Ропство

Христијанството го започна својот прогрес и развој кога се отцепи од јудаизмот.

Ти велам јас.
Религијата е променлива категорија
Еволуција

Христијанството не го смени светот. Си останаа царства, цареви, робови, се војуваше пак, само што сега на власт верска дојдоа христијани, сега наместо големиот свештеник на храмот во артемида е христијански свештеник на црквата богородица. 

тој му вели да си останат робови. Да се помират со судбината

Ропството тогаш беше сакојдневница, ти можиш да се срамиш од тоа али институциално си постоела и долго време заедно со црквата - озаконето. Тука нема срам. Такви биле времињата. Павле им порачува да “останат во положбата во која се најдоа“. Значи не е тоа нешто фрапантно - тоа е само еден дел од историјата Христијанска. Да се има роб.
Денес веќе со еволуција на општествата, на сфаќањата си еволуирала и црквата која сега е со сменет став т.е. против ропството.

да, имало примери за ослободување на робови, но како што наведов погоре, ропството во цркавата уште долго опстојувало.

Христијанството го затекна ропството како веќе призната државна институција, та затоа и го прифати без отпор и протести. Самата рана Христијанска црква држеше робови (та и Павле им препорачува на робовите да си останат во таја положба. Но конкретно (покрај фактот дека бискупите поканети на  Никејскиот сабор имаа право со себе да донесат и по три роба секој, би наведол уште некои факти во однос на Христијанска црква - Ропство. Третиот црковен собор во Толедо во 586 година, донесе заклучок дека “Епископите можат да ги продаваат жените кои свештениците ги држеа како наложници“ ( ги овласти бискупите да тргуваат со робови), Вториот црковен собор во Севиља во 619 година, донесува одлука да “ослободениот роб, кој подоцна повторно му се враќа во ропство на истиот бискуп“, соборот во Ремс, во 630 година, изфдава општа наредба “да робови од христијанската вера можат да се продаваат само на христијани“, деветиот собор во Толедо, во 655, носи заклучок дека “робинките и нивните деца од незаконски бракови со свештеници, стануваат вечни робови на Црквата, на кој мораат да и аргатуваат бесплатно“, Епископот на Јорк, Егеберт, забранил како грев “ослободување на на манастирските робови“, папата Гргур 1ви го овласти епископот на Сардинија, “да робовите кои не се католици, ги става во прангии, ги мачи со оган и фрла во зандани“.