Родителите знаат подобро од мене?

Strashno.....jas niv  ne bi gi narekla roditeli i cela srekja shto vakvite se retki  ,a ne onie roditeli od primerot na bounty.
Ete tokmu na takva ''investicija '' misllev jas  vo postot pogore,da se nasochi deteto  po ispravna pateka ,da se stvori bliskost i prijatelski odnos  so nego,da se dadesh  nesebichno kako  roditel  dodeka toa  se oformi i stane polnoletno, a potoa da go ostavish so sopstvena glava    da se nosi so predizvicite koi gi  nosi zivotot.

Бааги имам размислувано на оваа тема. Баш пред некој ден правевме муабет со цимер ми околу ова, зошто правам работи кои не требало да ги правам итн. Но, кој ги одредува тие работи кои "не" треба да се прават? Самата единка може доволно самостојно да размисли за своите морални вредности и да одреди една граница до каде треба да се оди. Е сега, за разлика од мојот цимер, таа граница е многу понапред. Не се плашам да направам многу работи и земам предвид туѓи мислења и ставови за нив, но секогаш на крајот стојам на она моето. Ми кажав еден пример за тоа дека е исправно, ајде ќе го напишам и тука.

-Брачен пар си прават детенце и од најмало го учат што и како треба да не/прави и што и како е не/исправно. Дека треба од 6 год. да оди на училиште, да учи и да биде одличен, да не се тепа со другарите, да не пцуе, на убаво однесување, да не гледа многу филмови (и какви филмови смее воопшто да гледа), не го пуштаат да се дружи со деца бељаџии итн. Детето завршува основно, се запишува во средно (стручно или општо) каде што родителите сметаат дека е најдобро да учи (сепак, 14 год. се премалку за родителите да го остават детето само да одлучи. Барем кај повеќето семејства.). Учење, каков стил на облекување, каква музика смее да слуша, излегување денски и на вечер...се само дел од работите каде што тие му кажуваат по кои правила му е дозволено да "игра". Тие родители во неговата глава ствараат една слика како сакаат и треба да изгледа нивниот син и да се однесува. Притоа намалена е самодовербата кај тоа дете и можноста сам да одлучува. Откако ќе го заврши средното, ќе се запише на онај факултет каде што ќе му кажат и каде што ќе можат финансиски да го поддржат родителите. Ќе го заврши и тој факултет и на крај ќе остане уште да го оженат и да му најдат работа. Мислам дека нема некој редослед за тие две работи, која попрво ќе се случи за убаво нека е.

Прашањето до цимерот ми беше, како тоа дете ќе ги учи неговите деца. Што и како да прават? Онака како што го учеле неговите родители, кои живееле пред 50-60 год.. Кога ќе порасне неговиот син, ќе биде учен според она што мислеле дека е добро неговите баба и дедо, пред 80-90 год.. Па, тоа е еден цел век бе алооо.


Он топик:
Дали родителите знаат подобро од мене и од сите останати. Да. Мислам дека ретко кој очекува таков одговор од мене, но сепак е така. Ова го земам до возраст до 18 год.. Родителите секогаш знаат што е подобро за нивните деца, ако и само ако му кажат како стојат работите во реалниот свет, му помогнат во бирањето на насоката кон која ќе оди нивното дете, но никогаш да немаат главна улога во тоа и во секоја негова одлука и да ги поддржат истите. Да ги сваќаат горе-долу разликите што доаѓаат од разликата меѓу генерации и времињата во кое се растени. Во природата на секој млад човек е што побрзо да се осамостои, што повеќе работи да направи, да проба. Но, исто така се знае дека неискусност = многу грешки и од тука младите многу грешат. Тоа доведува до потреба оние постарите, да им укажуваат на нивните грешки, да ги поткараат некогаш кога овие младите погрешиле, никогаш со ќотек ништо не се решава.

Моите беа токму такви, затоа гласав дека секогаш знаеја што е подобро за мене. И секогаш ме оставаа самиот да го пробам тоа што ми го тврдат, да го изгорам газенцето и никогаш повеќе да не ми текне да повторам некои работи. Знаеја дека не е добро да излегувам од осмо одд., дека не е добро да пушам од 14 год., дека не е добро да пијам од 14-15, дека не е добро да се враќам во 6 часот на утро или воопшто да не дојдам дома, дека не треба да бегам од школо зашто сум пред исклучување и полно други работи. Јас ги пробав тие и полно други...И моето дете ќе биде така воспитано, сам да си го бира правецот кон кој ќе оди, со предходно образложување на тоа што е добро, а што не за него.


Изменето од bounty_hunter - 16.Ноември.2009 во 04:58

Messenger напиша: Da, tokmu toa se sluchuva - "investiranje" vo decata, modeliranje spored zhelbite na roditelite i opshtestvoto. Originalnite chovechki sushtetstva koi na ovoj svet doagjaat kako unikatni bitija, nie gi prifakjame kako kako bezlichen materijal za koj smetame deka imame apsolutno pravo da go mesime i formirame onaka kako sto sakame... i od niv sozdavame nashi kopii.

Da, tokmu toa se sluchuva - "investiranje" vo decata, modeliranje spored zhelbite na roditelite i opshtestvoto. Originalnite chovechki sushtetstva koi na ovoj svet doagjaat kako unikatni bitija, nie gi prifakjame kako kako bezlichen materijal za koj smetame deka imame apsolutno pravo da go mesime i formirame onaka kako sto sakame... i od niv sozdavame nashi kopii.

различните мотиви пречат во остварувањето нормална комуникација.
родителот е мотивиран од својата улога на заштитник (седи дома, облечи се, јади, бирај друштво), детето од потребата за слобода и истражување (имам крилја, сакам да ги пробам).

секој за себе си е во право а се нема нерви и/ли време да се објаснат сопствените аргументи, да се сослушаат, (ако треба и) признаат и (барем) почитуваат добрите намери или оправданите потреби на другиот    



Изменето од filmadzijka - 14.Ноември.2009 во 21:46

Epa ko e takva rabotava i jas glasam NE ... Ne moze nekoj da znae sto e podobro za mene od samata jas, 
i da pogresam bar neka e radi toa sto jas taka odluciv i kraj...  

Messi, a da stavese i treta opcija - so razgovor do dogovor 

Vaka ni za ednoto ni za drugoto ne sum, zavisi od situacijata

Ne sekogas roditelot, znae sto e najdobro za svoeto dete, no i ne sekogas decata se svesni koj bi bile poslednicite, od ona sto tie momentalno smetaat deka e najdobro za niv, zatoa najdobro se so razgovor, smireno, da se dogovorime... bar kaj mene bese taka (najcesto posle edno dobro karanje )