Дали сте љубоморни во врска со партнерот?

ok
mozebi

od kaj znaes deka tipot ne ja zasluzuva?
sekoj zasluzuva ISTO no sekoj dobiva RAZLICNO

girl_power..iskreno preubav sovet ti dala chuchuliga.Sum bila vo vakva situacija koga me gusheshe so negovata ljubomora, koga mu smetaa moite kratki suknichki, koga mu smeta moite drugarki, koga trebashe sekoj moment da sum so nego, se zatvoriv samo so nego a krugot pochna da se stesnuva...i rekov sega dosta e!Veruvaj posle taa vrska se osetiv slobodna, kako da pocnav od novo da disham poinaku da ziveeam...PODOBRO SPRECI NAVREME, OTKOLKU DA LECISH POSTOJANO NESTO STO E NEIZLECLIVO, TVOJOT ZIVOT NI MALKU NE ZASLUZUVA DA GO IMA TOJ VO NEGOVITE RACE.

chuchuliga напиша: girl_power напиша: Se soglasuvam celosno so tragach deka postoenjeto na doverba i ljubomorata se sprotivni poimovi. Jas sum momentalno u vrska so eden patoloski ljubomoren tip slicen na goreopisaniot od chuchuliga,i se cuvstvuvam zarobeno kako vo magicen krug. Ne mozam da go ostavam zosto veke zaodeni sme podolgo vreme a od druga strana pak so tekot na vremeto sostojbata se vlosuva. Toj smee da izleguva so drugarite a jas ne smeam pod izgovor deka nema doverba vo  mene. Probav da go smenam no zaludno.... se cuvstvuvam kako robinka. Ve molam ako nekoj imal ili ima slicen problem kako mojov neka pise fala mnogu   Мила моќна девојко, имаш моќно име како што имаш и моќ во себе , сигурно многу повеќе од што мислиш или ти се чини. Каква врска има тоа што сте заодени подолго време? Зарем нема брачни парови кои со деца, куќи, коли, имоти се разведуваат бидејки живеачката е неподнослива? Па верувај, преживуваат, и си го наоѓаат патот, слободата и мирот во понатамошниот живот. Сега, ако твојот дечко сака се за себе, а не сака да даде ништо за другиот, ок, тоа е можеби негово „право“, или негов начин на општување со другите, со светот.  Таков е. Самата рече дека дека е взалуден обидот да го смениш. Знаеш, секој е господар на својот живот и има право да одлучува во врска со себе што и како. Ти си таа која дозволува некој да те третира како робинка, ти ја прифаќаш таа улога и тој начин на живот. Твое основно човечко право е тоа да НЕ го прифатиш, да бидеш на страна на пауер грл, ако се почитуваш и сакаш себе си. Значи, да не бидеш со таков човек. Раскинувањето никогаш не е лесно и безболно, ама мисли на својата иднина и среќа. Тоа ќе ти даде сила. Од мене секако имаш комплетна поддршка. Една љубовна врска постои за двајцата да се среќни, да се развиваат и взаемно поддржуваат во својот развој и како единки и како пар, а не еден да пропаѓа и тоне за другиот да живее. Тоа е се само не љубов.

ne , ne toa e ...razbiranje i pochituvanje

Ne go opravduvajte postoenjeto na ljubora poradi nepostoenjeto na doverba.
Toa se dva sosema razlichni sveta, razbirate...
Nema vrska dali imame doverba vo nekogo ili ne, toa znachi zavisi od lichnosta za koja mislime.
Ljubomora ??
Toa e ona vnatreshnoto na sekoj pacient, site onie zashto, kako, kolku shto mu se vrtat vo glavata koga kje pogledne nekogo.
Toa shto nekoj sledel ili sl., znachi toj ako ljubomori dur vie ste so drushtvo i sl. znachi taa lichnost nemala prijateli, pa zashto ondak vie ste bile voopshto so nekoja takva osoba, zvuci interesno, neli ?
No, da vi ljubomori shto vie ste so drushtvo, toa stvarno zvuchi smeshno. Iskreno kazhano, begajte podaleku od takvi osobi, si ima ustanovi koi se grizhat za niv!!!

chuchuliga напиша: Мојот прв беше таков. Многу го сакав. Ама едно време почнав сериозно да се гушам. И го оставив. Се најдов сама, без другарки, без никого, бидејки додека бев со него не смеев од него со никого да се дружам без негово присуство. Беше фин дечко, ама тотален фрик. Патолошки љубоморен. Ја научив лекцијата: пушти ме и секогаш ќе бидам твоја. Од тогаш не сум имала таков проблем. Не поднесувам посесивност, недоверба. Напротив, потребно ми е да имам свои пријатели, и наш и свој живот,  тој исто така, да излезе сам со другарите понекогаш, итн итн...без довербз нема - доверба! (взаемна). А без взаемна доврба дефинитивно нема Љубов.

Убаво кажано, се сложувам

chuchuliga напиша: Мојот прв беше таков. Многу го сакав. Ама едно време почнав сериозно да се гушам. И го оставив. Се најдов сама, без другарки, без никого, бидејки додека бев со него не смеев од него со никого да се дружам без негово присуство. Беше фин дечко, ама тотален фрик. Патолошки љубоморен. Ја научив лекцијата: пушти ме и секогаш ќе бидам твоја. Од тогаш не сум имала таков проблем. Не поднесувам посесивност, недоверба. Напротив, потребно ми е да имам свои пријатели, и наш и свој живот,  тој исто така, да излезе сам со другарите понекогаш, итн итн...без довербз нема - доверба! (взаемна). А без взаемна доврба дефинитивно нема Љубов.

 

Апсолутно преклопување со мојот личен став , и однос во љубовта со мојата сопруга . Преклопување 100%