Љубовна поезија

Kako da Te zaboravim?

Kako da Te zaboravim, gresno moje?
Ostaris, ali i dalje si isti gresnik
koji trnje sadi na stazama sto predstoje-
klin na klin, tamjan na tavanik.
Zlatna struna sto pokida svu zar
nije bila moja, vec ruka andjeoskog dela.
Mi ostali smo samo da ocistimo gar
na poljani pustih, nevoljenih tela.
U sedu kosu kicice i ljubicice
a u rukama seno jos vlazno od kise...
I sve sto smo nekad voleli nicice
niko ne zeli da pomirise.
Stapam se sa zemljom a volim Te jos.
Stapas se i ti pod kupinom i krinom...
A znam da dao bi pozlaceni gros
da preplaces reke nerodjenim sinom!
Kako da Te zaboravim gresno moje?
Umres, i svi drugi zaborave tebe.
I to sto si sadio izgubilo je boje,
istopilo zemlju, postalo nam ceb

melodia напиша: Vec neko vreme trazim dobar prevod ove pesme, i ovaj je najbolji do sada. Volela bih samo da znam, ukoliko je podatak pristupacan, ko je prevodilac pesme. Mislm da pored imena autora, ukoliko nije sa naseg govornog podrucja, uvek tre*amo da stavimo i ime prevodioca - iz postovanja . Veliko hvala na pesmi Pesma je Zaustavite Satove - postvio Zagor!!!

....НАВИСТИНА Е ТАКА!ОД СИТЕ ПРЕВОДИ ШТО МИ БЕА ДОСТАПНИ НА ДОМАШНИТЕ(YU-САЈТОВИ)..ПРЕВОДОТ НА ОВАА ПЕСНА МНОГУ МИ СЕ ДОПАДНА!ПРЕВОДОТ Е НА ДРАЖЕН ДРАГОВИЌ,И Е СО КОНСТАНТЕН ПОЕТСКИ ТЕК, ПРИЈАТНА МЕЛОДИЧНОСТ,ВНИМАВАЈЌИ И ИМАЈЌИ ГО ВО ПРЕДВИД ПРИ ТОА ,ДА НЕ СЕ НАРУШИ АВТЕНТИЧНОСТА НА САМИОТ ОРИГИНАЛ...!ГОЛЕМО БРАВО...!
ИЗВИНУВАЊЕ ОД МЕНЕ КОН АВТОРОТ НА ПРЕВОДОТ И ГОЛЕМ ПОЗДРАВ.

Vec neko vreme trazim dobar prevod ove pesme, i ovaj je najbolji do sada. Volela bih samo da znam, ukoliko je podatak pristupacan, ko je prevodilac pesme. Mislm da pored imena autora, ukoliko nije sa naseg govornog podrucja, uvek tre*amo da stavimo i ime prevodioca - iz postovanja .
Veliko hvala na pesmi

Pesma je Zaustavite Satove - postvio Zagor!!!


Изменето од melodia - 11.Април.2008 во 12:25

Zbog tebe, u rascvjetanim vrtovima ceznem za mirisima proljeca.                                   
Zaboravio sam tvoje lice, ne sjecam se vise tvojih ruku;                           
kako su se tvoje usne nasle na mojima?                 
Zbog tebe, volim bijele uspavane kipove po parkovima;          
bijele kipove bez glasa i bez vida.
Zaboravio sam tvoj glas, tvoj sretan smijeh; zaboravio sam tvoje oci.
Poput cvijeta sa svojim mirisom, ja u sebi nosim maglovito sjecanje na       
tebe. Zivim sa boli poput rane; dotaknes li me samo, smrtno ces me povrijediti.
Tvoja milovanja me obavijaju, poput brsljana na sjetnim zidovima.          
Zaboravio sam tvoju ljubav, jos uvijek iscem odraz tvog lika u svakom oknu.
Zbog tebe, teski mirisi ljeta nanose mi bol; zbog          
tebe, opet trazim oko sebe prorocanske znakove nenadanih zelja:
padajuce zvijezde, komete...

ПАБЛО НЕРУДА

Изменето од zagor - 08.Април.2008 во 21:49

Пабло Неруда – Смрт
Многупати одново сум се родил, од длабочините
на поразените ѕвезди, оновувајќи ги нишките
на оние вечности што сум ги населил со своите раце,
и сега ќе умрам, ништо повеќе, со земјата
врз моето тело, определено да биде земја.

Не сум го купил парчето небо што го продаваа
свештениците, ниту сум ги прифатил темнините
што ги произведуваше метафизичарот
за безгрижните големци.

Сакам во смртта да бидам со сиромасите
што немале време да ја проучуваат
додека биле тепани од оние
што го поделиле и го уредиле небото.

Ја имам својата смрт спремна, како облека
што ме чека, во боја што ми се допаѓа,
по мерка што напразно сум ја барал,
со длабочина каква ми е потребна.




Кога љубовта ја потрошува својата јасна содржина,
а борбата ги здробува своите чекани
во други раце со насобрана сила,
доаѓа смртта да ги избрише знаците
што ги градеа твоите граници.


ПАБЛО НЕРУДА

Изменето од zagor - 08.Април.2008 во 21:57

PABLO NERUDA

OVE NOCI

Ove noci mogu napisati najtuznije stihove.
Napisati na primer: "Noc je puna zvezda,
trepere modre zvezde u daljini".
Nocni vetar kruzi nebom i peva.
Ove noci mogu napisati najtuznije stihove.
Voleo sam je, a katkad je i ona mene volela.
U nocima, kao ova, drzao sam je u svom narucju.
Ljubio sam je, koliko puta, pod beskrajnim nebom.
Volela me je, a katkada sam i ja nju voleo.
Kako da ne ljubim njene velike nepomicne oci.
Ove noci mogu napisati najtuznije stihove.
Pomisao da je nema. Osecaj da sam je izgubio.
Slusati beskrajnu noc, bez nje jos beskrajniju.
I stih pada na dusu kao rosa na livadu.
Nije vazno sto je moja ljubav nije mogla zadrzati.
Noc je zvezdovita i ona nije uz mene.
I to je sve.U daljini neko peva. U daljini.
Moja je dusa nespokojna sto ju je izgubila.
Kao da je zeli pribliziti moj je pogled trazi.
Moje srce je trazi, a ona nije uz mene.
Ista noc odeva belinom ista stabla.
Mi sami, oni od nekada, nismo vise isti.
Vise je ne volim, zaista, a mozda je ipak volim.
Tako je kratka ljubav, a tako dug zaborav.
Jer sam je u nocima, kao ova, drzao u svom narucju,
moja je dusa nespokojna sto ju je izgubila.
Iako je ovo poslednja bol koju mi ona zadaje,
i ovi stihovi poslednji koje za nju pisem.

ZAUSTAVITE SATOVE

Nek' stane sat, telefon nek' usuti,
Kost dajte psu, ja lavez necu cuti.,
Klavir nek' umukne, a bubanj stanu tuci
Prigusen, kad lijes iznesu tugujuci.

Avion tuzno nek' propara tisinu
Vukuc natpis "Mrtav - nema ga – preminu",
Traku tuge grlici, nek metnu ispod glave,
Prometnici crne rukavice nek' stave.

Bje Jug i Sjever – sve cet'ri strane svijeta,
Moj radni tjedan i nedjelja sveta,
Bje govor, pjesma, podneva i noci,
Vjerovah krivo – da nikad nece proci.

Zvijezde sad ne zelim, nek' padnu s visine,
Mjesec nek' se smraci, Sunce nek' se skine;
Nek' se more prospe i suma nek' pada.
Jer srce se moje nicemu ne nada.


     ВИСТАН ХЈУ ОДН (Wystan Hugh Auden 1907-1973)