ПЕСНАРИЦА НА МАКЕДОНСКИ НАРОДНИ ПЕСНИ

Гледај ме, гледај либе
Гледај ме, гледај либе
гледај ме, гледај, ах верно либе
нагледај ми се.
Денес сум тука либе
денес сум тука
денес сум тука ах, верно либе
утре заминвам.

Партизан ќ'одам либе
Партизан ќ'одам
Партизан ќ'одам ах, верно либе
Славеј Планина
Славеј Планина, либе
Славеј Планина
Славеј Планина ах, верно либе
во Караорман.

Од там ќе гледам либе
Од там ќе гледам
Од там ќе гледам ах, верно либе
славна Дебарца.
Славна Дебарца либе
славна Дебарца ах, верно либе
се' изгорена.

Ја изгореле либе
ја опљачкале
ја изгореле ах, верно либе
ѕверој фашисти.

Песна за Крушевската Република
Многу крвја многу солзи,
земја натопија,
многу лисја гора смени
машка снага испи,
но по таја борба тешка
слобода ми бликна.

Во ијада деветсто и трета година,
се создаде република вославно Крушево,
македонска република прва на балканот.

Претседател први беше
тој Никола Карев,
со македонски војвода сите Илинденци,
Даме Груев, Питу Гули и
Јане Сандански.

За слобода загинаја славните војводи
на Македонците завет оставија,
да се борат за слобода,
за МАКЕДОНИЈА.

Јас Методи Патче од Охрида
Јас Методи Патче од Охрида
ослободен од битолски затвор.
Па си тргнав за Охрида града,
там' не најдов ни мајка, ни татко.
Там' си најдов верната бисерка,
верната бисерка, малихерка.

Па си тргнав за Прилепа града,
за Прилепа, село Кадиново.
Там' си најдов верната дружина,
верната дружина, договорна.
Слово држи Методија Патчев:
напред браќа, борба да водиме.

Се зададе силната потера,
силната потера, кавалерија.
Поарџија сите си к*ршуми,
оставија само еден к*ршум.

Слово држи Методија Патче:
ајде браќа да се убиеме.
Навртија пушки во градите.
Прв се уби Методија Патче,
а по него целата дружина.

Го фатиле клети турци едно моме
Го фанале едно моме,
едно моме најубаво,
го фанале едно моме, најубаво,
најубаво во селото.

Му врзале двете раце,
двете раце наопаку,
му врзале двете раце, двете раце,
двете раце наопаку.

Кажи, кажи малој моме
кај се крие Гоце Делчев?
Кажи, кажи малој моме, најубаво
кај се крие Гоце Делчев?

И да умрам, да загинам,
јас за Гоце не кажувам!
И да умрам да загинам, клети Турци
јазе Гоце не кажувам!

Народе Македонски
Народе Македонски,
со какви идеи си ти?
Доста веќе, разбуди се,
свести се не спиј ти.

Не знаеш кој си, што си,
други тебе знајат,
страм голем је за тебе,
сам да се не знајеш.

Исклаја жени, деца,
во село Загоричани,
а пред аскерот турски,
фрлајте оружјето.

Опинци долри носат,
писќули долери,
фустани раскапани,
ем празни патрони.

Каде е Караиванов
и дружината му?
Мелас, Каравангелис
Битола в затвор је тој.

1762 лето
Илјада и седимстотин шесдесет и второ лето
в Охрида од Цариграда дошел Салаор.
Еј! Дошел Солаор.

Се претставил пред Арсења
наша патрика честнаго
и му рек'л слово горко, слово жалостно.
Еј! Слово жалостно.

Царска волја е да тргнеш
денеска за Цариграда
на тебе од врли Грци, голем поплак е.
Еј! Голем поплак е.

Собрал патрик свое стадо
в црква свјатиј Климентова
благослов им дал последен, р'це заплетил.
Еј! Р'це заплетил.

Д'лго време липал старец
в молчење в'сенародно
и по бела брада ронел с'лзи горешти.
Еј! С'лзи горешти.

Слушајте ме мили чеда
јас ќе идам в Цариграда
на мене од врли Грци голем поплак е.
Еј! Голем поплак е.

Грцкиј патрик ќе ни строши
славна Охридска Столица
и мене до смрт ќе држи в заточение
Еј! В заточение.

Ќе прати владици Грци
лицем светци срцем в'лци
ќе ве дават, ќе ве стрижат, ќе м'лзат до крв.
Еј! Ќе молзат до крв.

Меѓу народа ќе сејат
несогласје и раздори,
да се мразат син со татка и со брата брат.
Еј! И со брата брат.

И ќе викнете до Бога
и крило не ќе најдете,
смирени ќе наведете глави доземи.
Еј! Глави до земи.

Ќе ми бидете сираци,
така било написано.
Елате ми да ве гушна за последен п'т.
Еј! За последен пат.

Ч'рна т'га поразила
старо, младо, м'жи, жени,
Вси со р'це заплетени с'лзи проливат.
Еј! Солзи поливат.

Тој ги гушка, тие тажни
му целуват десна р'ка
и од р'ка как' од извор с'лзи се лејат.
Еј! Солзи се лејат.

Вјахнал Патрик брза коња
и неволно уп'тил се.
Тога грмкиј плач народен небо процепил.
Еј! Небо процепил.

Умилил се чесниј Патрик,
свалил шапка навезана,
погледал на сино небо, љуто прок'лнал.
Еј! Љуто проколнал:

„Ох! послушај, милиј Боже!
Хаир никога да немат
Стамче беј и Бујар Лигдо, Пејко челеби!
Еј! Пејко челеби.

Милостивиј Бог послушал
патричка горешча клетва,
слава нихна, семе нихно погубил со шум.
Еј! Погубил со шум.

И сега во куќи нихни
ткае пајак пајачина
и на пусти стрехи нихни хукат хутове.
Еј! Хукат хутове.

Каде сте, Македончиња?
Илјада деветсто четириесет и осмата,
Егеј наш македонски солзи пролеа.
Од гради топли, мајчински,
дечиња се отимаа,
по светот се распрскаа,
детски игри оставија.

Каде сте, Македончиња,
каде сте, кај отидовте?
Жално плаче мајка егејска,
за вас плаче Македонија.

Далечна е пролетта, четириесет и осмата,
далеку е детството, детство минато.
Спомен тажен остана,
за родна куќа таткова,
зборот плаче мајчински,
мајка не заборавајте.

Каде сте, Македончиња,
каде сте, кај отидовте?
Жално плаче мајка егејска,
за вас плаче Македонија.

Европа, Канада, Америка, Австралија,
глас свој сложно кренаа Македонците.
И ние право имаме,
слободно да живееме,
во земја наша таткова,
мила Македонија.

Каде сте, Македончиња,
каде сте, кај отидовте?
Жално плаче мајка егејска,
за вас плаче Македонија.