Незаборавна љубов

   Имам. Иако мислев дека ја имам заборавено, сепак излезе дека само била поттиснувана, ете поради моја желба да бидам среќна...затоа што со него не бев среќна. Не ми дозволи да бидам среќна, а наместо објаснување ми го даде следниот цитат: „Секој го убива оној кого го сака“. Јак изговор, мора да признаам.

Со мојот сегашен партнер сум многу среќна. Навистина. Тој е навистина добар и тој беше оној кој успеа да ги излечи раните кои ги отвори незаборавениот. Имавме многу препреки, но заедно ги совладавме и неколку години имавме среќен и спокоен живот. Се`уште имаме. Тој има. Јас така-така.

На враќање во местото каде што живеев еден период најдов нешто. Случајно. Иако сега (како што е скршено не вреди повеќе отколку материјал за во ѓубре), сепак нешто или Некој како да сакал да се сочува. Тоа што остана од неговиот прв подарок кој се скрши токму кога се разделивме. 

Како да имаше моќ во тоа мало парче метал, како да имаше некоја енергија во него веднаш штом го видов и допрев, целиот мој убав свет во кој живеев се растури како кула од карти. Повторно почнав да се тркалам удолу во темнината, но овојпат имав стимул да останам на нозе и да се борам со удолницата. Тој стимул е мојот сегашен партнер и се` што направи за мене и се` што поминавме заедно. 

Едноставно им пркосам на спомените со тој олош со тоа што се трудам што повеќе да работам на односот и среќата со мојот сегашен партнер. Но, тешко е. Не ми бил единствена врска, ниту љубов, ниту бил единствен чиј подарок се`уште го чувам и гледам. Но, мора да признаам дека досега, тој допре најдлабоко во моето срце. И ја користам приликата да го поздравам со песнава:

http://www.youtube.com/watch?v=i0N-qrhpPHQ