sto ce ne procitat coek

PRED OCI, A SKRIENO!

Iako zborot [t.e. Hristos] bese vo svetot... svetot ne go pzna.             [Jovan 1,10]


     Citav za edna crkva koja maka macela so finansiskite problemi. Na zidot na crkvata, so godini visela edna slika na koja nikoj veke ne i obrnuval vnimanie. Na slikata bil prikazan Bozjiot angel koj na Marija i ja soopstuva vesta deka taa ke go rodi Mesijata Isus. Koj ke mu donese spasenie na svetot.Konecno , vo crkvata vlegol eden nov postitel koj, zagleduvajki se vo slkata , go prepoznal deloto na poznatiot slikar Albreht Direr, naslikana vo 1493god. Nbrgu se pokazalo deka slikata ima ogromna pazarna vrednost, so sto bile reseni finansiskite poterbi na crkvata.

      25 godini pred oci , a sepak skrieno bogatstvo za siromasnata crkva! Duri i po prvicnoto otkritie , poveketo clenovi od taa crkva bile skepticni , velejki:"Ako vredela , ne bi bila ovde , kaj nas!"

      Kolku ja cenime jas i ti vrednosta na Bozjiot podaroksto ni go isprati na prviot Bozik? Gospod ni dojde pred oci, a mnozina se uste ne ja svakaat skapocenosta na toj Bozji poteg. Postoi opasnost da ja previdime vrednosta na orginalniot Bozik, ako seto vnimanie go nasocime kon formata, a ne i kon sodrzinata na Bozik.

     Razmisli za Hristovoto raganje . HristosE Bozjiot Mesija , ispraten za tvoe otkupuvanje i spasenie [Matej 1,21]. Preku vera vo Nego i pocit sprema Negovoto delo , se dobiva vecen zivot[ Jovan 3,14-18]. Bidi i ti kako mudracite i pastirite na prviot Bozik.

     NA BOZIK, NEDOSEZNIOT GOSPOD

      GO DOSEGNA GRESNIOT COVEK.

 

ПРИЈАТЕЛСКИ СОВЕТ


Касим е напреден земјоделец од околината на Скопје. Енвер , неговиот другар од детството, со кого посетуваше основно училиште, заврши гимназија и факултет. Тој е инженер. Но,таа разлика по школото и професијата никогаш не ги оддалечи. Останаа добри пријатели. Почесто се наоѓаат да поразговараат за својата тага и радост.

Енвер не чувствува никакви потешкотии во разговорот со Касим, зошто природно е интелигентен човек, а освен тоа сака многу да чита. Готово да нема тема за која што не би можеле да поразговараат.

Еден ден доаѓа Касим кај Енвер и му го покажува написот објавен во едно списание, каде се расправа за верските убедувања. Посебно го навредила оваа реченица: “Затоа денес религиозните убедувања воглавном му припаѓаат на примитивизмот од сите видови...” (Тој ја имаше подвлечено таа реченица).

Касим би сакал да се жали, да бара корекција, да бара извинување.

Енвер се насмеа : -Никакви жалби, никакво барање на исправки. Подобро размисли за тоа дали е вистина тоа што го пишува. Добро е нас повремено да не присилат на размислување. Уверувањето се челичи само во борбата на мислењата... Но, да видиме што тоа толку те трогнало?

Касиме, дали ти веруваш во Бога?

Секако дека верувам, какво е тоа прашање, барем ти знаеш дека верувам !

Дали поради тоа се чувствуваш примитивец?

- ?

Дали веруваш дека Мухаммед а.с. е последен пејгамбер?

Секако дека верувам!

Дали поради тоа си примитивец?

- ?

Ти секој ден земаш абдест, т.е. ги переш рацете до лактите, го миеш лицето, ги миеш забите, ја испираш устата и носот,ги переш нозете, сето тоа го правиш по неколку пати во денот. Покрај тоа ти се бањаш најмалку еден пат неделно.Ти секогаш внимаваш да ти биде чисто телото, облеката и местото каде ќе клањаш. Па дали поради тоа си примитивец?

- ?

Ти клањаш намаз. Можеби не секогаш на време, но се трудиш. Јас намазот би го поделил на три групи: на онаа кога човекот, не разбирајќи го текстот кој што го изговара, механички го обавува намазот, а мисли на проблемите од секојдневниот живот. Другата група е онаа кога човекот не го разбира она што го изговара, но сепак настојува да мисли на Бога, пред кого застанал, влегуваќи во намаз. Третата група представува највисок степен, представува вистинска инспирација. Тука човекот потполно е исклучен од секојдневните проблеми и на момент е бескрајно среќен. За него нема тага, омраза, завист, болест. Тој никогаш не е сам. Тој е богат и без богатство, моќен и без моќ, здрав дури и кога е болен.Јас не знам дали ние двајцата некогаш сме го доживеале оној трет степен на намазот,но знам сигурно дека и во оној прв степен сме донеле некоја добра одлука.Сме размислиле дали некоја наша постапка ќе биде во ред, во мислите се растопила нашата омраза кон некого, едноставно сме биле присилени да ја одложиме некоја пренагла и непромислена одлука.

Намазот не прави подобри луѓе, луѓе кои што размислуваат пред да донесат некоја одлука, нарочито ако таа е неповолна. Значи, дали според тоа е примитивец човекот кој што клања намаз?

- ?

Ти го постиш месецот Рамазан. На страна тоа што се откажуваш од јадење и пиење во текот на целиот ден, што ги работиш гладен и жеден дури и најтешките работи, на страна тоа што се откажуваш од пушењето и останатото. На страна тоа , што гладувајќи се учиш да ги сватиш гладните, а тоа е првиот предуслов за да им помогнеш. На страна здравствените користи од постот за кои се напишани многу книги. Фактот дека постот го наредиле скоро сите религии, па и многу филозофии – покажува дека ТУКА ИМА НЕШТО. Дали поради тоа ти си примитивец?

- ?

Во текот на месецот Рамазан си дал и садекатул – фитр ( препорачано материјално давање за сиромашните ). Значи си му помогнал некому. Си го зарадувал некого. Па дали поради тоа си примитивец?


- ?

Ти даваш зекат ( облигативно верско давање за сиромашните ) од своите средства кои што прегодиниле,а мораат да бидат чисти од секој харам ( недозволено ), ти мораш секоја година да поделиш 2,5 %. А и инаку, ти мораш да ги потпомагаш на сиромашните. Ти знаеш за зборовите на Мухаммед с.а.в.с.:” Не е вистински муслиман оној што ќе легне сит, а знае дека неговиот сосед е гладен !”. Дали си примитивец ако се придржуваш до тие зборови?

Касим молчеше и размислуваше.

- Ти, Касиме, можеби еден ден ќе отидеш на Хаџ. Ќе запознаеш многу краишта, а посебно местото каде што живеел нашиот драг пратеник и учител Мухаммед с.а.в.с. Тогаш, таму, на тоа место, ќе се присетиш на неговите зборови кога идолопоклониците му предлагале да го остави проповедањето на Исламот,а за тоа ќе добие да управува со Мека, и да има многу големо богатство: “Се колнам во Аллах,-им рекол тогаш Мухаммед а.с. - кога во едната рака би ми го дале Сонцето, а во другата Месечината со нив да управувам, јас не би се откажал од повикот на Аллаховиот пат и од борбата за доброто на луѓето! “ Ти ќе запознаеш и ќе се зближиш со луѓе од разни краеви на светот. Ти и тука ќе учиш дека треба да се сакаат сите луѓе,а ако нешто треба да се мрази, тогаш тоа е : злобноста, себичноста, омразата помеѓу луѓето, а не самите луѓе. Дали поради тоа си примитивиец?

- ?

Ти како младинец можеби си се напил некоја чашка алкохол, поради твоето ненавремено вистинско информирање за исламот. Но, подоцна си се откажал од алкохолот, бидејќи си разбрал дека Исламот го забранува. Не ти беа потребни оние силни книги кои што се напишани против алкохолот, не ти беше потребна целата онаа пропаганда која што се врши против алкохолот. Само еден ајет од к*р,анот беше пресуден за твојата одлука. А ако не пиеш алкохол поради дисциплината кон исламот: Дали си ти примитивец?

- ?

Фејзо пие алкохол, тој не клања, не пости, тој зборува грди зборови, пцуе,се однесува неодговорно, но Фејзо не е примитивец затоа што не верува, а ти си, затоа што веруваш?

- ?

Ти го осунети син ти Месуд. Тоа го направи затоа што си верник. Ти си “примитивец “ ,иако го изврши чинот кој што го налага најмодерната хигиена....

Касим и понатака размислуваше. Постоеше некоја мала трагичка на сомнеж во неговиот поглед. Тој повеќе не беше лут на зборовите што ги прочита во списанието. Но,како нешто друго да го мачеше:

Па сепак, не би можело да се каже дека нема примитивизам помеѓу нас!

Не малку, туку многу – му одговори Енвер. - Колку наши џема,ати се поделени во две групи, и тоа зошто, токму поради верските работи! Но, верата не не учи за тоа, таа ,напротив, не учи да бидеме сложни и со разбирање да ги решаваме нашите проблеми. Меѓутоа, ние не ја слушаме. Не сме примитивци, не сме заостанати затоа што сме верници, туку затоа што не се држиме до Исламските прописи!

Касим некое време молчеше, па рече:

- Зарем покрај толкаво богатство кое што го поседувам ( верата во Аллах џ.ш. ) - можев да се возбудам на толку без значајни зборови!.

 

Некој човек случајно нашол на улица банкнота со мала вредност. Охрабрен од придобивката решил секогаш кога оди, да гледа само надолу. Што добил? Низ годините, помеѓу останатите работи собрал 29 516 копчиња, 54 172 игли, многу ситни монети, подискривен грб и мизерен карактер. А што пропуштил? Сјајот на сончевата светлина, раскошната перспектива на небесното синило, величествениот поглед кон ѕвезденото небо, насмевките на луѓето.

А што ли добиваме и што губиме, фокусирајќи се само кон земните приоритети? Можат ли земната амбиција, кариера, власт, слава или просперитет да бидат бенефит за пропуштената можност да се има општење со Царот на царевите? Што може да ја замени насладата доживеана од средбата со Божјото величие? Која земна слава е доволна да ја компензира Небесната?

„Зашто, каква полза има човекот, ако го добие целиот свет, а  и напакости на својата душа! И што може човекот да даде во замена за својата душа?“

Посветени на земните амбиции може и да собереме некој светликав метал повеќе. Но која е цената што треба да ја платиме? Што ќе дадеме во замена? Вреди ли?

 

       PRIKAZNA ZA EDEN BOZIK NA ULICATA SINSINATI

          (napisana od Norman Vinsent Pil)

Moite najburni detski denovi gi pominuvav vo Sinsinati, Ohajo. Se uste se sekjavam na golemata Bozikna elka na plostadot pokraj fontanata, celata osvetlena od malite svetilki i na zamrznatite ulici na koi odeknuvaa Bozikni pesni. Nekade pogore, kade ziveese naseto semejstvo na istocnata ulica Sloboda , majka mi i tatko mi sekogas postavuvaa prirodna elka so vistinski svekicki koi deluvaa kako volsebni i zaedno so elkata sirea eden nezaboraven miris sto potsetuvase na priroden sumski ambient.

Edna Bozikna vecer, koga imav 12 godini zaedno so tatko mi, koj bese svestenik, trgnavme vo malku zadocneto Bozikno pazaruvanje. Racete ni bea polni so paketi,a jas vekje bev izmoren i po malku nervozen.

So mislite vekje bev doma, koga mi prijde eden pitac, neizbricen i necist starec so temni oci.Me dopre po ramoto so raka sto nalikuvase na kandza i pobara pari.
Mi bese tolku odbiven sto instinktivno se trgnav od nego. No, tatko mi, so svojot topol glas, mi rece:

Norman, ova e Bozikna nokj. Nemoj da bides tolku grub so lugjeto. Ne go razbrav i odgovoriv: Tato, pa toj e samo eden obicen skitnik.Togas tatko mi odgovori so cvrst glas:

Mozebi ne uspeal da postigne nesto povekje vo zivotot, no sepak i toj e Bozje cedo.

Potoa mi dade eden dolar(golema suma vo toa vreme, a osobeno za prihodite na eden svestenik)i mi rece:

Sakam da gi zemes parite i da mu gi dades na covekot. Odnesuvaj se so pocit kon nego. Kazi mu deka mu gi davas vo ime na Boga.

Jas se sprotivstaviv i rekov deka ne mozam da go napravam toa, no glasot na tatko mi bese cvrst: Odi i postapi kako sto ti rekov.

Go zemav dolarot i sprotivno na mojata volja, potrcav kon starecot i mu rekov: Izvinete gospodine, vi gi davam ovie pari vo imeto na Boga.

Toj se zacudi i pogledna vo dolarot a potoa i vo mene.
Niz liceto mu se rasiri mila nasmevka, polna so zivost i vedrina, sto zaboraviv kolku e necist i neizbricen.Zaboraviv deka e star i deka do pred malku mi bese odbiven. So eden kralski poteg ja simna sapkata i ljubezno mi se obrati: Jas vi blagodaram mlad gospodine, vo imeto na Boga.

Seta moja nervoza i mrzelivost gi snema vo toj moment.
Ulicite, kukjite, svetlata, seto toa kako da iscezna okolu mene. Stanav del od cudoto koe prodolziv da go sretnuvam niz zivotot, a toa se promenite sto se slucuvaat koga ke gi poglednete lugjeto kako Bozji deca, koga ke im podarite ljubov vo imeto na Bebeto, koe bese rodeno pred dve iljadi godini vo stalata vo Vitleem, vo imeto na Licnosta koja zivee i den denes vo nas i okolu nas, postojano obelodenuvajki go Svoeto prisustvo.

               ( VISTINSKA PRIKAZNA)

СЛУЧКАТА ВО ВОЗОТ

   Беше прекрасен октомвриски ден на 1890 г. Во едно купе на брзиот воз Лион - Париз седеа двајца души: еден белобрад старец на околу 65 години и еден 25 годишен млад човек. Меѓу двајцата започна разговор. Младиот човек Гастон Леру раскажа дека pasterзавршил природни науки и сега патува за Париз на специјализација во инстиутот на познатиот професор Луи Пастер. Кога го слушна тоа, очите на старецот светнаа и тој рече на младиот човек: „Се радувам за вас учељубив господине. Науката која сте ја избрале за ваша струка, е повеќе од интересна. Таа ќе ви достави многу случаи да се уверите во чудната премудрост на Создателот. Вие сигурно сте религиозен човек, нели?” Непријатно изненаден, младиот човек си помислил дека соговорникот му е некој неписмен човек од старата генерација и со присмив одговорил: „Религиозен? Не! Мислам дека науката си ја врши работата и без Бога. Јас кој завршив високо образование, никогаш досега сум немал потреба од религија”.

   Старецот не очекуваше таков одговор, но додаде спокојно: „О, за себе си вие сте прав. И не се малку интелектуалците како вас, кои го мислат истото. Но науката, драги господине, науката, чистата, вистинската наука ...” „Жалам - го прекина нељубезно младиот човек - но не се согласувам со вас. Како што изгледа , зборите за наука која веќе не постои, којашто веќе одамна си ја испеала песната. Денешната наука е друга. Денеска ние буквално летаме напред, без да имаме никаква потреба од Бог или слични предрасуди”.

   И како што запали цигара, самозадоволен се потпре на седиштето. Старецот разбра дека е безполезно да разговара со овој млад учен, воздивна, си изади од чантата мала библија, ја отвори, се помоли и се задлабочи во читање... Времето леташе. Младиот човек испуши доста цигари, а старецот прочита доста страници од Светата Книга. Скоро возот запре на станицата во Париз. Додека младиот човек се занимаваше околу своите куферите, старецот му ја подаде визитната картичка и љубезно му рече: „ Кога ќе се сте веќе во Институтот, драги господине, јавете ми се. И покрај разликата во нашите гледишта, можеби ќе ви бидам со нешто полезен”. И исчезна среде гужвата. Младиот човек еден фрли несериозен поглед на визитната картичка и со многу големо изненадување прочита: Професор Луи Пастер. Дури тогаш тој се потсети, дека тоа лице навистина му беше познато. Изнервиран од непочитувачкото држење кон својот иден професор, тој беше и силно потресен од фактот дека овој светски познат учен, вистински лидер во науката, беше длабок верник во Бога...”