Поучни случки

интересен графит напишан во лондон на некој универзитет.
Да живее Маркс.Бог е мртов!
наредниот ден допишано:
Бог е мртов,а је не се осеќам баш најдобро

deshad напиша: А Дарвин жив е? Маркс, Енгелс?

Си живеел некој човек кој што бил ем индоктриниран во религијата, ем самиот работел како професионален индоктринатор и продавач на магла. Освен со мафтање со "свети книги" и заплашување на стадото со вечно маки ако не живеат според верските норми, човекот се занимавал и со пишување на тнр. "поучни случки и приказни". Овие писанија биле обичен производ на неговата фантазија, дизјнирани да се совпаднат со верските учења кои до бесвест ги повторувал на неговото стадо. Иако и самиот знаел дека се чиста имислица и наивно сервирање на религиски идеи, човекот настојувал дека неговите "поучни случки и приказни" се вистински, убедувајќи се самиот но и стадото во нивната "вистинитост".
И така, после години и години, многу деца пораснаа со овие "вистинити приказни", учејќи ништо корисно за светот во кој живеат. Приказните ги индоктринираа децата кои смислата на животот ја гледаа во целодневно клањање и молење некој имагинарен шеф да им ги прости гревовите, за да можат бесконечно да живеат во рајот. После толку многу индоктринирани генерации, пишувачот на "поучните случки и приказни" умре, и зад себе не остави ништо друго освен незнаење и религиско слепило.

Изменето од Srebre_ - 31.Октомври.2008 во 09:39

Interesna prikazna i mnogu poucna. BRAVOS

Изменето од zidarski - 27.Октомври.2008 во 02:00

Zlatnik напиша: Маран Ата, заради просторот не би скал да ги пастирам првите два дела од написот „Господ му говори на човекот“.Би сакал да дадам коментар на поентата на овие написи. Во целиот текст (во двата дела) провејува грижата на бог кон човекот, дека тој е тука со него во секое време, дека тој управува со неговиот живот во секаква ситуација, во добро и зло, дека тој одредува кои и какви настани ќе му се случат на човекот ... и да не набројувам понатаму.Зборот ми е, ако бог во секој момент е со човекот и управува со неговиот живот, тогаш каде се согледува слободната воља која бог му ја дал на човекот тој сам да одлучува?

Си земам за право и јас нешто да кажам во врска со ова.
Златен златник, БОЖЈАТА СЛОБОДА и БОЖЈАТА ВОЛЈА се над човековата слободна волја.
БОГ никогаш не го казнува човекот, туку човекот се казнува самиот себеси со тоа што својата егоистична “слободна волја“ ја става над БОЖЈАТА МИЛОСТИВА ВОЛЈА!
БОГ го “казнува“ човекот со тоа што му ја допушта неговата “слободна волја“ (мислена е онаа човечката, егоистичката)

Во својата пасивност Тој е суперактивен! А Неговата активност е чиста ЉУБОВ.
Сетисе на Голгота!

поздрав

       



Изменето од spiros - 26.Октомври.2008 во 00:16

Маран Ата, заради просторот не би скал да ги пастирам првите два дела од написот „Господ му говори на човекот“.
Би сакал да дадам коментар на поентата на овие написи.
Во целиот текст (во двата дела) провејува грижата на бог кон човекот, дека тој е тука со него во секое време, дека тој управува со неговиот живот во секаква ситуација, во добро и зло, дека тој одредува кои и какви настани ќе му се случат на човекот ... и да не набројувам понатаму.
Зборот ми е, ако бог во секој момент е со човекот и управува со неговиот живот, тогаш каде се согледува слободната воља која бог му ја дал на човекот тој сам да одлучува?

Господ ни зборува

Ме нарекувате Господ, а сеуште Сум далеку од вашите срце.

Ме нарекувате Учител, а не учите од Мене.

Ме нарекувате Пат, а сепак не Ме следите.

Ме нарекувате Вистина, а не Ме сведочите.

Ме нарекувате Љубов, а не Ме љубите.

Ме нарекувате Пастир, а бегате од Моето стадо.

Ме нарекувате Врата, а не чукате на неа.

Ме нарекувате Вечен, а постојано Ме убивате.

Ме нарекувате Спасител, но сепак не барате помош.

Ме нарекувате Извор, но не пиете од Него.

Ме нарекувате Леб, а сепак не јадете од Него.

Ме нарекувате Судија, а се судите еден со друг.

Ме нарекувате Исцелител, а одите кај „лекувачи“ и предвидувачи на иднината.

Ме нарекувате Благ, а се мразите еден со друг.

Ме нарекувате Милостив, а вие не покажувате милост.

Ме нарекувате Човекољубец, а се убивате еден со друг.

Ме нарекувате Праведен, а вие не покажувате праведност.

Ме нарекувате Свет, a сепак не се осветувате себеси со Мене.

Ме нарекувате Отец, а се откажувате од Мојот дом.

Ме нарекувате Цар, а не влегувате во Моето Царство.

Во свое време повторно ќе дојдам со сета Моја слава, тогаш каков одговор ќе дадете???



Изменето од Maran Ata - 25.Октомври.2008 во 06:57