Разум или емоции?

Sum se fatila sebesi vo situacii koga razumot gi potisnal emociite.

Bev u ramstor u kino dq go gledam James Bond i od celiot film samo me zamisli kako taa devojkata uste odma mu dade na nego.  A da ne se znaea oni od prethodno, a ? A vamu nas ne zaebavaat .Baska ovoj segasniov Bond mi lici na siptar

Da be, ako go slusam onoj nerazumniot u mene samo sto mi vika :
 - Ej, da i se kacis na ovaa, kako ke bide, a ? I na ovaa. I na onaa. I na taa tamu.
E pa vise pa, on na site saka. E nema ! Ima da bidam karakter !
A on pa :
 - Abe zaebi karakter, toa e za ligavi papucari, abe smotan !
Ne znaete kako on me vrega.

Razumot e gore, emociite se dole...nekogas znaat da se izmesaat

Колку и да се трудиме да го следиме разумот за било што, едноставно луѓе сме и кога ќе ни заигра срцето и ќе ги осетиме емоциите, кој да одолее??
Јас искрено сум се подавала и на разум и на емоции. Искрено многу е убаво кога ќе направиш нешто од срце, а возбудата е поголема со самото тоа што си отишла против разумот. Но колку стануваме постари и созреваме понекогаш на своја кожа осеќаме дека разумот не треба да го заборавиме. Сепак тој е тој што не дели од останатиот жив свет, затоа сме луѓе и не е за џабе даден.
Го следам разумот пред се, но си дозволувам да си забушавам некогаш и да си кажам е сега ќе си го следам срцето па што биде нека биде, тогаш ми се креирале најубавите спомени.

Да постоеше правилник, ќе го прочитавме и ќе се носиме според него, но на крајот сме ние тие што одлучуваме кој е изборот.

Изменето од mmomirovski - 10.Декември.2008 во 00:33