НЕСРЕЌНИТЕ ЛУЃЕ СЕ ЛОШИ

Во оваj свет нема ниту срекjа, ниту несрекjа, има само споредуване на едната и другата состоjба. Ништо повеке. Само човек, коjто е осетил безграничната злочестина, може да осети и безгранична срекjа. Човекот треба да е пожелил да умре, да може да разбере колку е убав животот.

Граф Монте Кристо

 тука нели се сакат цитати како докази,и тоа  наj веке од световната литература , па ете...


Изменето од pagane - 29.Август.2009 во 15:47

несреќниот човек често е способен да го скрати за глава оној за кого смета дека е незаслужено среќен

nesrekjnite lugje se losi, losite se nesrekjni, i dobrite se nesrekjni, pa dobrite se losi a losite se dobri, vaka izleguva filozofija koga gi mesame pojmite i sakame da isfilozorirame pojkje nego samiot Aristoteles

a vistina e edna

postojat dobri
losi
srekjni
nesrekjni
i srekjni i nesrekjni
i apaticni
i humorni
i piolni so zivot
i polni so omraza
i zaljubeni
i odzaljubeni
i tie koi nemaat vreme
i tie so neznaat sto so vremeto i samite sebe
site spagjat vo nekoja grupa

no

grupite ne se povrzuvaat po difot

HAUGH

За се што е лично имате ЛП, тука дискутирајте за темите.

и онака нема да сфатиш

ах пагане, пагане, колку многу ти сакаш мене да ме читаш....
кога би напишала нешто што има смисол, можеби и би ти одговорила

Ќе ви прераскажам во кратка верзија дел од една приказна од Оскар Вајлд Истрпете ме малку, ве молам, баш е допирачка

“Робовите ги исправаа слабите раце и ги влечеа тешките весла низ водата....Конечно пристигнаа на еден мал залив...Веднаш штом го фрлија сидрото и ги прибраа едрата, црнците слегоа во складиштето и извлекоа долга скала од јажиња, натежната со олово. Господарот на галијата ја фрли во вода. Тогаш црнците го фатија најмладиот од робовите и му ги одврзаа оковите, па му го затнаа носот и ушите со восок, и му врзаа голем камен околу половината. Тој изнемоштено се довлечка до скалата и исчезна во  морето....
... По некое време нуркачот исплива на површината и задишан се фати за скалата со бисер во десната рака.. Повторно и повторно испливуваше на површината и секој пат со себе носеше прекрасен бисер....
... Тогаш нуркачот исплива на површината за последен пат, и бисерот што го донесе беше поубав од сите бисери на Ормузд, зашто беше како полна месечина, и побел од Деница.. Но лицето му беше необично бледо, и кога падна на палубата, крв му потече од ушите и носот. Кратко се тресеше и потоа се смири. Црнците ги слегнаа рамениците, и го фрлија трупот во морето.
Господарот на галијата се смееше, ја испружи раката и го зеде бисерот. ,, Еве го, рече, за жезлото на младиот крал,, и им даде знак на црнците да ги кренат едрата.

  Младиот роб, кој умре на палубата беше несреќен, нели? Ама не беше лош! Да беше лош, немаше да умре.

Која алтернатива тој ја имал со своето раѓање?
имал две.
- да биде тивок роб и да си ја чека смртта да го ослободи, што и се случи, или
- или некако да избега и евентуално да стане разбојник, гусар или не знам што, но секако цел живот да се крие.
 Има ли тој алтернатива да стане ДОБАР човек? - едноставно нема.

Сега.... сите ние кои ја прочитавме приказнава го жалиме, нели, а сакаме ли да се спасеше? И на пример да станеше гусар? Па да пустошеше по морињата и да ги ограбуваше трговските бродови, и чамците на локалните рибари??? И при тоа, слушајќи го плачот на децата на рибарите, чии татковци во некоја таква пресметка тој истиор роб ќе ги убие, ќе го осудевме ли? Ќе го прогласевме за ЛОШ човек??? Ќе го опцуевме и ќе го проколневме ли???
оооо, дааааааа........ и немаше на памет да ни падне да се запрашаме зошто овој човек станал ЛОШ
и....имал ли тој воопшто привилегија да одбере да стане ДОБАР...