Верска поезија

      За Свети Јован и Илија


Кој луѓето како ИСУС ги љуби
Има многу голема фамилија
Иродот Св. Јована го уби
Незнаејќи, неверувајќи дека е тој Св. Илија!

Не!

ЛА ИЛАХЕ ИЛЛЕЛЛАХ

Кога малечко дете ќе се роди
Тогаш се вели МашАллах,
И на уво му се шепнува:
ЛА ИЛАХЕ ИЛЛЕЛЛАХ.

Детето потоа се учи:
Нашиот Господар е Аллах!
За и тоа само да рече:
ЛА ИЛАХЕ ИЛЛЕЛЛАХ.

Кога ќе порасне повеќе
Од ништо тоа нема страв,
Зошто во себе зборови носи:
ЛА ИЛАХЕ ИЛЛЕЛЛАХ.

Во џамија мора да оди
И да клања Намаз – Салах,
И постојано да повторува:
ЛА ИЛАХЕ ИЛЛЕЛЛАХ.

Патот нам ни го покажа
Мухаммед Ресулуллах
По кој секогаш ќе одиме
ЛА ИЛАХЕ ИЛЛЕЛЛАХ.

Кога смртниот час ќе дојде
И ќе се испушти последниот глас
И тогаш тоа треба да биде:
ЛА ИЛАХЕ ИЛЛЕЛЛАХ.

Сънувах сън
Сънувах сън... Бях някъде във храм
безлюден, тих, без никакъв народ.
Сред здрача блед под храмовия свод
видях един позорен стълб и там
Христа с въжета свързан, прикован!
Пред него бе изправен груб войник
и шибаше телото Му с камшик.
Във тишината някак страшно беше,
кога камшикът яростно плющеше.
Това бе бич, обкичен със ресни,
нанизани със късчета олово,
ръбати, остри, с грапави страни.
При всяко ново шибане сурово
те вбиваха се в страдащата плът
на кроткия Христос... И всеки път
когато пак камшикът заплющеше,
Потръпваше Христос, но все мълчеше...
А по измъченото Му лице
струеше кръв. И двете Му ръце
пробити бяха. В кротките очи
блестяха сълзи в кървави лъчи.
Венец от тръни кичеше главата,
петна от кръв личаха по ребрата.
Навред - по гръб, по рамене, гърди
се виждаха все кървави бразди.
Безжалостният и суров войник
издигна пак разветия камшик
и взе да шиба... Силно възмутен
аз пламнах, обладан от гняв свещен,
па спуснах се и викнах: "Зли човече!
Що правиш? Спри! Хвърли камшика вече!"...
В лицето исках тоя звяр да зърна.
Войникът се във този миг обърна
и ме погледна... Аз... се ужасих...
че в него... своето лице открих!...

Архимандрит Серафим Алексиев (+ 1993)

   СОН



Сонував како шетам по плажата со Господ,
на небото блескаа сцени од мојот живот,
а на песокот имаше по два пара стапалки
од кои едните ми припагаа мене,
а другите на Господ.
Кога блесна и последната сцена од мојот живот
се завртев и видов дека на некои места
имаше по еден пар стапалки,
исто така забележав дека тоа било така
во моите најтешки денови.
За тоа го запрашав Господ:
"Господе ти ми рече дека ако одлучам
да те следам тебе ќе бидеш покрај мене,
но не разбирам зошто во нај тешките моменти
во мојот живот си ме напуштил?!
"Господ одговори:
"Мое скапоцено чедо
таму каде што гледаш по еден пар стапалки
јас не сум те напуштил
ТАМУ ТЕ НОСЕВ ВО МОИТЕ РАЦЕ!"

Кој го има Царството, тој има се!

БОГ да те награди се повеќе и повеќе.       

[QUOTE=EvAngelos] Above all powers, above all kings,Above all nature and all created things.Above all wisdom and all the ways of man,You were here before the world began.Above all kingdoms, above all thrones.Above all wonders this world has ever known.Above all wealth and treasures of the earth,There's no way to measure what you're worth.Crucified, laid behind the stone,You lived and died, rejected and alone.Like a rose, trampled on the groundYou took the fall, and thought of me, above all.  [/QUOTE>

Прекрасна е!
Тебе ли ти ја стави Господ на срце да ни ја дариш?