34 ”Не мислете дека дојдов да донесам мир на земјата. Не дојдов да донесам мир, но меч.

ИСУС ЛЕБОТ НА ЗИВОТОТ

Јован 6:32-36.

Исус им рече: „Вистина, вистина ви велам, Мојсеј не ви даде леб од небото; а Мојот Татко ви дава вистински леб од небото. Зашто Божјиот леб е Оној, Кој слегува од небото и му дава живот на светот.” Тогаш Му рекоа: „Господи, давај ни го секогаш тој леб.”
Исус им рече: „Јас Сум Лебот на животот; кој доаѓа при Мене нема да огладни и кој верува во Мене нема никогаш да ожедни.
Но ви реков: иако Ме видовте - не верувате. Сè што Таткото Ми дава ќе дојде при Мене, а оној кој доаѓа при Мене нема да го исфрлам;

За толеранцијата и меѓусебното почитување меѓу луѓето и религиите:
Матеј 12:30
„Кој не е со Мене, тој е против Мене; и кој не собира со Мене, растура.“

14 и ако се смири Мојот народ, кој се наречува со Моето Име, и ако се помоли, и го побара Моето лице и ако се откаже од лошите патишта, Јас ќе го послушам тогаш од небото и ќе му го простам гревот и ќе му ја излечам земјата.

==2 Летописи 7:14 ; Библија==

Господ е добар, Тој е тврдина во ден на неволја, ги познава оние, кои прибегнуваат кон Него.

Пророк Наум 1:7

“Сине мој, дај ми го своето срце и нека твоите очи внимаваат на моите патишта.”
==Пословици 23,26 ; Библија==



На секому од вас поединечно Господ му вели: “Сине мој, дај ми го своето срце.” Тој го гледа твојот немир и твојата растроеност. Тој знае дека душата ти е измачена од болеста што се вика грев, и сака да ти ги упати овие прекрасни зборови: “Синко ти се простуваат гревовите.” Големиот лекар има лек против секоја болест. Тој во потполност го разбира твојот случај. Какви и да се твоите заблуди и грешки, Тој знае каков лек е потребен. Зарем ќе ја испуштиш можноста да му се довериш?
Секоја душа што во потполност ќе му се посвети на Бога ќе ја следат Неговите благослови. Кога го бараме Бога со сето срце, ние и ќе Го најдеме. Бог сака ова да го сватиме озбилно и во тоа да одиме до крај. Тој преку еден дар ни го подарил целото небо, да имаме доверба во неговата љубов, да гледаме на Голгота...
Бог со право од вас очекува да му го предадете своето срце, своите сили, и чувства, сето тоа треба Нему да му го потчинете, за да може да делува во вас; за да сакате и да постапувате според Неговата волја и да се удостоите со вечен живот.
Кога Христос живее во срцето, душата толку многу ќе биде исполнета со љубов спрема Него и со радост поради непрекинатото одржување на врска со Него што потполно ќе се прилепи кон Него; и во постојаното размислување за Него, сопственото “јас” ќе биде потполно заборавено. Љубовта спрема Христа ќе биде извор на секоја постапка. Оние кои што чувствуваат дека ги води љубовта кон Христа нема да настојуваат во покорувањето на Божјите барања што помалку да се жртвуваат, ниту ќе бараат мерилото на должноста да се спушти што пониско, туку ќе тежнеат кон совршено покорување на волјата на својот Искупител. Тие со најголема желба ќе Му се доверуваат во се, искажувајќи интересирање сразмерно на важноста и значењето на целта кон која што тежнеат. Дух на потчинетост, на потполно предавање и спремност да се биде поучуван, тоа е она што Бог го бара од човекот. Она што на молитвата и ги дава нејзините вистински одлики е фактот дека таа дише со љубов и покорност на срцето.

“Зашто си велеше во себеси: Само ако се допрам до Неговата облека, ќе се излечам. А Исус се сврте, ја виде и и рече: Охрабри се, ќерко. Твојата вера те исцели. И жената беше исцелена од тој час.”

==Матеј 9,21.22 ; Библија==



Да се разговара за верски прашања на површен начин и да се моли за духовни благослови без вистински глад на душата и без жива вера, е малку корисно. Восхитеното мноштво на луѓе кои во турканицата се допирало до Христа не почувствувало никаква живототворна сила од самиот допир со Него. Меѓутоа, кога оваа сирота болна жена ја испружила својата рака и се допрела само до скутот на Христовата наметка, таа почувствувала сила на исцелување. Тоа бил допир на вера. Христос го забележал таквиот допир, и одлучил врз основа на тоа да им даде поука на сите свои следбеници се до свршетокот на светот. Почувствувајќи ја силата на исцелување која што излегла од Него, Тој се свртел кон мноштвото што го опкружувало и запрашал: “Кој се допре до мојата наметка?” Изненадени со ваквото прашање, некои од Неговите ученици одговориле: “Зарем не гледаш колку народ се стиска околу Тебе а Ти прашуваш: Кој се допре?”
Потоа Христос својот поглед го насочил кон уплашената жена што го направила тоа. Нејзината радост била голема, но таа се плашела да можеби со тоа дело не ја преминала границата на дозволеното? Откако видела дека нејзината постапка била откриена, таа пристапила целата тресејќи се, паднала пред Неговите нозе и Му ја кажала целата вистина. Христос за неа немал ниту еден збор на укор, туку нежно и рекол: “Оди си со мир и биди здрава и потполно слободна од болеста своја”.
Овде треба да се истакне разликата меѓу случајниот допир и допирот со вера. Молитвата и проповедањето без жива вера во Бога, ќе останат само како залудни обиди. Но допирот на верата пред нас ги отвара ризниците на небесната сила и мудрост; и така, со посредство на човечкото орудие, Бог прави чуда со својата милост.
Таквата жива вера и денес претставува најголема потреба. Ние мораме да знаеме дека Христос е навистина во нашето срце, дека Неговиот Дух ги чисти и ги облагородува мислите. Кога Христовите верници би имале вистинска вера, какви дела во понизност и љубов би можеле да извршуваат! Какви плодови би носеле на слава и пофалба на Бога!