Какви чувства во вас буди поимот СМРТ?

ЕДНО Е СИГУРНО - СМРТТА НЕ ПОБУДУВА ПРИЈАТНИ ЧУВСТВА...
ПРИРОДНО Е ЧОВЕКОТ ДА СЕ ПЛАШИ ОД СМРТТА, ОНОЈ ШТО ГО ВЕЛИ СПРОТИВНОТО- ЛАЖЕ.ЧОВЕКОТ ОТКОГА ПОСТОИ СЕ БОРИ ПРОТИВ СМРТТА.НЕКОИ ЛУЃЕ ВО ТЕКОТ НА ЖИВОТОТ ПОВЕЌЕ ПАТИ СЕ НАОЃААТ ОЧИ В ОЧИ СО СМРТТА И ЈА ПОБЕДУВААТ. ТАА САМО ЕДНАШ НЕ ПОБЕДУВА, НО ТОА Е ДОВОЛНО ЗА ТРИ БОДА.НЕ СУМ ГО ВИДЕЛ ЧИНОТ НА СМРТТА, НО СУМ ГО ВИДЕЛ ВРАЌАЊЕТО НА ДУШАТА ВО ТЕЛОТО ПО КЛИНИЧКА СМРТ...

Monuska напиша: topsexy напиша: Monuska напиша: majstorce62 напиша: НИШТО НЕМА ДА ОСОЗНАЕШ, БИДЕЈЌИ МОЗОКОТ ЌЕ ТИ БИДЕ ИСКЛУЧЕН, А ТОЈ ТИ Е ЕДЕИНСТВЕНАТА ВИЗА ДО ВИСТИНАТА... Така вели науката, на која многу и верувам, но науката колку и да сака сеуште е немоќна пред смртта и се поврзано со неа. Можеби кога мозокот ќе се исклучи ќе отстапи место на некое друго сознание   nema drugo soznanie,osven ova sto sega go osoznavame i se vika zivot tuka na zemjava Да, и за животот знаеме се, како настанува, како се развива, како да биде квалитетен. А зошто за смртта знаеме толку малку?

Monuska напиша: majstorce62 напиша: НИШТО НЕМА ДА ОСОЗНАЕШ, БИДЕЈЌИ МОЗОКОТ ЌЕ ТИ БИДЕ ИСКЛУЧЕН, А ТОЈ ТИ Е ЕДЕИНСТВЕНАТА ВИЗА ДО ВИСТИНАТА... Така вели науката, на која многу и верувам, но науката колку и да сака сеуште е немоќна пред смртта и се поврзано со неа. Можеби кога мозокот ќе се исклучи ќе отстапи место на некое друго сознание

maria_magdalena напиша: Се имам соочено  со смртта, се гледавме еднаш очи в очи...Како да се двоумеше што да прави со мене. Ја гледав јас неа-ме гледаше таа мене, а потоа си замина на неодредено време. Не се исплашив за себе, но за своите најмили. ٍ

НИШТО НЕМА ДА ОСОЗНАЕШ, БИДЕЈЌИ МОЗОКОТ ЌЕ ТИ БИДЕ ИСКЛУЧЕН, А ТОЈ ТИ Е ЕДЕИНСТВЕНАТА ВИЗА ДО ВИСТИНАТА...

Мислам дека смртта е сознавање. Единствено со неа ќе ја дознаеме вистината, дали тоа во што сме верувале или не верувале цел живот навистина постои. А со самата вистина доаѓа и ослободувањето, прво ослободување од кафезот тело, а потоа и ослободување од сите претстави со кои сме се здобиле во текот на животот. Затоа сите се плашиме од смртта (барем јас се плашам), страв ни е од вистината, а знаеме дека со неа сигурно ќе се соочиме.

Нема чувство "смрт". Тогаш нема чувства.