Слобода

Зарем Исус, Далај Лама или Ганди, кои еве ги земам за пример кои успеале да ја реализираат слободата во прав смисол на зборот не се движеле во некои востановени етички и морални норми?

Зарем слободата и патот кон неа мора секогаш да претставува кршење на истите?

Не се согласувам дека не ограничуваат. Зависи повторно од кој агол ги гледаш и како ги доживуваш и што подразбираш под истите.

Границата помеѓу нормалното и ненормалното ја одредува општеството, но не секогаш е во право. Општеството може да те ограничи и да ти ја одземе слободата. Овде повторно не мислам на физичката слобода.

Сега ги испомешавме работите. Бруталности и убиства се сосема друга состојба на свеста и на умот. Тука не станува за никаква свест за слобода, и мислам дека два пати го напоменав тоа, кога споменав бруталност, тоа го подразбирав. Се измешаа работиве.

Да извршиш убиството или било кој друг акт на бруталност не е состојба на слобода или пак акт на слобода.
Тоа претставува болна состојба на свеста и умот.

А слободата со болест нема никаква допирна точка.

Изменето од moira - 24.Април.2008 во 02:02

Не мила воопшто не си ''лепиме шамари'' по форумов, туку дискутираме на темата, патем задоволство ми причинува да имам таков соговорник како којсумјас, единствено тој и влага во полемика.

И не треба воопшто да имаме исти гледишта на нештата и идентични ставови.
За квалитетна дискусија е потребно токму спротивното. Еднинствено така ке учиме еден од друг и ке размениме мислења.
И не се согласувам дека темава се претвори во двобој. Јас не ја доживувам така, не знам како ја доживува којсум јас, но секако сите сте добредојдени и повелете придружете се на ''двобојот''.

Поздрав

Изменето од moira - 24.Април.2008 во 01:43

moira напиша: Јас повторно ке те потсетам на двата концепти кои ги поставив како дијаметрално спротивни, на Сартровиот и на Фуковиот концепт, а кои се рефлектираат и во твојот пост. Зошто да не можеш да бидеш целосно, апсолутно слободен доколку си свесен и за санкциите кои би произлегле од твојата слобода...? Да, потребна е храброст за да можеш да ја почувствуваш слободата, но зарем секое возвишено нешто кон кое тежнееме е лесно остварливо? Зарем не е потребна и жртва за да се достигне нешто што ни импонира и кон кое секоја единка тежнее? Не е лесен патот да се изоди, но мислам дека вреди задоволството кое би го почувствувале кога ке ја постигнеме целта-апсолутната слобода. Кога говорам за ова, секако не мислам на слобода од физички аспект. И не се согласувам дека не постои апсолутна слобода. Тешко е да се достигне тоа ниво, но сепак е возможно и постои. И повторно не се согласувам со тебе кога велиш дека со тоа што јас ке ти плеснам шамар ти ја ускратувам слободата...грешиш.... Зошто мислиш дека ти ја ускратувам слободата? Зарем и јас на тој начин не демонстрирам слобода...иако е малку банален и болен начинот на којшто тоа го правам, но не е брутален, затоа што ако постои бруталност, тоа веке не е слобода.... Во врска со етичките и моралните норми кои се поставени како параметри според кои треба да се движиме и однесуваме, не мислам дека не ограничуваат за да се чувствуваме целосно слободни. Но, кога сме веке кај природното, зарем постои нешто поприродно од слободата...? А за нормалното...тоа е веке нешто сосема друго и друга тема, и зависи од кој агол ги гледаш нештата. Што е тоа нормално? И кој ја одредува границата помеѓу нормалното и ненормалното?

     

Sloboda e da mozes da pravis sto ke ti tekne i pritoa da nemas ni troska griza na sovestt za storenoto,nitu pak da bides obvinuvan od nekogo.No retko koj od nas uziva vo slobodata,zosto nesto te sprecuva vo toa bilo da se raboti za covecki ili za psihicki faktor.

Јас повторно ке те потсетам на двата концепти кои ги поставив како дијаметрално спротивни, на Сартровиот и на Фуковиот концепт, а кои се рефлектираат и во твојот пост.

Зошто да не можеш да бидеш целосно, апсолутно слободен доколку си свесен и за санкциите кои би произлегле од твојата слобода...?

Да, потребна е храброст за да можеш да ја почувствуваш слободата, но зарем секое возвишено нешто кон кое тежнееме е лесно остварливо?

Зарем не е потребна и жртва за да се достигне нешто што ни импонира и кон кое секоја единка тежнее?

Не е лесен патот да се изоди, но мислам дека вреди задоволството кое би го почувствувале кога ке ја постигнеме целта-апсолутната слобода. Кога говорам за ова, секако не мислам на слобода од физички аспект.

И не се согласувам дека не постои апсолутна слобода. Тешко е да се достигне тоа ниво, но сепак е возможно и постои.

И повторно не се согласувам со тебе кога велиш дека со тоа што јас ке ти плеснам шамар ти ја ускратувам слободата...грешиш....

Зошто мислиш дека ти ја ускратувам слободата?
Зарем и јас на тој начин не демонстрирам слобода...иако е малку банален и болен начинот на којшто тоа го правам, но не е брутален, затоа што ако постои бруталност, тоа веке не е слобода....

Во врска со етичките и моралните норми кои се поставени како параметри според кои треба да се движиме и однесуваме, не мислам дека не ограничуваат за да се чувствуваме целосно слободни.

Но, кога сме веке кај природното, зарем постои нешто поприродно од слободата...?

А за нормалното...тоа е веке нешто сосема друго и друга тема, и зависи од кој агол ги гледаш нештата.

Што е тоа нормално?

И кој ја одредува границата помеѓу нормалното и ненормалното?

Ako mi opne samar, ja natrtuvam na masa i ic ne ja pazam