Верска поезија

СТИХОВИ ЗА РАЗМИСЛУВАЊЕ

Во пространствата докази од Господарот има,

Најмал меѓу нив е оној што кон себе те враќа,

Преполната вселна повеќето од нас нè сокрива,

Ќе се измориш барајќи им објаснувања.

Прашај го лекарот што болест го уништува:

Кој со својата медицина те разболува?

Прашај го болниот што се спаси и оздрави:

По неуспехот на медицината, кој те опорави?

Прашај го оној кој во здравје, не болен, смртта го посети:

Кој, додека во здравјето уживаше, те изненади?

Кажи му на оној што, гледајќи во бездната,

Во неа се стрмоглави: Кој те фрли во неа?

Прашај го слепиот кој во гужвата оди,

Не идирајќи никого: Кој е Водич на твојте чекори?

Ако видиш змија како отровот го исфрла,

Прашај ја како уште живее со отровот, а себе не се труе?

И прашај: Како, змијо, остана жива,

Додека отровот смртен во забите ти плива?

Господару мој, нека е сета Возвишена благодарноста на Тебе,

Галење Ти чинам Тебе, на никој друг не би освен Тебе!

О Ти, што погледите на сите светови ги гледаш,

Ние Тебе не Те гледаме, но Ти нас нè гледаш.

Па иако не Те гледаат немоќните ми очи,

Величината Твоја мене секое создание ми ја сведочи.

Еј човеку, полека, само малку застани,

Што срцето, Бога да Го засакаш, ти го брани?

Ова е една прекрасна поезија од која има уште, но отом по том....