За смирението

Освен вистинското смирение, постои уште еден вид на смирение, а тоа е лажното смирение, или шарлатанско смирение. Се разбира, ваквото „смирение“ произлегува од нашата суета и гордост. Веќе ги опишавме знаците и плодовите на вистински (внатрешно) смирениот човек, како и тоа, во зависност од степените на духовниот раст, какво смирение може да има.

Лажното смирение е жедно за слава. Лажно смирениот човек, има лице на смирен човек, но внатре во себе е полн со страсти. Тука се крие и лукавство, затоа што таквиот човек видел дека смирението носи пофалби и почести на оние кои го имаат, па заради задоволување на своите страсти, ја зема маската на смирението. Ваквите луѓе ја немаат разбрано суштината на смирението. Да, и тие за себеси велат: „Леле, јас грешниот, ох колку сум недостоен.“ Да, вели, но истовремено посакува другите да му кажат дека тој не е грешен, дека е побожен, и веднаш му станува драго. Но, ако другите му речат: „Признаваш дека си грешен? Значи, вистина било тоа што го зборуваат за тебе.“, на лажно смирениот човек, веднаш му станува мачно, па почнува да прашува кој тоа така зборувал. Ова смирение не е спасоносно, и се нарекува смирение полошо и од гордоста. Свети Јован Лествичник вели: „Не покажува смирение оној кој самиот себеси се навредува, туку оној, бивајќи обесправен од друг, не ја намалува љубовта спрема него.“

Лицемерното смирение не претставува толкава опасност за световните луѓе, кои не го разбрале смирението и не ни сакаат да имаат вистинско смирение. Но, лажното смирение е многу опасно, пред се за духовните луѓе, односно за оние кои сакаат да живеат духовен живот. Лажното смирение е начин за стекнување на евтина и брза слава. Светите Отци велат, да не зборуваме ништо за себеси: ниту добро, ниту лошо, туку да внимаваме на душата и внатрешно да се бориме со сите нејзини пороци. Не обвинуваат ли, треба да молчиме и да не се оправдуваме. Инаку, ете ти ја гордоста. Не фалат ли - пак треба да молчиме. Инаку, ете ти го лицемерието (значи пак гордоста). Тоа е надворешното смирение. А внатрешното, она вистинското смирение, е мртво и за навредите и за пофалбите.

Еден подвижник рекол дека во последните времиња, нема да има веќе строги аскети и големи подвижници, но вистинските христијани ќе се спасуваат само со смирението. Дури и некои, само со смирението ќе достигнат големо совршенство.

Значи, ако сакаме да почнеме да живееме вистински духовен живот, треба да ја презреме сета човечка слава. Презирајќи ја, нашето лицемерие произлезено од лажното смирение, постепено ќе го преобразуваме со побожност и со плач за сопствените гревови. Постепено ќе се очистуваме од страстите, и ќе се здобиваме со вистинско смирение.

п.с. Многу е битно, сето тоа да се прави заедно со духовен отец. Не дека не може и сам, но тоа е многу потешко, и е многу лесен начин некој да западне во прелест.

лек за гордоста е понизноста, а не смиреноста.Кога ке се понизиш пред Бог и лугето гордоста ке исчезне.
Всушност Марија Магдалена е конатрадикторна првен вика дека лек за гордоста е смиреноста, а потоа џабе е некој смирен ако е горд внатрешно.

   Така да св.Тихон Задонски не баш добро ви го кажал лекот за гордоста.

maria_magdalena напиша: E. bas sega ja citam taa kniga "Hristijansko ziveenje" od Sv. Tihon Zadonski, t.e. se navracam na nea. Mnogu e ubava i poucna.   Kon tvojot osvrt, da, toa e toa. "Golema mudrost e da ja pokoruvame nasata volja na Bozjata i zloto da go pobeduvame so dobro, gordosta-so smirenost, gnevot i lutinata-so krotkost i trpelivost, a omrazata so ljubov"   Lek za gordosta e samo smirenosta. I toa, dzabe e ako nekoj nadvoresno deluva smiren-a vo dusata ostanuva gord. Toa e demonceto koe mora da se pobedi vo sebe.

многу добро кажано...

Читај ја „Живот под духовно раководство“ од св. Теофан Затворник - прекрасна книга.

E. bas sega ja citam taa kniga "Hristijansko ziveenje" od Sv. Tihon Zadonski, t.e. se navracam na nea. Mnogu e ubava i poucna.

Ma ostaj se, da ne e Bog...ce ritame kako oslinja, plukajci i gazejci po licnosti bez pardon.

Slava Mu sto ne sozdal -LUGE.

Tokmu taka.

Изменето од maria_magdalena - 29.Октомври.2008 во 19:05

Makarios, blagodaram za objasnuvanjeto. Sekako deka moitre sogleduvanja se od podolna instanca na duhovniot razvoj, zatoa sto samata nemam dostignato nekoe nivo za da gi sogledam i od ovoj agol.