Критики позитивни/негативни на личните тв

kejt-d-grejt напиша: кога после многу години, ќе дојдеме на крајот од нашето патување, ќе се обѕрнеме преку рамо... таму нема да видиме куќи и станови, ни стилски наместени дневни соби, ни зимници, ни најдобри рецепти за торти.... ќе останат само спомените и миговите, доказите дека вредело, и не било залудно, дека било убаво, и нежно, и мило. Можеби и тогаш, ако не ни се тресат премногу рацете и ако склерозата не ни го испила мозокот, ќе титкаме со успорени движења по тастатурата ќе си даваме воља за живот еден на друг, како најдобри пријатели кои некогаш сме ги имале, а кои никогаш не се виделе...

   




Изменето од filmadzijka - 02.Ноември.2008 во 18:33

zbunet напиша: i pak se spremam vo zandana da vlezam po tie temnici na tvojata dusa da slezam da se pokoram na tvojata glupost da pati mojata ubost zosto trite cveta sto gi skinav gi posea ti koga jas pominav a gi sobrav jas sama,so ljubov gi gledam a sega ti gi sakas tebe da ti gi predadam Ne...NE....toa nema da se sluci mornici mi odat,glavata mi buci ke padnes zrtva na jadot no ti ke bides na kraj gadot koj bez milost unisti edna dusa oti samo egoto si go slusas no ke patis..ZNAM no bez mene...SAM        Nova zvezda blesna, premnogu jako      butterfly5

blagodaram zbunet od se srce

Изменето од butterfly5 - 26.Октомври.2008 во 23:40

zbunet напиша: Само некои чувства... Покажи ми како Да ја симнам тагата од моите очи Темнината која го покрива моето срце Насмевката што солзите ја кочат. Неможам Твојата кожа над мојата Мирисот на страста Прегратки од кои се растреперувам. Копнежот по повеќе И моето те сакам Стискајќи го со забите Зашто не смеам да го проговорам. Соништата во кои потонувам А твојот лик не го гледам Усните на кои се предавам Како воздух, не ги ни чувствувам. Постоиш, за мене нема крај Далечен си како оваа месечина Ладен како овој тврдоглав камен А јас копнеам, и умирам полека Hold me now, as I fall again I want you, love you That's all I can say Чекам Твојот прст над моите усни да исчезне Додека молчам потонувам Оваа љубов е надреална. Покажи ми како да те избришам од себе Секој дел од тебе навлезен во секоја пора Секој дел од мене кој те посакува бескрајно.Браво Нинче        ...се си подобра

ова е несто сто мене лично ептен ме погоди само напред продолзи така,се наогјам во твојата поезија,понекогас и повеке отколку со треба.А да не сме се сретнале некаде...во претходниот зивот?

i pak se spremam vo zandana da vlezam
po tie temnici na tvojata dusa da slezam
da se pokoram na tvojata glupost
da pati mojata ubost
zosto trite cveta sto gi skinav
gi posea ti koga jas pominav
a gi sobrav jas sama,so ljubov gi gledam
a sega ti gi sakas tebe da ti gi predadam
Ne...NE....toa nema da se sluci
mornici mi odat,glavata mi buci
ke padnes zrtva na jadot
no ti ke bides na kraj gadot
koj bez milost unisti edna dusa
oti samo egoto si go slusas
no ke patis..ZNAM
no bez mene...SAM

        Nova zvezda blesna, premnogu jako     

butterfly5


Изменето од zbunet - 24.Октомври.2008 во 21:09

zbunet напиша: Само некои чувства... Покажи ми како Да ја симнам тагата од моите очи Темнината која го покрива моето срце Насмевката што солзите ја кочат. Неможам Твојата кожа над мојата Мирисот на страста Прегратки од кои се растреперувам. Копнежот по повеќе И моето те сакам Стискајќи го со забите Зашто не смеам да го проговорам. Соништата во кои потонувам А твојот лик не го гледам Усните на кои се предавам Како воздух, не ги ни чувствувам. Постоиш, за мене нема крај Далечен си како оваа месечина Ладен како овој тврдоглав камен А јас копнеам, и умирам полека Hold me now, as I fall again I want you, love you That's all I can say Чекам Твојот прст над моите усни да исчезне Додека молчам потонувам Оваа љубов е надреална. Покажи ми како да те избришам од себе Секој дел од тебе навлезен во секоја пора Секој дел од мене кој те посакува бескрајно. Браво Нинче        ...се си подобра

fala zbunet4e

Само некои чувства...

Покажи ми како
Да ја симнам тагата од моите очи
Темнината која го покрива моето срце
Насмевката што солзите ја кочат.

Неможам
Твојата кожа над мојата
Мирисот на страста
Прегратки од кои се растреперувам.

Копнежот по повеќе
И моето те сакам
Стискајќи го со забите
Зашто не смеам да го проговорам.

Соништата во кои потонувам
А твојот лик не го гледам
Усните на кои се предавам
Како воздух, не ги ни чувствувам.

Постоиш, за мене нема крај
Далечен си како оваа месечина
Ладен како овој тврдоглав камен
А јас копнеам, и умирам полека

Hold me now, as I fall again
I want you, love you
That's all I can say

Чекам
Твојот прст над моите усни да исчезне
Додека молчам потонувам
Оваа љубов е надреална.

Покажи ми како да те избришам од себе
Секој дел од тебе навлезен во секоја пора
Секој дел од мене кој те посакува бескрајно.

Браво Нинче        ...се си подобра

МУЗА

на неа, оти и останав должен

Ме роди жена, жена со сон во очите
и тивка приказна за животот на светулките
што издишувал меѓу капките роса
во ливадите на нејзиното детство...

Ме роди жена, жена со надрочени мисли
во кои само болката останала
да ги мрзне наутро расчаталените крвотоци
на обидите да се дофати мигот на среќата
што премногу блиску била.

Ме роди жена, жена - зрак светлина,
а јас во очите на нијанси ја разложив
како виножито над две црни планини
- црни думи недоречени...

Ne sum dostoen da komentiram. Samo mozam da