Силата на Светците

Не смееме да ги глорифицираме таквите личности кои се оддале на аскетизам. Само за пример ќе Ви ги предочам резултатите од една анкета спроведена во Италија: голем дел од испитаниците (простете ми не го знам точниот процент) се молеле на некојси Падре Пио, па следувала Богородица, и на крајот Бог. Кажете ми: во право ли се за ова? Па ако продолжат вака ќе дојде ден кога поважно ќе биде она што го рекле оние кои го толкувале отколку она што го вели самото Свето Писмо.
Навистина има многу начини да му се служи на Бога. Но во псалмот 37:27 вели вака: ,,Отстранувај се од злото и ПРАВИ ДОБРО и ќе останеш довека’’. Кому му служат таквите луѓе-аскетите? Кому ќе му сторат добро со тоа што ќе се повлечат во самотија и изолираност? Сигурен сум дека таквите луѓе имаат голема вера во Бога, но повторно ќе се повикам на апостолот Јаков кој вели: ,,Верата без дела е мртва’’ (Јк 2:17) Дури и демоните веруваат во Бога.    
Што се однесува пак до оние кои живеат во манастири и кои се лишуваат од личностите од спротивниот пол би ги запрашал: зар не се сеќавате што им рече апостолот Павле: ,, Не лишувајте се еден од друг... за да не ве искушува сатаната заради вашата невоздржаност’’(1. Кор 7:5)
Најтешко е верата да се проповеда и да се живее според Божјите правила меѓу грешниците а многу полесно е тоа да се стори во самотија. Сите сме подобри кога сме сами а во друштво на други луѓе честопати бидуваме заведни од нивните ставови. Сметам дека никој не е имум на тоа.
Со самоказнувањето не постигнуваме ништо. Само се уназадуваме. Зар со тоа што нема да живееме подобро отколку што моментално го правиме тоа ќе придонесеме за бришење на гревовите? Зар Бог сака ние самите да се казнуваме заради страстите и потребите кои Тој ни ги вгради при нашето создавање? Па зар Бог од некого ќе побара да се изолира? Бог е љубов и нам ни заповеда и ние да се љубиме еден со друг. А љубовта подразбира активен однос помеѓу најмалку две страни. Не може некој да рече дека ги љуби луѓето ако за нив нема ама баш ништо добро сторено. Љубовта подразбира меѓусебна блискост и активна грижа. ,,Кој знае да прави добро, а не го прави, грев му е’’(Јк 4:17)

Мислам дека е нелогично да веруваме и да се молиме на светци. Оној кој ја прочитал Библијата и се држи до Неа ова му е јасно како бел ден.
Самиот Исус рекол: ,,И што и да побарате во Мое Име ќе направам, за да се прослави Синот во Таткото. Ако посакате нешто во Мое име, Јас ќе го направем.’’ а не рекол: ,,Молете се на овој или на оној светец’’. Пример-молитвата која ни е дадена Лично од Него почнува вака: ,,Оче наш...’’ што јасно укажува дека нашите молитви треба да бидат упатени кон Бога, нашиот Небесен Татко.
Тоа се зборови директно од Светото Писмо. А еве зошто сметам дека е нелогично. Дали доколку Ви треба нешто од вашиот татко би оделе кај комшијата и би го замолиле да го замоли Вашиот татко да Ви го даде она за што сте молеле?
Што се однесува до наводното исцелување кое го вршат светците мојот одговор би бил следниов: Во Дела на апостолите (3то поглавје од оваа книга) кога Петар и Јован го исцелиле некој човек кој бил инвалид, му рекле: ,,Во име на Исуса Христа Назареецот стани и оди!’’ Не му рекле дека тие го исцелиле. Дури и апостолот Павле кога отишол во Листра (опишано во Дела 14:8-21) и кога започнале тамошните жители да му ги бакнуваат нозете (зашто и тој исцелил некој инвалид од раѓање пред нивните очи) и да го слават како бог тој се спротиставил на тоа и им рекол дека и тој е обичен човек како и тие.
Апостолот Јаков пак на едно место во неговото послание (1глава 17 стих) вели: ,,Секој добар дар што го примаме доаѓа одозгора’’. Не од нечии мошти или икони туку директно од Божјата рака! И во посланието до Филипјаните Павле ни вели: ,,Бог ќе ја исполни секоја ваша потреба според своето богатство во Христа Исуса’’. Апостолот Јован пак во неговото прво послание ни вели вака: ,,и што и да Го замолиме, примаме од Него, зашто ги пазиме Неговите заповеди и правиме што е благоугодно пред Него.’’(1.Јо 3:22). Треба да сфатиме дека единствено Исус умре заради нас. Тој Својот живот го даде за ние да се спасиме па затоа единствено Тој е заслужен за обожавање. Зошто онаа Параскева или како и да се викала не е важно заминала во пустина и живеела аскетски живот? И не само таа туку и многумина други го правеле и сеуште го прават тоа? Зар Бог сака така човекот да се мачи? Зар преку тоа самоизмачување ќе добијат милост и спасение? Еден е Патот до Бога и не постојат други патови. Се друго е ќорсокак. Со која цел одат тие луѓе живеат аскетски и се лишуваат од многубројните благослови кои Бог неизмерно ни ги дава? Зар не вели Светото Писмо дека ние треба да си помагаме еден на друг? Кому му помагаат тие? И каде ги упатил Исус Неговите ученици? Во манастир? Во пустина? Не туку меѓу луѓето за да го шират Евангелието и да помагаат на оние кои имаат потреба од тоа.    
Да сублимирам: Верувам дека молитвите треба да бидат упатувани директно до Бога, дека за секое добро (па и за казните кои следуваат заради нашите грешни и несовршени природи) треба да му бидеме Нему благодарни. Но поважно од сето ова е да веруваме дека Исус умре на крстот за нас и со Неговата крв ние сме очистени. Треба да правиме добро и љубовта да ни биде водилката низ животот. Тоа се заповедите кои доаѓаат од Бога.   

Изменето од AlDra - 06.Јули.2008 во 07:20

И старо-заветните пророци се сметаат за Светци во Православието.

goznaete li onoj primer od st.zavet koga frlile mrtov vojnik vo grobot na prorokot elisej---pa oziveal?

Ajde dosta raspravii....pa ne sme hmmmm znaete na sto mislam....


Sveta Petka, (Sveta Paraskeva ili takozvana Petka Trnovska), jer su joj mošti bile u Trnovu, rodila se u gradu Epivatu (Pivat - po turski Bojadis), koji se nalaziše između Silimvrije i Carigrada u Trakiji polovinom desetog stoleća.

Crkva je slavi 14. oktobra po starom, odnosno 27. oktobra po novom kalendaru. Ovu Paraskevu naš narod obično zove sv. Petka a u srpskim primorskim krajevima „Petka Biogradska“, jer su joj mošti počivale takođe i u Beogradu. Ona beše srpskog porekla, iz imućne i veoma pobožne porodice. Imala je brata, koji se zvao Jevtimije, i koji se zamonašio veoma mlad, a kasnije bi izabran za episkopa Maditskog (989—996)

Još kao devojčica, dok je sa majkom odlazila u crkvu i čula reči Božanskog Jevanđelja: "Ko hoće za mnom da ide, neka se odreče sebe i uzme krst svoj, i za mnom da ide" (Mk. 8,34), ona svim srcem pripade Gospodu i kada odraste pridruži se plejadi blagočestivih ugodnika Božijih.

Nakon smrti svojih roditelja, ova sveta devica željna podvižničkog života napusti roditeljski dom i ode u Carigrad, a zatim se zaputi u pustinju Jordansku, živeći strogim anahoretskim životom, gde se Hrista radi podvizavala sve do starosti svoje. U doba pozne starosti posluša glas Anđela Božijeg, ostavi pustinju i vrati se u svoj rodni grad, Epivat. Tu ona požive još dve godine u neprestanom postu i molitvi, pa se predstavi Bogu u 11 stoleću. Njeno telo bi od strane vernih sahranjeno po hrišćanskim običajima, ali ne na gradskom groblju već izdvojeno od drugih. Po promislu Božjem, koji htede da proslavi ugodnicu svoju.

Bogougodni hrišćani iz tog mesta posle javljanja svetiteljke u snu nekom Georgiju Jefimiji pronašli su mesto gde su bile zakopane njene mošti, izvadili su ih iz zemlje i položili u hram svetog Petra i Pavla u Epivatu. Njene čudotvorne mošti prenošene su u toku vremena mnogo puta. Najpre u Carigrad, pa odatle u Trnovo, da bi opet bile vraćene u Carigrad, a iz Carigrada u Beograd. Sada se svete i čudesne mošti, Svete Petke nalaze u rumunskom gradu Jašiju.

Širom naše zemlje nalazi se i veliki broj lekovitih izvora, koji su posvećeni sv. Petki. Jedan od njih je izvor sv. Petke u kalemegdanskoj tvrđavi u Beogradu gde su njene mošti dugo vremena počivale. Ta čudotvorna i lekovita voda (agaizma) ove svetiteljke, leči sve bolesnike, koji sa verom u Boga i ljubavlju prema ovoj svetiteljki prilaze k njoj.(se izvinuvam sto e na srpski)

Ок ако вие така мислите.Кога има веке закани

И ја не навредиф само кажав не му реков на некој абе ти не веруј смотан си и сл.Само реков дека ја не верувам и им кажав се како што е никого не навредив и не потценив.