Напиши љубовен текст (дневник на вашата душа)...

Te sakav,no ti toa ne go svati!
Ednas si otide-i pak mi se vrati.
A dali ne treba ti sega da patis??
I ne mislese deka pak ke mi se vratis??
No sega jas ne sakam kaj mene pak
sakam samo da me sakas i da PATIS!!

Monuska напиша: Не знам како да ти докажам дека не сум добра личност, дека не сум вредна да се трудиш и да се надеваш. Не знам како да те натерам да сфатиш дека секогаш нивната одлука ќе биде посилна од мојата, дека нивната намера ќе биде извршена до крај, дека јас нема да си дозволам да ги разочарам. Да бев родена на друго место, во друго време, можеби ќе бев посилна, можеби немаше нивните зборови секогаш да ме доведуваат до солзи, можеби ќе бев попаметна и ќе те пуштев да си одиш на време. Да, себична сум, таква сум а ти во таква се заљуби. Тие ми велат јас да отворам очи, а всушност ти не знаеш кого галиш секој ден. Лажга, кукавица, лицемерна, сето тоа сум. Крадев минути од денот за да бидам со тебе, измислував лаги за само уште еден момент, бев фина со твоите а ги слушав моите како ги понижуваат. Ми велат дека ми треба нешто повеќе во животот. Која иронија. Ти си тој што не заслужува на некоја како мене да си го троши животот. Да, јас се надевам, дека еден ден ќе дојдеш и ќе ми кажеш дека не ме сакаш, дека си сретнал друга. Тогаш ќе бидам најсреќна. Во сета моја мизерија и тага, во сите солзи и деновите исполнети со каење, јас ќе бидам среќна. Те молам, остави ме, зошто јас немам храброст да го направам тоа.

„не пери се со своите мани, или со советите на другите ако не ме сакаш. ми редиш причини, сопки и пердиња за да не те гледам, ми посакуваш подобра од себе - некоја што не си ти и тоа што го сакам во тебе. ме молиш за храброст да си ја отсечам раката, да си го извадам окото, оти така ќе бидам посреќен. дали се слушаш себе си низ вревата на сите други, кога веќе не ме слушаш мене? може ли за миг да останеме насамо јас и ти на средина на празен стадион без навивачи, па да видиме дали можеме заедно да победиме?“

прости, Монушка, што ти се плеткам во приватноста, ама да бев едно машко, така ќе ти одговорев

Лесна песна

Замисли...
сакав да пишувам...
и по трет пат започнувам.
за Недостигањето,
за Осаменоста,
за Тагата,
за Тебе...колку си ми далечен
и за моето срце
бавно и болно чука

и лесна ја нареков
а толку тешко ја чувствувам
уште еден товар, наместо олеснување
уште една солза, наместо насмевка.
Уште еден ден...црно бел
Без боја и глас
Само Тишината...само Тишината и Јас

...ми недостасуваш

Не знам како да ти докажам дека не сум добра личност, дека не сум вредна да се трудиш и да се надеваш. Не знам како да те натерам да сфатиш дека секогаш нивната одлука ќе биде посилна од мојата, дека нивната намера ќе биде извршена до крај, дека јас нема да си дозволам да ги разочарам. Да бев родена на друго место, во друго време, можеби ќе бев посилна, можеби немаше нивните зборови секогаш да ме доведуваат до солзи, можеби ќе бев попаметна и ќе те пуштев да си одиш на време. Да, себична сум, таква сум а ти во таква се заљуби. Тие ми велат јас да отворам очи, а всушност ти не знаеш кого галиш секој ден. Лажга, кукавица, лицемерна, сето тоа сум. Крадев минути од денот за да бидам со тебе, измислував лаги за само уште еден момент, бев фина со твоите а ги слушав моите како ги понижуваат. Ми велат дека ми треба нешто повеќе во животот. Која иронија. Ти си тој што не заслужува на некоја како мене да си го троши животот. Да, јас се надевам, дека еден ден ќе дојдеш и ќе ми кажеш дека не ме сакаш, дека си сретнал друга. Тогаш ќе бидам најсреќна. Во сета моја мизерија и тага, во сите солзи и деновите исполнети со каење, јас ќе бидам среќна. Те молам, остави ме, зошто јас немам храброст да го направам тоа.

Фросина,
Помина многу време од таа топла августовска вечер, 2002 година. Таа вечер не можев да заспијам од возбуда и среќа. Но набргу се` се смени. Испаднав многу наивен и глупав. Секогаш ќе ме јаде совеста. Секогаш ќе се сеќавам на тебе. Има една убава мисла: Оној што ќе се откаже од онаа што најмногу му значи, после ќе трча по оние што најмалку му значат.

Ти се обраќам и тебе, Еми.
Многу време помина од летото 2000 г. Не можам да си објаснав како можев да бидам толку глупав...Прости ми.

Vinoto ja razbudi mojata zed za ljubov.. kakvo surovo potsetuvanje na ona sto go nemam. Pateticno zar ne? Legnuvam da spijam vo prazniot krevet, no posle nepoln cas stanuvam zosto nekoja pesna me potsetila na toa kolku sum prokleto sama. Ironicno zar ne? Zena od nepolni 30 godini nazdravuva sama i se budi sekoe utro so prasanjeto do koga vaka. Nekoj mozebi ke rece izborot e moj, a mozebi i nema mnogu da zgresi. Izborot e moj, zosto odbiram da ne sum necija igracka, necija zabava, necij kapric! Izborot e moj, zosto od site onie koi mi priogjaat imam slusnato se, samo edna prokleta vistina ne! Izborot e moj, zosto odbivam da bidam zena so navednata glava! Ah, ne sum gordeliva, no ne mozam da bidam slepa na laznite izjavi na ljubov, na licemerieto, na koristoljubieto. Velat zenata na 20 godini bila ubava, a na 30 i ubava i pametna. No sto imam jas od toa? Prazna nadez, prazni zborovi, prazni denovi.

da bev Ezop, ke napisev kniga za ljubovta pogolema od Biblijata...
a vaka samo zborovi koi negde se kazani...