Andjelina напиша: Во НАТО и во ЕУ со климатизирани автобуси од Арачиново...Пишува Горан Михајловски

... Да беше достоен докрај, а вака....

Во тепачката кон ЕУ и НАТО загинале двајца другари. И Господ ги пра­шал: "Сакате да одите во балкански пекол или во европски пекол?". Едниот ре­кол: "Цел живот сонував за Европа. Кога не ја видов додека бев жив, дај барем сега од одам во европски пекол". И Господ го пратил таму.
Дру­ги­от рекол: "Ќе си останам јас на Балканот. Не сум сигурен дека сум ги ис­пол­нил стандардите". И Господ го пратил во балкански пекол.
Ги укинале визите и, по извесно време, двајцата другари се среќаваат. И си рас­ка­жу­ва­ат како им е:
Ев­ро­пе­е­цот вика: "Си има закони, си има систем. Секое утро ме будат во ис­то време. Штом ќе ме разбудат, ме ставаат во казанот. Ме вријат из­вес­но време и после сум раат цел ден". А Балканецот му се жали: "Лесно ти е тебе. Кај нас еден ден нема казан, друг ден нема вода, трет ден нема кој да го запали огнот. И тамам кога сe ќе се погоди, ќе има и казан, и вода, и оган, ќе заборават да нe разбудат. Ни­ка­ко да го видиме пеколот".

so albancite nigde ne odime samo ke toneme!

real напиша: Mozebi e nakakov faktor ili ne (Rafiz aliti) a sto ako go podrzi celiot albanski narod gospogo, Мирка Велиновска.

Mozebi e nakakov faktor ili ne (Rafiz aliti) a sto ako go podrzi celiot albanski narod gospogo, Мирка Велиновска.

Изменето од real - 06.Ноември.2009 во 21:36

таа кажа како сака да биде ......... а не дека така ќе биде .........

МАРШАЛ напиша: а што и’ е сега па на оваа ? .......... маќеата на бранче

Mnogu ubavo si kaza zenata...Osobeno ona za planinata i vrskata...a i za srednovekovnite naviki...
I navistina ako Albancite sakat vo EU i NATO treba od koren da si gi menuvat navikite...
I konecno da svatat deka vo Evropa  dijalogot i zborovite se sretstvo za komunikacija a ne oruzjeto...i zakanite...


Изменето од kultuzin - 06.Ноември.2009 во 14:27

Средновековните традиции на Рафиз Алити
Да сум дел од албанскиот политичко интелектуален фактор во Македонија, наместо да се ‘рчкам со Македонците околу евроинтеграциите, ќе почнев сериозно да ги подготвувам своите сонародници за живот по европски стандарди
П остои една евидентна социополитичка особеност што го карактеризира т.н. Албански политичко – интелектуален фактор во Македонија од 2001 година. Кога мисли дека е под закрила на моќен господар, многу сака да се к*рчи. Иако врзан на сиџимка, обожава да фрла чифтиња, да лае, да покажува заби и да се сили. Газдата треба само малку да го затегне јажето, па албанскиот политичко–интелектуален фактор почнува да се раск*рчува по сите прописи. Рафиз Алити пред некој ден си помисли дека е некаков фактор што може да радикализира состојби и да ја дестабилизира државата. Оти Рафиз сакал во НАТО и ЕУ со или без Македонците, односно, со или без Македонија. Така е тоа кога амнестиран бандит ќе облече граѓански костум и ќе си умисли дека е политичар. Значи, реши Рафиз малку да се џилитка, ама, по некој саат мораше пред камери да се раск*рчува, оти Филип Рикер го затегнал јаженцето на оглавникот на Али Ахмети. Ете, ние и без оглед на интервенциите во Македонската енциклопедија знаеме кој во светот има монопол на војна и мир. Рафиз сигурно нема. И така, уште истата ноќ, со растреперено гласче на тазе социјализиран учка ни објасни дека стои зад тоа што го рекол, ама не мислел ништо лошо. Демек, намерите му биле благородни – нејќел децата да му земале туѓи пасоши. Се заканувал од што и мислел добро на Македонија. „Демократите“ во политичко – интелектуалниот албански кампус во недостиг од духовна сила, тртљаа нешто за индивидуално мислење на партиски и државен функционер, го бранеа неговото демократско право да говори што му душа сака и пак се чешаа таму каде што не ги јаде. к*рдисуваа часовници, ни броеја секунди и минути. Е па, сега, бидејќи и јас сум демократ и имам право на свое мислење, еве, да му порачам на загрижениот Рафиз и неговото друштво дека Македонија е држава на македонскиот народ, со или без Албанците, вклучително и оние фиктивни 200.000 гласачи од Косово што фигурираат на македонскиот избирачки список. Македонците имаат неприкосновено право на своето име и идентитет и Рафиз ќе мора да ја почитува нивната волја. Како, впрочем, што тоа ќе мора да го уважуваат и ЕУ и НАТО и целиот свет. Ако тоа значи несовладлива пречка за зачленување во некои регионални организации поради моментниот политички распоред на моќта, ништо, ќе мора да причекаме други времиња, а во меѓувреме да тераме со животот. Сите. Ако на Рафиз не му се чека, нека киниса кај сака. Може дури со себе да ги поведе и оние стотина пештанци што и се заканија на државата Македонија дека, ако не им заврши работа, ќе станеле Бугари. Нека проба да се зачлени во НАТО и ЕУ. Не знам баш се, ама дека портирот на едната или другата организација ќе повика амбулантна кола во оној момент кога Рафиз ќе ја достави апликацијата за зачленување на неговата партија ли, село ли, племе ли, паравојска ли, тоа знам, зашто ЕУ и НАТО работат со држави. Ако го лаже умот да мисли на некаква територија што тој ќе ја отцепи од Македонија и ќе ја прави евроатлантска држава, ај пак нека провери кој е гарантот на извршеното разоружување на ОНА. Не дај боже, да извади пушка и да навре униформа сега. Ќе го изеде стапот и тој и цела негова партија, и тоа од браќата од Приштина, чија државност, со целата американска поддршка, одвај се крепи. Оти, малку аргументи им требаат на Европа и на Советот за безбедност, па да го прогласат Косово за фактор на регионалната нестабилност. А што се однесува до НАТО, нему во последно време не му оди баш добро, ни воено, ни политички, за да му изигрува логистика на некојси таму наапан локалец што решил малку да се занесува на своја рака. Затоа, да сум дел од албанскиот политичко-интелектуален фактор во Македонија, наместо да се ‘рчкам со Македонците околу евроинтеграциите, ќе почнев сериозно да ги подготвувам своите сонародници за живот по европски стандарди. Оти и Македонците не сакаат да доцнат со интеграциите само зошто Албанците тешко се адаптираат на живот со други етникуми, не се откажуваат од своите средновековни традиции, па на избори одат со пиштоли, гласаат за своите жени, на свадби пукаат со калашникови, не почитуваат закони, не си ги намируваат обврските кон државата, за сенешто се радикализираат, активно спроведуваат крвна одмазда, колат к*рбан дома, не ги почитуваат човековите права ни на своите сонародници, а камоли на другите. Но, не е само Рафиз во бунило. Тивко, далеку од медиумската врева, лижат рани и евроатлантските првоборци од експертско–журналистичкиот кампус во Македонија кои, како и Рафиз, целата своја сила ја црпат од грчки фондови и изјави на службеници на ЕУ за овде да ни глумат силен политички фактор. Героски во својата „острилка“ дури радикално строго го искритикува Брисел оти баш оваа есен ги беше бил оставил на „Сремскиот фронт“ без муниција. Им забележува дека, иако ветиле, не испорачале доволно силен притисок врз Македонија, па прволинијашите не можеле да го победат непријателот. Разочаран, вели дека ни европските бирократи не се тоа што биле некогаш, и не можело веќе да им се верува. Очигледно Героски не може да им го прости ни позитивниот извештај со препорака за почнување преговори ни визната либерализација, оти логото на битката што ја водеа тој и неговите содружници беше „Македонија е изолирана држава“. Како што напишав минатата недела, ЕУ-бирократијата се занесуваше дека може радикално и на своја рака да го преуреди меѓународното право, да ги суспендира темелните акти на ООН и ЕУ, повелбите и декларациите за човековите права, експресно да го пензионира Нимиц, да го премости Советот за безбедност, да ја прогласи за ништовна привремената спогодба и да изрежира спринт завршница на грчко-македонските преговори. И сето тоа во надеж дека со неколку штоперки и остри изјави ќе може да си изгради кариера на сметка на Македонија и Македонците. Сега, Бан Ки Мун мора да ја оправа работата во Атина со атињаните, кои како и наш Рафиз, уште се занесуваат дека заради античката слава можат на денешниов свет да му диктираат политика.
Автор: Мирка Велиновска

Изменето од kultuzin - 06.Ноември.2009 во 14:21