СТРАНСКИТЕ ДИПЛОМАТИ и претставници во Македонија

Потребата од ваква тема се актуелизира со последниве настани, поврзани со јавни напади кон странските дипломати и претставници на меѓународната заедница, од страна на наши новинари, дипломати, политичари... Но и по скандалите и недоличното однесување на некои од нив, на кои сме биле сведоци дваесетина години наназад во периодот на нашата самостојност.

Според нормите на меѓународното право кои го третираат ова прашање, дипломатите се должни да се однесуваат според точно пропишани правила, протоколи и кодекси на однесување. Ниввните функции и мисии се определени со Виенската конвенција за дипломатски односи и тоа во областа на :

- претставување и заштита на интересите на државата која ја застапуваат и нејзините граѓани;
- преговарање со Владата на државата во која се акредитирани;
- известување за условите и развој на настани во земјата домаќин, преку извештаи до својата земја;
- унапредување и промовирање на пријателски, економски, научни, културни... односи помеѓу двете земји.

Во нивните права и ибврски, не само што не е опфатено, туку и обврзувачко е НЕМЕШАЊЕ ВО ВНАТРЕШНА ПОЛИТИКА НА ДРЖАВАТА ДОМАЌИН, наложување сопствени решенија за домашни проблеми, како и многу преседани и гафови кои странски дипломати ги правеле низ годиниве. За надмениот и арогантен однос на некои од нив, голема вина сносат и домашните политичари, кои таквото однесување немо го толерираат, а многупати и самите го предизвикуваат, со трчање по странските амбасади за мислење за се и сешто. Тука голем “придонес“ имаат и новинарите.

Па така, досега покрај амбасадорите кои не ги надминуваат границите на дозволено дипломатско однесување, ни проврвеа и плејада на ликови со најразлични улоги: дипломати - олеснувачи за Рамковен; допломати - притискачи за промена на името; дипломати - противници на демократско право за изјаснување на референдум; дипломати - посредници во меѓуетнички конфликти; дипломати симпатизери на одредени национални малцинства или групи; дипломати - работодавачи на персонал кој учествува во домашни политички инциденти, дипломати - непочитувачи на Уставното име на државата домаќин... Дали се дипломати или (не)дипломати претходно наведените примери?

Како, најкултурно и дипломатски елегантно, а според сите правила и протоколи да им се укаже на грешките во амбасадорувањето, а истите да не се навредат и да не се нарушат односите со државата која ја претставуваат?
Во досегашното водење на нашата политика, ни се случуваат многу гафови и пропусти на полето ДИПЛОМАТИЈА. Се чини уште многу треба да учиме и да корегираме, како во селекцијата и (не)функционирањето на македонските дипломати низ светот, така и во односот кон странските дипломати во Македонија.

Има уште многу да се каже на темава. За почеток ми се наметнува дилема: како да се урамнотежи односот кон странските дипломати, по принципот на реципроцитет (што по мое подразбира ниту сервилност, ниту пак недозволено ниво на политичка некултура)?

Дали Македонија треба и има право да се однесува како ДРЖАВА кон странските дипломати или за сенешто треба да преќутуваме и да трпиме? 

Изменето од Анастеа - 14.Март.2011 во 02:05

Автор	Порака Тема Пребарувај Опции за темата Внеси реплика Внеси нова тема Верзија за печатење Преведи Тема
Анастеа Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Администратор ПИПИ долгиот чорап Регистриран: 07.Април.2008 Статус: Офлајн Поени: 35441	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Анастеа Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 14.Март.2011 во 02:02
	Потребата од ваква тема се актуелизира со последниве настани, поврзани со јавни напади кон странските дипломати и претставници на меѓународната заедница, од страна на наши новинари, дипломати, политичари... Но и по скандалите и недоличното однесување на некои од нив, на кои сме биле сведоци дваесетина години наназад во периодот на нашата самостојност. Според нормите на меѓународното право кои го третираат ова прашање, дипломатите се должни да се однесуваат според точно пропишани правила, протоколи и кодекси на однесување. Ниввните функции и мисии се определени со Виенската конвенција за дипломатски односи и тоа во областа на : - претставување и заштита на интересите на државата која ја застапуваат и нејзините граѓани; - преговарање со Владата на државата во која се акредитирани; - известување за условите и развој на настани во земјата домаќин, преку извештаи до својата земја; - унапредување и промовирање на пријателски, економски, научни, културни... односи помеѓу двете земји. Во нивните права и ибврски, не само што не е опфатено, туку и обврзувачко е НЕМЕШАЊЕ ВО ВНАТРЕШНА ПОЛИТИКА НА ДРЖАВАТА ДОМАЌИН, наложување сопствени решенија за домашни проблеми, како и многу преседани и гафови кои странски дипломати ги правеле низ годиниве. За надмениот и арогантен однос на некои од нив, голема вина сносат и домашните политичари, кои таквото однесување немо го толерираат, а многупати и самите го предизвикуваат, со трчање по странските амбасади за мислење за се и сешто. Тука голем “придонес“ имаат и новинарите. Па така, досега покрај амбасадорите кои не ги надминуваат границите на дозволено дипломатско однесување, ни проврвеа и плејада на ликови со најразлични улоги: дипломати - олеснувачи за Рамковен; допломати - притискачи за промена на името; дипломати - противници на демократско право за изјаснување на референдум; дипломати - посредници во меѓуетнички конфликти; дипломати симпатизери на одредени национални малцинства или групи; дипломати - работодавачи на персонал кој учествува во домашни политички инциденти, дипломати - непочитувачи на Уставното име на државата домаќин... Дали се дипломати или (не)дипломати претходно наведените примери? Како, најкултурно и дипломатски елегантно, а според сите правила и протоколи да им се укаже на грешките во амбасадорувањето, а истите да не се навредат и да не се нарушат односите со државата која ја претставуваат? Во досегашното водење на нашата политика, ни се случуваат многу гафови и пропусти на полето ДИПЛОМАТИЈА. Се чини уште многу треба да учиме и да корегираме, како во селекцијата и (не)функционирањето на македонските дипломати низ светот, така и во односот кон странските дипломати во Македонија. Има уште многу да се каже на темава. За почеток ми се наметнува дилема: како да се урамнотежи односот кон странските дипломати, по принципот на реципроцитет (што по мое подразбира ниту сервилност, ниту пак недозволено ниво на политичка некултура)? Дали Македонија треба и има право да се однесува како ДРЖАВА кон странските дипломати или за сенешто треба да преќутуваме и да трпиме? Изменето од Анастеа - 14.Март.2011 во 02:05
	Прав сме и ќе бидеме. Ни воздух, ни оган, ни вода, туку земја, само земја ќе бидеме и можеби неколку жолти цветови.