Ах тие незгодни детски прашања...

- Мамо, ако тргнеме со колата, за колку време ќе стигнеме до месечината? изненадување

- А бе мамино, нема пат до месечината за со кола. (Па тука следува некакво објаснување за брзината на светлината, за оддалеченоста, за вселенски бродови и светлосни години...)
- Аааа разбрав. Значи светлината што ја гледаме од сонцето мора да вози голема насмевка

многу брзо за да стигне до нас до земјата.
- Да мамино, има еден термин што се вика “брзина на светлината“ и...
- Ааааааа. Ако има брзина на светлината значи мора да има и брзина на темнината, а? изненадување

Прав сме и ќе бидеме.
Ни воздух, ни оган, ни вода, туку земја,
само земја ќе бидеме и можеби
неколку жолти цветови.

Анастеа напиша:

LiDivio напиша:

можеме и да пишуваме што ние како многу мали сме прашувале...
еве на пр. јас ги прашував моите ако мајка ми ме родила, зошто и татко ми е со нас? ...демек од која корист е, што бара тука?

Еве мене ми текнува дека многу ме интересираше ...............

a ja ne pamtam da sum prashuval neshto,

valjda se mi bilo jasno. голема насмевка

a onoj gore shto prashuval e navistina originalno, barem ja ne sum cul nekoe dete takvo neshto da prashalo.

На 6 и 8 години кога веќе можат да разберат.
И порано прашуваа, и не ги оставав без одговор, ама не одев толку во детали. голема насмевка

Прав сме и ќе бидеме.
Ни воздух, ни оган, ни вода, туку земја,
само земја ќе бидеме и можеби
неколку жолти цветови.

LiDivio напиша:

можеме и да пишуваме што ние како многу мали сме прашувале...
еве на пр. јас ги прашував моите ако мајка ми ме родила, зошто и татко ми е со нас? ...демек од која корист е, што бара тука?

Секако, за болдираното.
Еве мене ми текнува дека многу ме интересираше како тоа внатрешните органи ни стојат во телото, секое на своето место, врзани ли се со нешто и оти не шетаат (како по патишта) па да си ги менуваат местата. Изгледа сум си мислела тоа внатре се ни е празно и си пливка кое како сака... хи, хи...

Прав сме и ќе бидеме.
Ни воздух, ни оган, ни вода, туку земја,
само земја ќе бидеме и можеби
неколку жолти цветови.

Е па токму тоа е: прашањата не се толку незгодни, колку одговорите. Или пак родителите неспремни и не знаат како да се снајдат во ситуацијата.

Инаку ние веќе ја поминавме лекцијата со раѓањето на бебињата голема насмевка

Бидејќи имам две девојчиња, седнав еден ден убаво, подголтнав два-три пати и им објаснив како стојат работите. Секако упростено, со детски јазик и без крваво-болни елементи во прикаската. Треба да се внимава што може да се каже, оти на таа возраст може и да се истрауматизираат со премногу сликовитост.

Е малку потежок беше делот, како “бебето“ влегува во стомакот на мајката голема насмевка

Па морав да импровизирам со цвеќиња и поленов прав, со оплодување со семиња, па сето тоа настанува кога мама и тато водат љубов и така... да не продолжувам. хи, хи...

Прав сме и ќе бидеме.
Ни воздух, ни оган, ни вода, туку земја,
само земја ќе бидеме и можеби
неколку жолти цветови.

toa e dobar znak ....koga deteto insistira na toa shto go gleda, deka e taka,

i deka ima razvieno percepcija i prepoznava i ''preslikuva'' grimasi od lugjeto na drugi zivotni,........ barem kako shto na nego mu izgledaat.

zatoa shto e srekjna shto i dade hranichka аплауз

Љубовта владее без меч и врзува без јаже!