Напиши љубовен текст (дневник на вашата душа)...

aj ke se potrudam, mozda ke ispadne neso. Ako ne ispadne nemoj da se iznervirate dodeka citete

Mojot pogled talka, barajki gi tvoite nemirni oci,
Mojata dusa cekori, po kobnata pateka na osamenosta
Moite usni treperat, kopneat, za tvoite nezni baknezi
A moite sekavanja besshumno placat po tie zaednicki migovi...

Sakam povtorno da gi cujam tie milni zborovi
Povtorno zaedno da ja slusame nasata pesna
Da se miluvame na naseto mesto
Togas se bese sovrseno,,,
A sega mi ostana samo gorcina vo dusava i bolni sekavanja...

Lele tekstov ispadna ko od mlada vdovica

nemozam sea batali ne sum raspolozena a da i nemoj da kazete deka NE SUM VE PREDUPREDILA

Изменето од emilyXX - 06.Јули.2008 во 03:54

prv pat vo zivotot ne mora da se trudam da bidam srekna toa se slucuva poradi tebe.jas sum peperutka ,svetlinata me mami ,a sjajot vo tvoite oci i vo temninata go gledam .sakaj me no nezno bidejki na moeto srce pisuva vnimavaj krslivonavecer spijatonie koi se sakani,a budni se onie koi sakaat.zatoa mirno spij,imas koj da te saka.

Изменето од elen@ - 02.Јули.2008 во 20:09

....Одамна очекуван глас, а го нема. Треба да стигне...а кога-не знае...го чека. Знае дека само тоа и преостанува. Го чека тој глас кој ке смени многу работи и ке донесе некои работи во правец..


Да живееш од надеж, да живееш од љубов, да живееш за утре....за заедничко утре. Да се надеваш а да не знаеш дали ке успее, да сакаш и тонеш мислејки дека ни дно нема за да потонеш. Да љубиш...

Да подголтнуваш на туѓи прашања, да осеќаш очај при полн поглед а празни раце, да копнееш а да немаш...

Љубов...
Што е љубовта кога ја има некој несвесно? Притаено зло кое ќе ги уништи и двајцата...кое им нанесува болка наречена завист и љубомора.
А што е љубовта кога ја има некој и е свесен...а сепак ја нема до себе? Пишано зло кое причинува болка и нанесува разно разни удари на секој чекор меѓу општеството. Гледаш, имаш а немаш... Сакаш, те сакат...а не целосно... Очајно го наведнуваш погледот кога пред очи ќе ти се појави се што е во парен број....2 птици, 2 мравки, двајца....
И живееш за утре...и пак живееш за утре...а вечер ке си легнеш пак со надеж...

    Zarem Zasluziv
               NixaNK ft.EmA

Bez razlika na se jas go odbrav patot
Po koj ke cekoram tvoe e da resis
Dali ostanuvas so mene ili prodolzuvas
Sama ponatamu, eden od nas gresi
Zatoa razmisli doboro dali zivotot vaka bi
Imal smisla dali se ke bide isto, ili ke
Ziveeme vo vecna monotonija
So vecna taga vo srcata asega:

(NixaNK)          
Posledna nojk na tebe pomisluvam
Posledna solza za tebe ja prolevam
Posledni spomeni se vrtaat niz glava
Nadezta popoleka vo mene umira
Sega sfativ kakva si, mislev deka
Premnogu me sakas no ne se pokaza taka
Se prasuvam dali ova se isplati
Jas sum toj koj najmnogu ke pati
Ama ako ne te osuduvam ne e gref
Ostavime zakopaj me ne pomisluvaj na mene
Mozebi ne zasluziv nemav kako nego
Jas ziveam so dostoinstvo so pozitivno ego


(Ema)
Za sekoja solza i od mene proleana
Za sekoja milsa kon tebe upatena
za site nojki zaedno pominati
za site migovi vo dusata zacuvani
samo Bog mi e svedok kolku te sakav
samo Bog e svedok uste kolku te sakam
se prasuvam dali i ti pomisluvas na mene
ili me zaboravi me ostavi
samo kako del od tvoite spomeni,
dodeka jas se ubivam so
misli prokleti ne mozam da izdrzam
sekoja pomisla na tebe psihicki me unistuva.


(NixaNK)
Za se sto se sluci, sto se sluci so nas,
za nasite dusi koi
Zaludno baraa spas, za sekoj spomen
Za sekoj mig, za sekoj napisan stih
Vaka zivotot ednsotavno nema smisla
Bez tebe idninata ne mi e ista
Kako da nema utre,
Solzite se uste neprekinato tecat
Ranite na srcevose uste me pecat
Stari misli dusava ja lecat




(NixaNK&Ema)
Istitot son pak go soniv
Pak so misla za tebe se razbudiv
Sto treba da naprvam za da me sfatis
Srcevo te moli za pak da se vratis
Posleden zbor od mene
Te molam varati se



Ova e snimena pesna, napisana od dusa...ako sakate da ja slusnite kako zvuci:
www.myspace.com/nixank*rbanskillz

...dozdot vrneshe, taa placheshe...i dozdot placheshe so nejze zaedno...

...kapkite padnati kreiraa melodija...nekoj chuden shepot vo tishinata, pomeshan so aromata na juzniot veter...za moment taa go slushna negovoto ime i se priseti na mirisot na negovoto telo...barem taka i se pristori na moment...

...so zvukot na prviot grom, pristigna i realnosta...

Изменето од ...Well... - 08.Јуни.2008 во 15:19

Повторно мрак пред очи....болка во срцето, стегач за душата. Дождот не помага многу. Ги соблече сандалите и ги зеде во едната рака а во другата држеше цигара која веќе беше сета мокра од дождот, само едно мало жарче догоруваше полека....како и нејзиното срце што полека но тивко сакаше да угаси некои стари пламени.  На едната, наместо чадор, и висеше марамата која ветерот ја носеше од нејзините рамена, па се откажа од тоа дека треба да е на нејзините раменици. Тиркизно сина со индиска шара на ивиците, а во средината се посина и посина. Како небото да сакаше да го носи на нејзините раменици. Да можеше и тоа да и падне ќе го сносеше. Сиот тој товар кој ја стегаше нејзината душа ретко кога успеваше да и ја одземе насмевката....но ова попладне успеа. И се споија слагалките и и погледна на реалноста во очи без ни малку оптимизам. Се и стана јасно. Немаше крај. Се повеќе работи се натрупуваа и веќе зборот проблем прејде во множина. Не дека не сваќаше несериозно, само се обидуваше да не ја боли тоа. И успеваше...но имаше моменти кога и не и успеваше. Се предаваше зашто знаеше дека некогаш ќе мора и тоа да го направи. Се присети на 2005. Таа проклета година на која едвај и го чекаше крајот и знаеше дека со самото преоѓање во 2006 ќе биде подобро. Мораше да биде подобро. Гледајќи сега наназад и за 2006...не беше многу подобро ама сепак не беше проклета година. Чекореше на изглед мирно, во очите тажно, а во срцето болно.Постоеше ли пат со знак ИЗЛЕЗ за сите овие работи да останат зад неа? Иако се движеше како и многу пред тоа не виде таков знак. Како во место да стоеше. Исти улици, исти блокови, иста средина. Тага. Но ретко кога доаѓаше во израз. Љубов, далеку е небото....
Најбитни 3 полиња во животот. Кон кое и да се свртеше прво ќе речеше-добро е, постојат. Но кога подобро ќе погледнеше секогаш имаше еден огромен мост на огромна висина, целиот изрушен и претежок за поминување. Секогаш беше кристално јасно-ќе биде или нема да биде. Не се знаеше......и сеуште не е на другата страна од мостот.


Изменето од blueprayer - 05.Јуни.2008 во 00:11

Погледнува сонливо накај сонцето, шепотот ко да е лут го нема. Веќе не знае на што се да мисли, што се да остави и што се да  заборави. Животот чинејќи и се ко една кула од карти, веќе одамна за неа беше нешто сосема друго. Нешто поцврсто исто како кога две раце се држат, а кои  мораат да останат така и покрај сите можности за разделба. Некаде подалеку од неа слушаше некој гласови. Два од нив веќе и беа добро познати, а еден од нив порано и беше многу битен. И пријателството денес знае да биде многу лажно, а вистината околу тоа толку болна.
Иако беше толку рано беше премногу топло. Како сонцето вжарено да изгреало, веќе во 7 часот беше како 12. Кога последен пат почнал ден а да не беше прва мисла тој!?-се прашуваше тивко во себе знаејќи ако навистина бара одговор, ќе ја врати неколку месеци наназад. Веќе не се ни сеќаваше на правиот одговор на тоа прашање. А и сеедно и беше, кога знае дека сепак го има. На овој или оној начин. Живееше за денот кога срцата заедно ќе им бијат, и беше спремна убав дел од својот живот да даде за само еден таков ден. Иако немаше убав дел од животот се надеваше еден ден ке има и таков. Мислите и пролетуваа низ главата со најголема брзина, а само по некој поглед од страна ќе примеше и повторно продолжуваше. Заситена од идеологијата на човекот и цинизмот на овој свет-само љубовта и преостануваше како мамка за иднината...


Изменето од blueprayer - 03.Јуни.2008 во 19:40