Критики позитивни/негативни на личните тв

Od zbunet

Ова утро рано
ти ми дај рано
а ти ми велиш
дали нормален сум ја.
По гаќи само
ти заспала си онака
со раширени ноги така
што ли сонеше ноќва
дур таму гледав
на средина ја
у влажно кругче кај се створи
и кој ли со себе да се бори
дур брадавици ко ракети
кон плафонско небо се стремат.
Да те будев
ќе се раздереше знам
прв пат не ми е
во моменти такви
со болка во уши невини
сеирџиски утрото да ми се кези.

ocekuvas da ti kaze, ama taa mudro molci, oti ako usta otvori za cas kje ne skara... haha...

Originally posted by kejt-d-grejt

Откако кејт остави,
манџа во релна загорена
ем салата незачинета
и боса по чорапи се скрсти
постови да реди на форуми -
.......................


zapomnete go imeto (ili psevdonimot    )

ovaa devojka eden den ke prodava bestseleri



Изменето од filmadzijka - 14.Декември.2008 во 20:47

Originally posted by zbunet


Мелодија тивка
од хоризонт ми иде
и бел прозирен вел,
низ него лик се назира
очи јасни
во нив сум цел,
над мене виножито
на дофат ми е богатство цело.
Насекаде е
и во мене
додека срце ми гали
под кожа наежена
скокотлива
за допир спремна
и сепак изненадена
секогаш и секаде
додека трае,
а сакам да трае
секогаш и секаде.
..........................

И после нека каже некој дека балканските мажи биле недоквакани неандерталци




Ете, збунет е жив пример дека можат да бидат романтични и нежни - достојни за една фина Французинка


Кога секоја балканска жена би можела да добие по еден збунет барем на еден ден, на 8-ми март на пример (не за Нова година!), ехееј, ниедна нема да мрчи останатите 364 дена




Изменето од filmadzijka - 13.Декември.2008 во 17:25

Филмаџика, кога некого гледаш од една подалечна временска дистанца, можеш да го гледаш низ топлата мрежеста измаглица на спомените кои треперат во мракот плашливо и тивко како пламенчиња на мали свекички, или пак да го гледаш со очите на скршенато срце и повредената суета како темен облак во ден исполнет со сонце, оти ништо друго не можеш да видиш... Затоа не сакам да ме бараат таму кајшто:

„... сеуште личам на дождлива есен
и мирисам на збор што убива насмевки…“

Ако ти помогнам барем малку во обидот да ми ја хакнеш содржината, мило ем драго...

ej filmadzijke, ako go karish majstorche...isto ti e kao da si u trojka

majstorce62 напиша:   СВЕТЛАТА СТРАНА НА МРАКОТ Побарај ме кајшто сонцето личи на твоите насмевки кога се будиш… Кај што ветрот шепоти низ лисјето со твоите чекори кога низ мислите ми минуваш… Кај што небото е големо око во кое се збрани сите твои солзи а времето сеуште без прекин тече, како реката во која ги прекрсти моите стари навики и им го даде името на твоите неисполнети желби да се препознавам самиот себе во секој што ќе го изговори твоето име… Но немој, не барај ме во срцето твое кајшто времето е проколнат сликар што изгубил дар да наслика срна во светлата шума на спокојот…. Но немој, не барај ме во срцето твое: јас сеуште личам на дождлива есен и мирисам на збор што убива насмевки…

понекогаш, тоа што сме го слеале во оние што сме ги сакале е се` што (ни`) останало од нас самите.

гушка, мајсторче    





Изменето од filmadzijka - 13.Декември.2008 во 15:47

 

Изменето од fiks - 13.Јануари.2010 во 17:54