Сам со себе

Si ja krevam roletnata sega.. poubavo e sonceto od edna obicna sijalica

Jas ja gasnam sijalicata koga ne sakam da go vidam sopstvenot odraz sega mi e jasno zasto e tolku temno

Ауу, мене сеуште ова ми е страшна помисла

Tokmu taka... vo dramata postojat akterot i karakterot na dramata.

Edniot e vistinski, a drugiot e fiktiven. Problemot e shto vistinskiot vo potpolnost se identificira so onoj od fikcijata.

Zatoa dramata e tolku interesna... da ne kazham zhivotna.

sam so sebe ne se onaduvam

Joshua_Tree напиша: Toa se momentite koga vodis dijalog so svojata dusa,a ne so mozokot koj e kreator na minatoto i idninata bez momentot na ona SEGA.Koga ke pomislis na ona SEGA mozokot e bespomosen i ostava prostor na dusata da zboruva...ne se srami od toa... prakticiraj go pocesto...ke najdes iljada ubavini tamu!

После доолго време, да прочитам од Џошуа нешто што- може да се чита


Сам со себе.... знае да биде одлично друштво...онакво какво не мора да се напушта, да не постојат разделби, и ’’различни патишта’’...туку, да е постојан сопатник, низ сите промени

Koga zboruvame so nekogo na nekoja tema i da receme toj ima nekoj stav sprotiven na tvojot ,a celta na razgovorot e sekogas da naucime nesto ,pa taka se slucuva i kaj mene ednoto jas zastapuva edna teza drugoto demantira i objasnuva svoe glediste dodeka na krajot od debatata sekogas ima nesto na koe ne sum obrnala vnimanie a bi mozelo da se gleda i poinaku ili da se zazeme poinakov stav.
iskreno ne gledam jas tuka nekakva bolest toa moze da e i eden vid meditacija.
zarem nekoj sto se gleda pred ogledalo i si vika sam na sebe prekrasen sum e bolen ili pak toa e eden vid pozitivna avtosugestija koja mu e potrebna.