ЗБУНЕТОВА ТЕМА

... те чекам од другата страна на несигурниот мост под која има голема провалија и тесна река која се влече како црв во далечината каде таму некаде заоѓа сонцето кога ќе се потроши. Тешко ти е да ја напуштиш старата шума каде секое стебло ги има нашите имиња заокружени со срце и стрела, го ставаш нежното стапало на првата даска од мостот, но набргу страшливо го враќаш во сигурноста на старите изживеани простори. Стапалото ти трепери иако и него неуморно го обливав со бакнежи како и твоите гради кои шумно го испуштаат воздухот покажувајќи се целосно со сета нивна убавина и значај, нивните врвови гледаат со копнеж кон мене сеќавајќи се на моите непрестани освојувања кои дури реагираа и на приближувањето на моите чекори кои ги препознаваа меѓу многумината. Го допираш мостот со рацете со кои ме воздигаше до најголемите висини, кој го познаваат секој дел од мене, наменети само за целта од која се состоев, да ме упиваат целосно пребарувајќи го и најмалиот значај...и мојата срж те препознаваше претопувајќи се со твојата со сета нивна топлина и нежност. Твоето треперливо тело наменето да одговара целосно само на моите допири и со желба да потрча кон мене мислејќи прегратката од која беше составен светот кој го познаваш греејќи се на двете насмеани сонца вперени кон тебе и на експлозијата кога ќе се соединеше со топлината и сјајот на твоите кои ме пратеа во секоја сенка на која ќе наидев.
Насмевка и загриженост од една страна, раширена прегратка од друга додека времето полека застанува, дури и црволиката река подзастана за подобро да не види, крошните од дрвјата натежнеа од собраните птици кои се собраа сопирајќи ја својата песна...правиш повторно чекор држејќи се за јажињата од мостот...и уште еден... 

Аха, ова му доаѓа како добрааа голтка после дооолга жед
Збунет и се  е можно!!!!

........Маестро