Ислам религија на Мухамед?

Мене Волтер не ми е авторитет. Но вам, бидејќи ги цитирате, сигурно ви е. А тој ист Волтер, на кој се повикувате, меѓу другото вели: Исламот му го должи своите постоење на својот храбар лидер Мухаммед. Со други зборови Волтер вели: Исламот започнува од Мухаммед, а не од порано. (Волтер)

„Лутер не е достоен ниту да ги одврзе врвките на Мухамедовите чевли.“(ВОЛТЕР)

temimi напиша: Волтер   ...Своето постоење исламот му го должи на неговиот лидер и неговата храброст,

Андру Патерсон

 

Американски писател преобратен во исламот, вели:

„Ова се однесува на едно длабоко неразбирање на исламот, според кое се претендира на тоа дека муслиманите го обожаваат пратеникот Мухамед како божество. Тие со почит го гледаат Мухамед (Божјиот мир нека е над него) и го почитуваат како последен Божји пратеник, но не го обожаваат. Всушност, верувањето во Еден Единствен Господ е на чело на петте столбови на исламското верување и припадност.“[1]

Махатма Ганди

 

„Во деновите на неговата победа, исламот беше многу толерантен, нешто што предизвика симпатија кај некои народи. Кога на Запад владееше темнината, на хоризонтот на истокот се раѓаше една светлосна ѕвезда, која го осветли и се сожали над светот, кој офкаше од јад. Индусите треба да го студираат исламот со почит, и само тогаш ќе го засакаат како што го сакам јас.“[1]

Волтер

 

Големиот француски филозоф и писател вели:

„Верата со која дојде Мухамед без сомнение е повисока од христијанството. Верниците муслимани не се искушени со неверство, со кое се тестирани христијаните, кои на крајот изјавија: ,Еден Бог е во три, а тројството е еден.‘ Верувањето во Еден Единствен Семоќен Господ е еден од темелите на исламот. Своето постоење исламот му го должи на неговиот лидер и неговата храброст, додека христијаните го употребија мечот и огнот за проширување на нивната вера. Господе, Велики Господе! Овие европски народи како да ги земаат за модел муслиманите! Без сомнение дека Мухамед (Божјиот мир нека е над него) навистина бил еден голем човек. Во неговите одлики и со парадигматската личност негувал величествени генерации. Тој бил мудар и праведен државник, кој докрај ја реализирал најголемата револуција во историјата на човештвото.“[1]

„Лутер не е достоен ниту да ги одврзе врвките на Мухамедовите чевли.“[2]

„Повторувам дека тие кои исламската вера ја нарекуваат вера на животински страсти и вера која го отвора патот на изнемоштеноста и невработеноста, се незнајковци, со за’рѓан мозок и умоболни. Овие тенденции се неосновани и се многу далеку од вистината. И тие кои ги прифаќаат како вистинити воопшто не го познаваат проблемот.

Свештеници и калуѓери! Сите вие свештени лица! Ако ви е наредено да постите во месец јули, ако ви е забрането да пиете вино и да се коцкате, ако ви е наредено да одите на аџилак (хаџ) во врелите пустини на Хиџаз (Арабија), ако се одлучи да дадете два и пол отсто од вашите приходи за милостина и се бара од вас да пуштите 14 од 18 жени кои ги имате, а да задржите само 4, можете ли да кажете за таа вера која прави вакви објавувања, дека е вера на животински страсти?!“[3]

Додека, пак, во Dictionnaire Philosophique, IV, стр. 319, тој вели: „На мојот брат муслиман би му рекол: ,Твојата вера ми изгледа многу почитувана вера. Ти обожаваш само еден Господ. Секоја година, должен си да даваш една четириесетина од приходите како зекат и за Бајрам да им пружиш мир на непријателите. Нашите свештеници, кои го клеветат целиот свет, можеби илјадапати рекле дека твојата вера тапка во место, бидејќи е вера која потполно им се обраќа на задоволствата. Сите овие кутри луѓе лажеа. Твојата вера е многу благородна‘.“[4]

Во „Филозофскиот речник“, том III, во поглавјето „Муслиманите“, Волтер повикува со лутина:

„Пак ви велам, глупави и неписмени, само на незнајковците може да им се рече дека исламската вера е сензуална и страсна; за ова не се ни зборува, ве измамиле како и за многу други работи...“

„Лесно е да се клевети, но јас ја мразам клеветата“ – вели Волтер на крајот на написот. „Неточностите секогаш треба да се демантираат, бидејќи и кога се отфрла една измама, секогаш се наоѓа некој кој пак ќе го донесе. Можат да се пишуваат многу обемни книги со невистинити интриги, со кои се напаѓаат муслиманите. Сè што е речено за муслиманите до денес, треба да се фрли во оган.“[5]

 

NAJUBAVIOT PRIMER NA COVEK NA SITE VREMINJA PEJGAMBEROT    MUHAMMED S.A.W.S                                                                                                             Apsolutna vjera u Boga - čvrsto je vjerovao u jednog Boga i bio je spreman podnositi sva iskušenja zarad svog uvjerenja.
Blagost - bio je veoma blag u komunikaciji s drugima. Govorio bi: “Blagost ne dotakne nijednu stvar, a da je ne ukrasi, a grubost ne dotakne nijednu stvar, a da je ne upropasti.”
Civilizacija - on je začetnik potpuno nove civilizacije koja je procvjetala iz Arabijske pustinje i u svoje okrilje prihvatila ljude najrazličitijih kultura, boja kože, nacija i čovječanstvu podarila izuzetna dostignuća.
Čovjekoljubivost - prema svima je postupao na temelju jednakosti i bratstva i ljude nije razlikovao prema porijeklu niti boji kože.
Ćudorednost - k*r’an ga opisuje kao čovjeka najsavršenijeg morala kojeg su podjednako cijenili i prijatelji i neprijatelji.
Donositelj Objave - odabran je da prenese posljednju Božiju objavu koja objedinjuje učenja svih ranijih poslanika u univerzalnu poruku cijelom čovječanstvu.
Džamija - podigao je prvu džamiju kao mjesto za zajedničku molitvu i okupljanje vjernika.
Edukacija - slijedeći imperativ prve objave - “Uči”, svoje sljedbenike je stalno podsticao na traženje znanja i otvaranje vidika, tako da muslimani nikad nisu osjetili konflikt između nauke i religije.
Fleksibilnost - pri donošenju odluka uvijek se konsultovao sa svojim saradnicima i prihvatao njihove sugestije, čak i ako se nije sl*gao s njima.
Graditelj mostova među ljudima - gradio je mostove sa svima u svojoj okolini, uspostavljao prijateljske odnose s nemuslimanskim susjedima i izmirivao zavađene.
Humanost - vrhunac njegove humanosti bio je trijumfalni ulazak u rodnu Meku. U trenutku kad su svi očekivali njegovu osvetu za sve godine patnje koje su mu izazvali, on građanima Meke velikodušno oprašta i pruža im ruku pomirenja.
Iskrenost - i prije poslanstva bio je čuven po svom poštenju i iskrenosti. Prezirao je laž i licemjerje. Niko od njegovih savremenika nikad ga nije čuo da je izrekao i najmanju laž.
Jednakost - ljude nije ocjenjivao prema porijeklu, rasi ili naciji i stalno je isticao: “Zaista Bog ne gleda u vaša tijela, niti u vaša lica, nego gleda u vaša srca.”
k*r’an - u toku 23 godine dostavioje posljednju Božiju objavu čovječanstvu kao putokaz, zakon i vodič i pečat svih prethodnih objava.
Lider - uvijek je isticao odgovornost vođe i nastojao je biti svima na usluzi. Ničim se nije uzdizao iznad drugih i govorio bi: “Vođa naroda je onaj koji mu služi.”
Ljubav - svojim primjerom je pokazivao da je islam ljubav - ljubav prema Bogu, prema bližnjima i prema svim Božijim stvorenjima.
Milost svjetovima - k*r`an za njega kaže: ”... a tebe smo (o Muhammede) samo kao milost svjetovima poslali.“
Namaz - njemu i njegovim sljedbenicima propisano je direktno obraćanje Bogu pet puta dnevno. Stalno je isticao vrijednost ovog susreta sa Stvoriteljem i radovao mu se.
Nježnost - pokazivao je veliku nježnost prema slabijima, a posebno prema starim ljudima i djeci. Govorio je: „Bog nikad ne pokazuje milost onima koji ne pokazuju milost prema drugima.
Osmijeh - uvijek je bio vedrog i nasmijanog lica, pa su ga svi voljeli sresti i razgovarati s njim.
Pravednost - i oni koji nisu vjerovali u njegovu poruku prihvatali su ga kao arbitra u svojim sporovima smatrajući ga izuzetno pravednom osobom.
Reforma društva - svojim primjerom i snagom Božije riječi za nekoliko godina uspio je iz temelja preobraziti društvo i u njega usaditi nove, pozitivne vrijednosti umjesto nasilja i destruktivnosti.
Skromnost - u svemu je bio skroman i jednostavan, nije dozvoljavao da se ustaje pred njim ni da mu se ukazuju posebne počasti.
Širokogrudnost - bio je širokogrudan i nesebičan i uvijek je rado pomagao drugima, posebno siromašnima. Opraštao je čak i onima koji bi ga povrijedili.
Tolerancija - u svim njegovim postupcima ogledala se izuzetna tolerancija i strpljivost, nastojao je uvijek postići kompromis, makar on išao na njegovu štetu.
Umjerenost u svemu - zagovarao je umjerenost u ibadetu, kao i u uživanju i uspostavio je potpunu ravnotežu vjere i prakse koja je postala uzor njegovim sljedbenicima.
Vojskovođa - bio je veoma dobar vojni strateg i diplomat. Prije ulaska u vojni sukob nastojao je iscrpiti sve diplomatske mogućnosti. Rat mu je bio samo sredstvo, a ne cilj.
Zagovornik - njegovi sljedbenici bit će počašćeni time što će im on biti zagovornik kod Allaha na Sudnjem danu.
Žene - prema ženama se ophodio kao prema jednakopravnom spolu, koji ima iste vjerske obaveze i odgovornost kao i muškarci. Omogućio im je pravo na imetak, obrazovanje, zapošljavanje i razvod braka, te aktivno učešće u društvenom životu.
Rođen je u Meki 570. godine. Njegovo ime znači Hvaljeni. Otac mu je umro prije njegovog rođenja, a majka kad je imao šest godina. Izrastao je u plemenitog mladića kojeg su svi cijenili zbog izrazito lijepe naravi. U 25. godini života oženio se bogatom udovicom Hatidžom, s kojom je imao šestero djece.
U 40. godini počeo je primati Božansku Objavu i započeo je misiju širenja vjere i novog načina života - islama. Tokom naredne 23 godine iz Arabijske pustinje, nošena snažnom vjerom i duhovnošću njenih sljedbenika, iznikla je potpuno nova kultura, nova civilizacija, koja se nakon njegove smrti proširila od Španije do Kine, na tri kontinenta.
Karen Armstrong, historičarka religija, o njemu kaže: “Cijeli njegov život bio je neumorna borba protiv pohlepe, nepravde i oholosti. Čitav život je izgarao trudeći se da pronađe nova rješenja i donese mir u ratovima pocijepanu Arabiju. Ne možemo istinski cijeniti Muhammedova postignuća dok ne shvatimo protiv čega se on morao boriti tokom svog života.”
A suočio se sa skoro beznadnom situacijom. Došao je u društvo koje su razdirali plemenski ratovi i klasna netrpeljivost, u kome su se ljudi klanjali stotinama kipova, u kome su žene i robovi smatrani običnom robom za prodaju. I za samo 23 godine u taj okrutni i surovi svijet donio je svjetlo mira i čovjekoljublja.
U gradiću Medini Muhammed jeuspostavio temelje nove zajednice - ummeta, koja po prvi put u historiji priznaje prava vjerskih manjina, žena, siročadi, robova. U novoj državi nema mjesta rasizmu niti nacionalizmu i: “Nema prednost Arap nad nearapom, ili bijelac nad crncem, osim po dobročinstvu.”
Kao muž i otac pružao je veliku ljubav i pažnju i u praksi je sprovodio vlastiti savjet: “Najbolji od vas je onaj ko je najbolji prema svojoj porodici.” Osuđivao je nasilje u porodici, ohrabrivao žene da iznose vlastita mišljenja i garantirao im pravo privatnog vlasništva, pravo na odbijanje ugovorenih brakova, te pravo na traženje razvoda braka.
Poslanik Muhammed je umro 8. juna 632. godine u 63. godini života, a čovječanstvu je u naslijeđe ostavio univerzalnu poruku koja i danas, nakon 14 stoljeća, osvaja srca miliona ljudi.                           Bozji mir neka e nad nego


Изменето од dzem - 15.Март.2008 во 13:03