Желба за болка?

Aj ke si igrame mizi tatara....

Vo svetot na nadvoresni drazbi postoi mistifikacija na "bolkata" kako sovrsenstvo.Prinesuvanje na zrtvi kon bogovite....vosklik na tolpata vo zanes na samiot cin(sostojba na trans bez soznanie).Bilo toa ili ne bilo,vo nasite glavi se sozdava deluzija na celoto nase bitisuvanje...tuka pocnuva i nasata bitka so nea.
I koga ke pomislime na nea,nasiot mozok sozdava odbramben mehanizam sozdaden od rastot i odgleduvanjeto.Moralnite standardi ne ni dozvoluvaat da gledame na "bolkata"kako pat do prosvetluvanjeto.

Kade bi bile nie da ne e "bolkata"?
Zarem ima drug pat...?

O da...lesni zborovi od tipot:ne mora da ja imame ako znaeme da ja izbegneme,bidi dobra i nema da imas bolka...bla bla bla

...a koga ke dojdeme vo sustinski dopir so realnosta...se se sveduva na nea...


Изменето од Joshua_Tree - 09.Април.2010 во 19:17

najvazen gvigatel bil e i kje bide BORBA ZA OPSTANOK

se drugo e mentalna gimnastika so okolni slusateli

Joshua_Tree, ajde smiri so go haosot nekolku dena i potoa vrati se na forumov.

понекогаш болката е неопходна за да не дефинира како луѓе и да не направи посилни на некој начин.
некој тоа го дефинира како мазохистичко ужување во неа, и целиот оквир на животот му се врти околу болката. но работите едноставно не се така. се зависи како гледаш на работите.
откако таа ќе се прифати како неоходна за некои ситуации, нејзината величина двоструко се намалува, и така.. секој ден посилни, секој ден нова „болка“ за совладување.

инаку, темава е малку хаос, Џошуа ако сакаш да те разберат сите, треба да дефинираш што всушност подразбираш под „болка“

Суштината на работите околу нас е камуфлирана со шлаг пена од наметнати и однапред дефинирани т.н. морални норми на однесување, па дури и размислување.
Треба да си мудар и длабок за да успееш да ги разголиш и да ја видиш нивната вистинска форма и тогаш се раѓаат револуционерни заклучоци, како овој твојов, кои се тешки за соџвакување.
Јас го сфаќам твоето величање на болката, зашто и јас самата ја почитувам.
Често пати сме свесни за неа, а сепак ја очекуваме и предизвикуваме, затоа што е таа незаменлив двигател на нашиот живот.

Болно е раѓањето, ама да не е никогаш не би знаела што значи да сум благословена со пород. Кејт девојката и Кејт мајката се две различни личности.
Силната љубов меѓу маж и жена граничи со болка, сепак ја бирам неа, јас не сакам млаки чувства.
Сакам да можам да ги заштитам моите деца и тоа е мојот биолошки инстинкт, но сум и свесна дека за да пораснат и да созреат, мора самите да преживеат многубројни болни искуства.

Во многу животни ситуации, болката е наш пријател и учител.

Пробувам да влезам во суштината на твоето тврдење и до некаде го прифаќам, ама сметам дека лошо го образложуваш, а текот на дискусијата се губи заради тоа што прекумерно употребуваш иронија, сакаш да се правиш сезнајко, а тоа е скроз безвезе.
Вакво смајли јас би ставила на постовите на Месинџер и Којсумјас, зашто се конкретни и удираат во центар, а не на твоите постови, иако со твоето тврдење се согласувам повеќе одколку со нивните.

којсумјас напиша: Дали чувството на мајката кога прв пат ќе го види своето чедо, новороденче е болка или радост... дали спознанието на таткото дека станува родител е последица на  промена во мозокот предизвикана од  желбата за болка... дали силните емоции кои ги доживуваме кога ќе ја видиме саканата личност се последица на желбата за болка... дали спознанието за успешно завршената работа има било каква врска со болката...

Koga seto ova tvoe gorenavedeno ke evoluira vo smisolot na mojata dolu navedena recenica togas mozebi i ke me svatis za sto ti zboruvam.

A koga kazav da gi otfrlite moralnite normi,mislev na sto pomalku podmetnuvanja na vakvi tipovi komentari
Opasen e nacinot na koj gi izvrtuvas rabotite i samo odi vo prilog na moralnoto i povrsno procesiranje po odredeni stavovi i mislenja

Vo sekoj slucaj ti blagodaram na opseznata psihoanaliza sto mi ja napravi bez ni gram od tvoite razmisluvanja za istata.



Изменето од Joshua_Tree - 05.Април.2010 во 11:58