Денес...

Денес,ден за легачење,од утре се уклучувам на турбо.

Денес нислан од седум саати надвор,пет бев у кола.
У кратката кариера како дистрибутер,често знаев кај саемот
да застанам и да јадам еден хамбургер.Ви текнуе имаше Скопје
саем едно време.Сека наместо него најверојатно Скопје си доби
упе еден опинок полн кеш.Но ме разочара муабетот на двете жени
над педесет години кои долги години работат во сендвичарата.
Ајде касни си уште еден ми вика.
За некој ден не рушат.
Стари моми некаде ќе одиме млади невести.И благо се насмеа.
Ете тој е кроткиот и ведар дух на овој народ,кој мора веќе
триесе години и паразити у власт да рани.

Денес ги сумирам ова празнициве!
Цело време надвор од Скопје.Вчера
дури во еден здив изминав околу 500 км.
Не можам да кажам со сигурност ме возеа.
И ко за крај од Прилем ебаго си се качив
во воз.За прв пат,ама во овие новиве.Инаку
имам ко копиљ многу километри на пруга.Дури и
оние шинобусите ги имам фатено.
Не ми остаи некој впечаток.Поубав шмек имаа оние
старите со купињата.Не мрчам де,само моја забелешка.
Поинтересни ми биле тие вожњи.
Ова ко да сум се качил у бус на ЈСП само релацијата
уџум.Се наместив до еден битолчанец и веќе на следната
станица си седнав до прозор сам.Кај Богомила ми се плесна
еден енглез или шо и да беше.Иако плав акцентот му беше
чуден.А девојка му два реда позади нас.Му викам ќе станам
седнете заедно,а јас ќе одам позади.Ебати енглезот ми вика
седи нема проблем,а и јас сакам да одморам.
Не бре си иба мајкана сеее.
Стаив тоа ранецот меѓу нас,иам фобија од сумљиви фаци
и блеев у прозор до Скопје.Се на се и возовите не се
тоа шо беа.Не оти се нови,но и таму луѓето шо влегуваат
веќе не се оние шо беаааа.

Денес на дело ја видов која бижутерија
од официјални демек сервиси сме!
Непрофесионалност до безобразие.
Чоече носиш камера од 150 000 денари у
официјален сервис кои ниво на професионалност
имаат помало дури од Кадри на тезга у Бит Пазар.
И на крај од Ѓорче до Ченто моравме сами да
одиме со вујко ми по апаратот,кој ни го донесе
еден фраер у папучи мафтајќи го истиот како
да држи играчка од пеефче на автобуска.
Секако работа не завршија!
Пипл ју рили гоинг баквардс,пробли тхис ис мај
лест тајм хиер.
Ете така ми рече вујче...
И не би му замерил!
Иф ај хав а ченс то лив,фор шур ај вил ду д сејм.
Ете толку.
Го испратив до автопатот.И поради страв да не ми улета
у кадар Дунафка глеам го бркала падре.
Си се вратив по обиколница.

Ете вчера за вчера.
Денес у Пеко бев и кога би бил
министер вработената таму дирекно
за шефица у УЈП би им ја сместил.
Отидов на брат ми некои артопетски ниски кломпи
да му земам.Си прашав шо како и ја замолив да
ми ги спакува.Ги стави во кутија и се фати за
пластична кеса.Некако ме измерка на брза рака.
Ја врати кесата,почекајте Ве молам.Се симна
до доле доаѓа со картонска културна кеса.
Ја дуздисан си бев у тегет сомотски,со кафеави
кондури и мантилче над колена.
-Поубаво оваа ќе ви одговара.
Е ете чоече што стока седи у администрација,
а за ситни пари луѓе со факултети ќе дремат по продавници.
Дури што ноктите не и беа средени,но гризани не би
и го замерил којзнае со се какви си има работа
за таа плата и притисок кој го има у приватен сектор.
Ова муабетов со ноктите дека и ја де на брза рака
мерка земав.

Истата релација денес.
Причата друга!
Кој учел у Коце знае кој лик беше професорот
по музичко.Имаше еден испад,а и класен ми беше.
Му вика на еден ученик.
-Избричи тоа бекембардите ко шФлаер си
од тоа порничите на РТЛ.
Денес ми текна на оваа анегдота со него.
Прво што ми пролета беше тоа.
После едно од казината,по автобуската.
Застанал чоек над шеесе години на улицата,
а со едната нога на тротоар.
Е!
Ципела лакована црна,
зелена панталона ко фасада у Шутка.
Подизлитена црна кошуља и жуто љимун сако.
У десна рака вино црвено,левата у џеб.
На панталона разбира се.Цвик,све видим,
сунце не видим.И косата крај,не се разбирам
у броеви на боја.Али ова беше
ко ме види да подзавиди.
На арно нека е,ама некој и мене да ме гледаше
од некаде ќе помислеше ми отишла некоја жичка.
ЕптеМ ме оклешти.
Заебан ова климаксот за мужи изглеа.
Патем,липите доаѓаат тивко полека.

После напорниот викенд...
Сечење една јабука кај баба ми,прибирање на сите испопаѓани
плодови,косење трева,будење рано за на гробишта,денес скрос ги
наполнив батериите.
Уште рано посабајле бидна работата по план,на брзина се извлеков
со бирократијата,ручек по мерка со пивце.Пооо дремнав дури половина
час.
-И!
Ееее и до кафанче отидов на две пивца.А кефот ми се поремети по секако.
Тоа е тој Марфи!Затоа ја ова енглезиве не и поштуем.
-Сетики седнав со колега од првата ми работа,па и шеф ми беше
сите тајни за занатот ми ги даде.Уште тој комплекс го има
па на крај реши да ме испокара зошо не сум се женел уште.
Бог да чува!Не моеш ни да му речеш пиј едно пиво и ќути.
Ќе помисли дека у право бил.
Па го испратив дома нека си иде кај жена му ако толку убаво било.
Но пак јас се шегувам,у право до некаде и он си е.
Ја си иам точка на тие муабети.
-Не ми се секирај,си иам расчистено.
Педер не сум!Па ќе биде.
Но еве ме дома пред саат некаде и го листам тоа фацебукот.
Канада,Торонто.
Слики од вујко ми.
Компарирам сликите од нашиот усоех со ракометот,нивните
со кошарката.Блиц у главата ми излезе сликата од крајот на
втората светска војна во Њу Јорк со бакнежот онаа...
Никоја до сега не ја достигнала.
У шо ли се претворивме маса од над десет илјлади луѓе ко
армолепци ли беше тоа изразот буљат у телефони!