За Иконите (само текст, без слики!)

 misterX напиша:

рМожам да забележам дека добро се забавувате. Упорни сте во тоа да го убедите евангелоса дека не е во право и целава оваа тема ја претворивте во битка со празни зборови. Човекот ви зборува за еден поинаков пристап кон целата оваа работа ама или не го читате добро или пак ги занемарувате фактите со кои се служи за да ви ги отвори очите. Никој не ви забранува ликот на Исус да го замислувате и таа замислена икона да ви биде единствен украс кој ќе биде засекогаш закачен во вашите умови. Такви треба да бидат иконите, и доколку Исус е вашиот Бог тие икони треба да бидат единствено со неговиот лик а не со уште 1001 светци и незнам што уште не. 

Дали кога зборувате за оправданоста на иконите сте помислиле, кој, кога, како, и зошто одредил тие да бидат дел од вашата религија и да се користат кога се молите? Кој одлучува кој кога и како ќе ги црта тие ликови. Кој ќе биде светец а кој неможе да биде светец?  Зошто сево ова не е објаснето во библијата како што се објаснети некои други работи? 

Па луѓе зарем не гледате што направивте од вашата религија? Па почнавте и икони со ликот на Тоше(сигурен сум дека тој не би сакал да се дига оволкава прашина околу него после неговата смрт ама за жал нашите медиуми и луѓето успеваат од него да направат“религиозна икона„) да поставувате по црквите и него да го споредувате со светци, ангели и незнам што уште не. За ова зборува Евангелос, за злоупотребата на Исус, за секојдневното споредување на некои обични смртници со него. 

Деновиве на канал 77 слушав како на некоја листа на највлијателни личности кои живееле на планетава Исус -Иса а.с бил 3 по ред а пред него биле Исак Њутн и уште еден тип.  

Зарем не гледате до каде дојде светот? Го споредуваат Исус со некој обичен смртник и притоа го ставаат на 3то место. Ете тоа е таа “демократија“, тоа е тоа дозволување секој на дрвца или зидови да си црта какви што сака ликови и после тоа да ќари од продавање на истите “уметнички дела“. 

Едно треба да запаметите а тоа е дека Исус не е играчка која секој може да ја продава, да ја става на некакви листи( за да си ја исоплни дневната медиумска програма)  или било што. Слободно можам да кажам дека делото на Исус -Иса а.с Исламот многу повеќе го почитува отколку што тоа треба да го правите вие, и затоа исламот ги забанува ваквите работи. 

Ако може некој од вас нека ми го објазни начинот на кој се одредува кој ќе биде светец и како ќе изгледа тој на иконата, дали ќе има плава коса или црна, плави очи или црни? Како функционира ова и зошто секоја икона е поинаква од претходните? Кој ќе докаже дека некои од тие “светци“ не биле огромни грешници? Зошто кога веќе користите икони тие не се само со ликот на Исус кој според мене единствено ја заслужува таа почит, туку имате уште многу ликови преку кои се молите т.е сакате да ви бидат слушнати вашите желби и молитви за опрост од бога?

За крај ќе ви напишам една анегдота или виц како сакате, за еден уметник кој имал задача да нацрта неколку слики во некој манастир. Тој почнал да си црта и во меѓувреме дошол некој од монасите кој кога видел што прави овој видно вознемирен му довикал:

Што правиш бре ти, зошто ангелите ги црташ со чизми, па кај си видел ти ангели со чизми!!!

А овој уметников, онака како што се однесуваат сите уметници, мртов ладен само го прашал на монахот: А каде па ти си видел бе Ангели без чизми!!!

Овој пример го имам пишувано на уште едно место на фурумот но знам дека е интересен, реален и можеби ќе ве насмее малку. 

Слушај братко.

За кој е во право, Православната традиција или Евангелос нема да спорам сега. Затоа има пишувано многу предходно, може да се прочита и самиот да се дојде заклучок, а јас да бев и атеист ќе сватев каде е вистината. Друго, со самиот факт дека ти кој си муслиуман (кое и го почитувам како твое право и те милам немој погрешно да ме сватиш) а го бранеш ставот на Евагеолоса ми дава до заклучок дека вистината е во Православието  .

А тоа дека така се онесуваат со Христа вистина во голема мера сме ние виновни затоа што не го сведочиме со својот живот, а само ги соблазнуваме лугето, но и никој неможе да ги сопре да мислаат што сакаат и да донесуваат такви неразумни заклучоци. зашто како може Исак Њутон да е пред Христа? Каде си слушнал за Њутоновци, а Христијани насекаде има, па и ониое земји кои сега се муслимански порано биле Христијански.

Но сега сакам само да ти одговорам на прашањето за кои се критериумите за прогласување некој за светител на Црквата Божја и бидејќи ова прашање се постави на темаите ЊПредание“ и „Монаштво“ па скоро истиот текс ќе го пастираме и таму.

Во почетокот Бог го содал човекот добар. Според Својот образ и подобие го создал, односно совршен во потенционал со можност да напредува и се восовршува до стекнувањето на Неговото подбие или како што ќе кажат Отците на Црквата, да стане „бог по благодат“.

Но подоцна откако адам, односно човекот, згрешил ја изгубил сета убавина своја и неговото срце кое до тогаш било чисто и храм Божји се валка и бива заробено од страстите, а  од него, како последица на тоа, се отсранува Бог. И понатаму преку Адама тоа се случува и со сето човештво.

Сега , сета цел, сиот напор на човека е повторно да се исчисти и ослободи од страстите и се врати на својата првосоздадена природа и заедница со Бога. Со доѓањето на Синот Божи и постанувајќи и Син Човечки, Господ Исус Христос ни го покажал патот, а тоа е преку пустината и смиреното страдание (крстот). Друг пат нема, зашто Он е Патот, Вистината и Животот и овие три категории не идат одделно туку секогаш заедно. Нели еден Бог.

Оние кои го избрале тој пат на лично покајание, очистување и ослободување од страстите или поточно нивно преобразување и кои успеале во тоа се всушност светителите.

Тие го исчистиле своето срце од страстите и умот го просветлие и во своето срце повторно ја привлекле благодатта Божја. Нивното срце повторно станало Храм на Живиот Бог и со својот просветлен ум постојано го созерцавале ( го гледале Неговото Прекрасно Лице) и се насладувале.

Во тој подвиг препознаваме генерално три степени или нивоа:

- Очистување на срцето од страстите

- Просветление на умот

- Обожувањето на целовкупната човекова личност

Секој од овие степени се одликува со свои каратеристики:

На првиот степен срцето се чисти од страстите, а енергијата на умот се просветлува. На тој степен му содејствува очистителната благодат и усната и умната молитва.

На вториот степен на просветление откако срцето доволно ќе се исчисти од страстите, а енергијата на умот просветли, тогаш тој (умот) молитвено слегува во срцето како во свој центар (суштина) и таму благодатно непрестајно ја кажува молитвата. На овој степен повигот се состои во доочистување и просветлување на суштината  на умот и напредување на молитвата до непрестајна умносрдечна кое повижниот го добива на третиот степен од уховниот живот, на степенот на обожение на целовкупната личност човекова.

Краен  и единствен критериум низ сите овие три степени е љубовта и молитвата. 

Нивното срце повторно постанува храм на Живиот Бог и во нивното срце постојано пребива благодатта Божја. Тие иако со телото сеуште пребиваат овде на земјата, нивниот ум е вознесен  на Небото каде лице во Лице го гледа Бога и непрестајно пребива во созерцание и Богомислие од каде ги црпи сите тајни за Бога, Царството Небесно, човекот и се друго, и нивното слово постанува слово со власт, Божјо слово, Богослово, Богословие.   Затоа и ние им веруваме на светите Отци и нивните списи, зашто тие не го познаваат Бога од книга и не шпекулираат со словото Божјо, туку тие го познаваат Бога од опит, од искуство и нивното слово е емпириско, искуствено.

Тие се луѓето кои преку личен подвиг во смирение и  живот во Црквата преку добродетелите и учеството во Светите Тајни на светата Литургија ги поминале сите овие три стадиуми (нивоа) во духовниот живот за кои е потребно напор време и долотпение, а кое го немаат претестанските„ подвижници“ зашто тие сакат само со едно признавање и потпишување дека се христијани и да се спасат и да си го исчистат срцето од страстите и да се носители на Светиот Дух и толкувачи на библијата и преку ноќ стануваат проповедници.

И отпосле откако ќе се упокои еден таков свет Отец по извесно време почнува да се појавува почит кон него од самата Црква, т.е. верниот народ .

- се разгледува неговиот живот дали бил исправен и да не бил во прелест

-Ако од  неговото тело се појават знаци на чудотворност преку испуштање на благоухание (благопријатна миризба), свето миро (нетварно миризливо масло кое истекува од неговите свети мошти),  јавувања во сон и чудесни исцеленија на разни болести кај луѓе кои молитвено му се обракаат.

 - Потоа се испитуваат и неговите пишани списи, ако ги имал, и учењето кое го исповедал дали е согласно Светото Писмо, и Предание, да нема некои ереси 

и на крај откако сето тоа ќе се утврди заседува целит свет синод на помесната Црква од каде тој потекнува и едногласно донесуваат одлука за негова канонизација и прогласување за светител.

Гледате не е се така просто и едноставно а критериумите не се благи. и овде нема шпекулација кој е свет, свет е. 

Внеси реплика	страница <1 42 434445 46 57 >
Tweet