ги цртаа картите на ѕвездите, ги покажаа нивните движења и ги именуваа со разни имиња, имиња кои ги имаат и ден-денес. Тие зборуваа за делењето на Земјината топка, го опишуваа правецот на патот до Сонцето и Месечината, и промената на ноќта и денот... Изумија алатки за хемија и физика, подготвија разни часовници, открија балансери за часовници, направија и напредок во хемијата, оперираа со азот, етер, алкохол и за првпат подигнаа болници низ светот.

Муслиманите ги разбраа основите на науката, однесувањето на телата во природата и секако, ја изучија и хидромеханичката наука. Во оптиката измислија и констатираа дека светлото не се перципира од окото во предметите, туку од предметите во окото. Освен ова, муслиманите од памукот, кожата, хартијата и челикот, изработија многу вредна и корисна суровина...

Тие, успешните, не беа христијаните, туку беа токму муслиманите, кои подигнаа универзитети, кои ги собраа сите ракописи од старите дела, кои ги открија законите на природата и привлекоа внимание од целиот свет за природните знаења... Не треба да заборавиме дека славата за поставување на основите на современите знаења им припаѓа на следбениците на Мухамед (Божјиот мир нека е над него). За ништо од тоа што го добиваме денес не сме им должни ниту на црквата, ниту на христијанството.“[1]