ЗБУНЕТОВА ТЕМА

Mojata dusha ne e pateka,da minesh i da zaminesh,mojata dusha ne e kamin da se zgreesh i da zaminesh,mojata dusha e bozji hram-vleguvash i ostanuvash tamu

zbunet напиша:

... ако подобро се сетам, на мојата ѕвезда советник која ми велеше да ја прифатам мојата судбина полна со обичности кои ми ја разрануваа душата, дека моите обиди предизвикуваат само сожалување и покрај тоа што ми е вкусот на свеж извор, никој нема да се напие, бар не таа за која сум наменет и дека таа што ќе пие нема да забележи ништо посебно и необично која ќе ме стави во редот на милионите обични чешмички крај патот низ кој случајно минувала.
Гледав по патот низ кој минуваа жедни но скоро и да не го забележуваа мојот извор обраснат со безбојни растенија, погледот ми се вкрстуваше со случајни и тапи погледи кои реагираа само на светкави реклами за вода со необичен вкус, некои за кои немаше место само сакаа да се напијат од мене и да продолжат за да добијат сила да издржат во долгите редови пред популарните. Не можев да им замерам, бев само обична чешмичка, се обидував да ја прифатам мојата судбина.
Во делот од небесниот свод кој беше над мене ѕвездите ги покри сенка, погледнав нагоре иако не бев навикнат да очекувам, се појави ѕвезда што паѓа, за последен пат посакав желба. Сенката сеуште ја имаше, очите ме заболеа од ненавикнатост за гледање во висини, во позадина се појавија обличја на необичен мал облак, на него седеше ти со светлина сама за себе и почна да се спушташ кон мене... додека пиеше првите зборови ти беа дека ме препозна меѓу милионите... бев збунет, но насмевка се појави на моето лице по толку многу време...