Духовност преку смртта

Messenger напиша: Bev svedok na doagjanjeto na angelot na smrtta. Tatko mi postojano me prashuvashe koj e vo stanot osven mene, iako namashe nikoj. Mi tvrdeshe deka ima chuvstvo oti ima ushte nekoja lichnost, pa nekolku pati moravme da odime okolu stanot za da go ubedam deka sme sami. Chovekot beshe vo pravo deka ima ushte nekoj koj dojde po nego, no jas ne sakav toa da mu go kazham. Mi kazhuvashe deka na son mu doagja majka mi da mu govori, teshi i da go pokriva dodeka spie. Podocna glasno govoreshe so nea i so majka mu... Mi vikeshe deka ne znae tochno zoshto mu se javuvaat, no jas znaev... i ne sakav da mu kazham. Dali nauchiv neshto od seto toa? Ne bi rekol deka sum nauchil neshto novo bidejkji toa vekje gi znaev, no vpechatlivo beshe da gledam kako seto toa se razviva pred moite ochi i toa tokmu na mojot roditel. Smrta e poslednoto najgolemo uchilishte. Toa e posledniot moment koga chovek mozhe da se prosvetli dokolku e podgotven za toa i ja precheka so vnimanie i budnost. Zatoa ne treba da se plashime od nea.

Истото се случува и со други личности кои умирале. Не можам да го разберам тоа, колку и да се трудам.

Кога баба ми умираше од рак, пред да почине ја извикнала мајка и. Нејзината мајка почина во Грција, далеку од баба ми, која во тоа време беше избегана во СССР. Тоа никогаш не можеше да го заборави, па и кога умираше ја викаше неа. А уште додека беше жива и здрава, многу години пред да почине, на определени периоди мојот починат дедо и доаѓаше на сон да и говори, притоа мошне свесно, дека знае кој е здрав, кој е болен, дека не треба да се грижи, тој се гледа и слично.

Медицината тоа го аргументира со откажување на мозокот кои доведува до појава на халуцинации и лекарите категорично отфрлаат секакво друго објаснение. Или ако личноста прима лекарства против болки, тогаш тоа го објаснуваат како дејство на лекарството.


А најмногу ме зачуди еден настан кој лично ми се случи. Баба ми почина со мислите за здравјето на мајка ми. Уште додека беше жива, мајка ми двапати се оперираше, а оттогаш баба ми непрестајно се грижеше за здравјето на мајка ми. Минатата година се почесто ја сонував, за кон крајот на ноември, во еден сон да ми каже дека многу ќе е болна една жена, но дека на крајот ќе оздрави. Се чинеше толку реално, што во 5 часот наутро станав и мислев дека е вистина. Од тоа помина еден месец, а мајка ми повторно мораше да прави операција. Токму тогаш си спомнав на сонот, но, зарем навистина може некој од оној свет да дојде и да воспостави некаков контакт со живите, независно колку се грижел за нечие здравје.

Изменето од Македон - 29.Јуни.2011 во 23:40

dervishot uchi i za zivotot , i za angelite i za dush*te i.t.n., i misli deka se spoznal , vkluchitelno i smrtta , se dodeka angelot na smrtta ne dojdi kaj nego doma i mu zemi nekoj od bliskite, od onie koi gi ljubel.
gorniov post e sloboden prevod od boshnachki na makedonski(mnogu losh)od mesha selimovich, romanot dervishot i smrtta, ama poentata e zachuvana.
ste steknale li znaejne , t.e. mudrost preku smrtta na nekoi koi mnogu gi ljubite, po shto ste se promenile duhovno, bilo pozitivno ili pomalce pozitivno.
ili negativno.
posle genocidot na evreite vo 2 svetska vojna , mnogu evrei go napushtija bog , se otkazaja od bog, stanaja agnostici
navistina zalno.
jas sum uchel, t.e. sum mislel deka znam dodeka sfativ deka preku smrtta , t.e. gubejneto na najmil(odamna), deka mnogu e razlichno od teorijata duhovna do praksata kako duhovno dozivuvajne
smrtta ili ne prosvetluva ili ne zaslepuva neli,
kakvi se vash*te iskustva, na ovaa tema ?
a kakvi se vash*te stavovi?
namerno pravam razlika od stavovi i iskustva , makar shto nekoi stavovi i se bazirani na iskustvo , pred se individualno