Солунските Атентатори

Солунските атентати се серија бомбашки напади во Солун, извршени од 28 април до 1 мај 1903 година, од страна на „Гемиџиите“, анархистичка револуционерна група составена од македонски студенти во Солун. Целта на овие напади е да се нападне европскиот капитал во Османлиската Империја за да се привлече вниманието на „големите сили“ врз македонското прашање. Корените и идејното оформување на гемиџиите се во директна врска со тајниот кружок во Пловдивската гимназија од 1896 година. Организатори и раководители на Кружокот биле Слави Мерџанов, Михаил Герџиков и Петар Манџуков. Кружокот бил под влијание на руското народништво и нихилизмот. Во 1897 година повеќе од членовите на Кружокот се нашле на студии во Женева. Таму вопоставиле контакт со руските револуционери. Гемиџиите сметале дека тие, како индивидуалисти, како револуционери коишто се готови да се саможртвуваат без притоа да имаат потреба од ангажирање на широките народни маси, ќе можат секој момент да ги реализираат своите планови, само ако имаат доволно парични средства.

“Гемиџиите” се група македонски револуционери, анархисти по убедување. Сите се ученици во Бугарската Солунска машка гимназија „Св. Кирил и Методиј“. Повеќето се младинци на возраст од 18 до 22 години: Јордан Поп Јорданов - Орцето, раководител на Кружокот, Димитар Мечев - Мечето, Константин Кирков, Илија Трчков, Владимир Пингов, Георги Богданов, Милан Арсов, Костадин Кирков, Тодор Органџиев, Тодор Богданов, Илија Поп Јорданов, Александар Левков, Алексо Минов, сите од Велес, како и Павел Шатев од Кратово, Марко Бошнаков од Охрид, Начо Стојанов, Гоце Чанев, Унгарката Ана Шапец и други.

Изменето од Boromir - 15.Февруари.2010 во 23:35