ЗБУНЕТОВА ТЕМА

...koj..onoj so 10 000 ili ovoj so zgodniot doktor...

... aj za mamicka edna ubavo srocena so zgoden doktor na nekoi 45-50 godini, maku prosed koj umee fantasticno dobro da leci nastinki......

...како лесно никнуваат прашини таму каде не си ти, како никој никогаш да не бил таму, се забележува каде не си била ти. Секој оној макар случајно те сретнал, најчесто со насмевка заминува испратен со отровните стрели кои ми виреат од очите и невидливи ножеви му забивам дадека шкрипам со забите. Знам дека да го чувам во себе тоа морам, но длабоко во себе сум алчно животно кој ржи на секој оној што ќе му се приближи на пленот, да, тој е оној другиот неразумниот кој секаде гледа стапици, а толку е силен што ме прави несреќен кога ќе посака, оние моменти кога си до мене допирајќи ме по косата прашувајќи за мојата смуртеност, волкот во мене бара борба само затоа што му е досадно, додека во мене го молам да престане и да се смири. Најголем успех да го совладам ми е кога ќе ги преиначам неговите сили и да разбудам насмевки и онаму каде одамна заспале, кај очајни и безнадежни, отфрлени и уплашени.
А вистината е душиче дека е тој преплашен од пустинската визија во која седиме сами на некој камен со наведната глава гледајќи по стапките кои ги си ги оставила зад себе, а ти си далеку на хоризонтот каде престануваш да бидеш и далечна точка низ врелиот воздух кој трепери додека го губам здивот, а во меѓувреме ме обвинува за мојата недостојност хранејќи се со моите остатоци.
Додека му ја спомнувам визијата, тој трепери, квичи и ми ржи, ми вели дека друга како тебе немало, нема ни да има, дека без тебе само ќе служам за потсмев, минувајќи го остатокот од животот во парталавост додека ме напушта разумот како птица што се сели на југ без намера да се врати.
Не е само до мене душиче, тој тешко засакува, но кога тоа ќе го стори и те одвлечка во неговото дувло, тој веќе не пушта, премногу силни вилици се тоа...