Напиши љубовен текст (дневник на вашата душа)...

Te sakav, navistina te sakav. Te sakav kako {to nikogo do sega ne sum sakala, i kako {to nikoga{ pove}e nema da sakam. Ednostavno, za tebe bev spremna da storam sî. Za tebe bev spremna da otidam do krajot na svetot, za tebe bev spremna da go preplivam i najgolemiot okean, za tebe bev spremna da se iska~am na najvisokiot vrv. Tebe, najmil moj, bev spremna da ti go dadam moeto neprocenlivo bogatstvo.

Ne znam ni kako ni koga, no ti uspea da mi se vovle~e{ pod ko`a. Onaka tivko, podmolno, kako kradec na prsti, uspea da mi go opsedne{ sekoj atom, da mi ja okupira{ sekoja kletka. Dali si svesen kakva bura predizvika vo mojot `ivot? Dali znae{ deka uspea da mi go svrti{ vnimanieto kon raboti za koi voop{to ne sum razmisluvala? Dali znae{ deka me natera da gi pogazam site moi principi i da gi prekr{am site moi pravila?

Eh...koga bi mo`ela samo da go vratam vremeto nazad...znam deka povtorno bi te qubela...

Додека ја слушам мојата омилена песна се топам. Тонам и запловувам понесена од струјата на мојата крв. Што ми се случува? Ме опфака студенило. Замрзнувам, полека се претворам во грутка мраз и уживам. Уживам во самотијата, мојот најголем другар. Времето го направи своето. Ме натера да направам кралство на самотија, во која другарувам со тишината и се лекувам од судбината која го замрзна твоето лице. Излегувам у барам место без луѓе, онаму каде што нема грешници. Го повикувам нејзиното височество - ТИШИНАТА, како единствен присутен елемент. И го давам правото да биде судија и сведок на твојата исповед. Почнуваш да го изливаш својот бес, го удираш молкот со својот лелек. Се обидуваш да испловиш онаму каде што дува ветрот, ладе што заоѓа сонцето. Така трчајќи ги собираш дел по дел своите сеќавања, ги редиш како кула од карти. Зарем е важно што мракот кој ме обвива нема кој да го осветли, студенилото нема кој да го затопли. Човекот води борба во себе постојано, но постои едно правило: Никогаш не се предавај. Не се предавам и не отстапувам. А кој знае, можеби и борбата и упорноста се залудни, но ти никогаш нема да дознаеш. А ако дознаеш ке престанеш да разбираш. И тогаш се раѓа ништо, нема ништо и се е ништо. Сеедно......

a ova mi go prati edno tipce na prijateli i go zacuvav za da se sekavam deka ima i maski sto umeat kako da razneznat devojka... retki se bez navreda momci- sekako so isklucoci. i aj dosta bese samo ja pisamako pak sakate prikazni za dobra nok javete se.....

                                                                                                                                        Minato

I kolku e sega  samo pusto, ta`no i tmurno. S e e taka ostaveno so `elbata da e kako nekoga[.  Na radioto povtorno nekoja stara pesna na koja pla~am vrz tvojot krevet, a povremeno kako [to se gubi stanicata, taka se gubat  i moite solzi polni so nade` za  sre]na idnina. Me pe~e vo gradi, ne se izdr`uva. I se pra[uvam povtorno, koj li sega ke go zazeme moeto mesto,  kade [to spiev, kade [to pla~ev, kade [to te sakav. Kade i da sum duhot  moj  ke ostane ovde.  Gi stiskam solzive da ne prote~at, no ne treba mnogu, samo u[te edna[, u[te edna[ da go poglednam tvojot krevet na ~ija pernica go ostava[e sonot, jas ostaviv pismo- bez adresa, bez ni[to drugo osven moeto ime koi se nadevam nema da go zaboravi[ i deka tie sedum bukvi ne se crna to~ka vo tvojot `ivot. I prosti mi [to  ke ti  odzemam  od  tvoeto  skapoceno vremesamo u[te pet slatki minuti za da se pozdravam so spomenite [to ke prodol`at da  `iveat ovde. Spomenite koi ne gi ostavam, ne gi zemam so mene , ne gi zaslu`uvam, ne pripa\aat kaj mene.

I sega mil moj so skr[eno srce i solzi koi se trkalat po moeto lice, odam poleka nakaj vratata. Ja otvaram  poleka i se vrtam za posleden pat.  Dali mi se pri~ini ili navistina site predmeti  vo sobata me gledaa so ta`ni lica. Paradoks. Ah, samo tagata ja nosam so sebe. I odam se pra[uvam dali zaspa  mirno?!  Dali ova e posleden pat koga vo `ivotot sum bila sre]na. Ja pra[uvam no]va dali ke me zacrta vo zaboravot tvoj ili ne ]e zaspie[  zo[to ne e se isto.  Zbogum e mnogu da re~am no dogledawe e  dovolen  zbor za da go  objasni seto ova, a i drugo neznam [to da re~am. Ostanuvam so podzinata usta, a moeto srce prodol`uva da  zbori... TE QUBAM- tivko izgovara...

A sega odam, ne me zaboravaj...

I jas nema nikoga[ da go zaboravam seto ona [to go pominavme za eden mesec a tebe najmalku..  I za kraj ke te zamolam koga nave~er ke se zavrti[ na drugata strana od krevetot, tivko [epni “dobra no]” I jas ke zapla~am i edna solza ke ti pratam po beliot gulab da ja donese i da ja ostavi  na “mojot krevet.” Bakni ja  i ~uvaj ja kako da e tvoja. Toa nema da e obi~na solza... I pismovo ~itaj go ovde kade [to go najde.