Дали сте љубоморни?

ekszi88 напиша: Љубомората не потекнува од љубовта туку од нешто друго, да, но љубомората не ја исклучува љубовта.

Мило, во моментот кога ќе се појави љубомората, љубовта (како што си ја замислуваме ние) се повлекува. И колку што има посилна љубомора, толку има послаба љубов. На крајот нема никаква љубов, а многу омраза и осветољубивост.

 

Ние мислиме дека љубомората е предизвикана од љубовта, но оваа нема ништо со тоа. Уште повеќе, најверојатно таа не постоела. Наместо неа имало нешто друго кое ние сме го интерпретирале како љубов.

А тоа е затоа што љубовта не може да креира грев, бол или непријатности на љубениот. Тоа е креирано од Егото, суетата и умот, како алат,  кои сe користaт по секоја цена за бранење и задржување на освоениот посед.

Изменето од Messenger - 19.Октомври.2012 во 11:48

Анастеа напиша: pajser напиша: Messenger напиша: Токму така... и уште повеќе, тоа е доказ за недостаток на вистинска безусловна љубов и прекумерност на посесивност и суета. Оти оној кој љуби му го сака најдоброто на љубениот. Ако најдоброто значи негово одење од нас и пронаоѓање некоја друга љубов зарем тоа треба да не направи љубоморни, па да почнеме да се однесуваме негативно кон љубениот ???        ,,,mes vaka kako shto chitam a i spored boldiranoto ,,,hipotetichka situacija ,,ako tvojata zhena najde  ljubovnik ,,,ti za nejzino dobro ke se potrudish da i najdesh ushte eden ,,,,taka neka mi stoi kako shto si napishal,,,,  Тоа ти е просветленост, Пајси. Ми се чини не е за обични смртници, како нас. А плус и не знаеме да сакаме, нели де - вистински и безусловно. Ќе одам да се утепам.

 
 ,,,,,,,,chekaj me i mene pravime kolektivno so predumisla i od zaseda,,,,,,,,,,,

gazela напиша:  да не говорам во име на месси најверојатно сам ке си искаже....ке кажам јас како го сфатив болдираното.....ако оној што го љубиме од х причини сака да  започне нов живот во кој нема место за нас ...би требало да го пуштиме и да го оставиме да биде среќен....

Амин !

 

Затоа што не би требало да го врземе во ланци... ама затоа у шупа 

Messenger напиша: Токму така... и уште повеќе, тоа е доказ за недостаток на вистинска безусловна љубов и прекумерност на посесивност и суета. Оти оној кој љуби му го сака најдоброто на љубениот. Ако најдоброто значи негово одење од нас и пронаоѓање некоја друга љубов зарем тоа треба да не направи љубоморни, па да почнеме да се однесуваме негативно кон љубениот ???

 ,,,mes vaka kako shto chitam a i spored boldiranoto ,,,hipotetichka situacija ,,ako tvojata zhena najde  ljubovnik ,,,ti za nejzino dobro ke se potrudish da i najdesh ushte eden ,,,,taka nekako mi stoi kako shto si napishal,,,, 


Изменето од pajser - 19.Октомври.2012 во 11:22

Токму така... и уште повеќе, тоа е доказ за недостаток на вистинска безусловна љубов и прекумерност на посесивност и суета.

Оти оној кој љуби му го сака најдоброто на љубениот. Ако најдоброто значи негово одење од нас и пронаоѓање некоја друга љубов зарем тоа треба да не направи љубоморни, па да почнеме да се однесуваме негативно кон љубениот ???

Messenger напиша:  Ама теорија излезе ова... демек човек е чуствителен само ако чувствува љубомора. Не е битнo дали чувствува друго... демек, љубомората е критеријум за чувствителност. И ако не е љубоморен, тогаш не е човек.

Љубомората е чуство од големата палета на бои од онаа енергија која ја викаш деструктивна тука спаѓаат омразата,лагата,себичноста,зависта..итн.
Спротивните нијанси од истата ги знаеме да не се повторувам.
Секој човечки ум чекори по една тенка линија,а во рацете ја држи таа енергија како стап со која го балансира чекорењето по патот на својот живот.
Некогаш ќе се занесе на едната,а друг пат на другата страна.
Центарот или балансот на тој стап е чиста бела светлина од која произлегле сите бои од палетата кои ги препознавате како чуства и емоции.

Една од најобичните ситуации по тој пат е кога ќе ја снема линијата по која се чекори,патот повеќе не е поделен на лева и десна дупка.Тогаш стапот го турка човека надоле,му преставува тежина,неговото отфрлање преставува своевидно умирање,онаа бела светлина преку која се рефректирале нијансите ја снемува,а со тоа и емоциите,чуствата.
Тогаш тоа станува како она одење по вода, објаснето во религиските книги.

Со тоа умирање човек повеќе не е како оние кој се од овој свет
Тој повеќе не е ниту човек..а што е,не е темата тоа.