ЗБУНЕТОВА ТЕМА

... ти лежам со главата меѓу градите, месечината ми раскажува светлосни приказни кои минуваат низ завесата на која се јавуваат бранови заради воздухот кој минува низ подотворениот прозорец, некоја нова пантомима. Пишувам одговор со прстите минувајќи низ твојот стомак и колкови, твојата водишка ми потврдува дека правилно сум ги опишал чувствата. Светлината од месечината и твоите воздишки се едниствените ориентири кои ми овозможуваат сигурно и безбедно патување низ сонливата територија каде ечи твојот глас и насмевка, топлина која доаѓа од мислите и се разлива низ сите делови на моето тело. Благ вкус се јавува на моите усни, со јазикот ги облизнувам случајно допирајќи ја брадавицата која чека да ги нападне моите усни, ја открив намерата, заседата не успеа, поспаната маглина почна да се повлекува, се работи за самоодбрана, морам да дејствувам брзо, се сетив на начинот на кобрата, на мигот на вечноста додека се спрема да нападне, месечината ми ја осветли целта, постојат само моите усни кои го кријат јазикот како некое тајно оружје и твојата брадавица која се заканува дека нема да се заврши со неа, дека е само извидник во беспоштедната борба која следи, си ги мерат силите, прв ќе нападнам, предизвикан сум...

...............

   

...во купатило под топол туш, занесени во нега еден за друг препуштени еден на друг, меурчиња разиграни шетаат низ нашите тела, патчиња си правиме, нашите дланки како кутриња душкаат насекаде, мафтаат со опашките и потскокнуваат заради изобилие. Твојот поглед меѓу капките и пареата и лице кое како семафор менува бои, но основната боја секогаш е зелена заради дозволен премин, но и мешавина од сите бои заради мал допир за човештвото но голем за нас, бранети подрачја кои паднаа под немилосрдната опсада на десетте варвари кои ги водат моите дланки со гласни воздишки од твоите усни како знак на потполно безусловно предавање, како паѓа и последниот бедем, но ова е и пирова победа, не можам гордо да стојам пред тебе, потклекнувам заслепен пред богатствата што ми се нудат, станувам треперлив роб кроток како јагне зошто сево ова беше само една голема заседа во привидна победа, твојата гласна насмевка беше како борбен крик кои ги активира твоите десет амазонки за да ме совладаат и одземат секоја волја за доминирање, ме одведоа пред кралицата која ме чекаше под водопадот, под брегот, отворена и милозлива да ме внесе во нови сваќања кои ме водат кон длабочината на твоето битие каде свети дијамантот кој чека да биде избрусен, моја задача е тоа, знаеш дека ќе дадам се од себе, затоа и ме одбра...




Изменето од zbunet - 11.Јануари.2009 во 22:44

.................