Песимист или оптимист?

Дефинитивно.. човек треба да знае што балансира, а без да искуси како би знаел? 

Песимизамот... ми е лоша навика. Претеран оптимизам = на преголеми очекувања и тука можеме многу лесно да се разочараме. Најубаво е реално да се погледне на нештата онолку колку што сме спремни да увидиме затоа што рака на срце па и не секогаш сме спремни. Само никако не чини одењето од крајност у крајност, особено не ако се случува тоа пречесто. Секој некогаш е песимист, некогаш оптимист, во ред е во одредени моменти да се оди до екстремизам, но колку поретко се наоѓаме на една од крајностите толку подобро за нас. Но за да научи човек да биде реален и да размислува со ладна глава некогаш (барем според моето искуство) потребно е да ги искуси и двете крајност, да го извлече и доброто и лошо од нив и на крајот да го најде сопствениот баланс.

Не губи надеж  

Нешо као покушавам да ги гледам малку пореално работите 

 podobro sega uchi iglava da buchi ., otkolku posle z,sh em nema da buchi em nema da razbira nishto.,  i ke mora bilobil za pametenje

 znachi  deka  shtom  e takva rabota  si optimist.,
 samo gledaj krajnosta da bide sekogash pochetok