ЗБУНЕТОВА ТЕМА

какво остануење трудна бе мамичке?
па нели прво свадба да им се напрај треба па после друзи рабојќе

ete pokloni pa neka izbere eden,ama aplauz si zasluzuva sekako

............

... нема ништо поинаку само сенката на светот не не сака зошто сме поинакви, оној во кој досега баравме работи кои ги нема и каде постојат само многумина без крила за кои е незамисливо да се живее меѓу облаци. Со нас светот не може да функционира онака безмилосно како пред нас, трепери и се мршти како да го загрозуваме, а ние само го игнорираме, за него тоа е нешто ново, поставен во втор ред, дури заборавен, симнат од трон.
Несватливо за тој свет кога допирот и погледот се цел сами по себе, секое твое движење да ми го потикнува чувството на хармоничност, никогаш досега запознато во ниедна ситуација и со никого, несватлива сигурност и мир кога домот сме го пронашле еден во друг, сваќањето дека домот не е цврста градба туку непоколеблива мекост. Несватлива недвосмисленост и едноставност кога едноставно се сака, без сметка на маса, без обзир кон оние што неоправдано бараат внимание само затоа што случајно постојат во наша близина.
Несватлива споеност без можност да и се види крајот, без трепкање на око, без потреба од здив, без однапред спремен збор заради несопирлива спонтаност, без начин да постоиме еден без друг заради стопена горделивост, едноставна карта за беспрекорност...

zbunki se deshavaat