Заборавен од Господ

МОЈА, филозофија значи љубов кон МУДРОСТА. Доколку филозофијата не се издига над БОГ, Неговиот Животопријатен ДУХ, Неговата СВЕТЛИНА (ИСУС), јас немам апсолутно ништо против неа!    

Твојата филозофија погоре вели :
[QUOTE=MOYA> ...

Toa zavisi od nas licno ...
[/QUOTE>

За жал морам тука да ти се спротиставам малку и да ти кажам дека сеуште не си стигнал до совршената МУДРОСТ која е БОЖЈАТА МИЛОСТ!

Цврсто сум уверен дека ако бараш засигурно ќе ја најдеш ВИСТИНАТА и ќе видиш дека всушност ТАА тебе те нашла!

Кој се фали да се фали со ГОСПОДА!

АМИН

    


Изменето од spiros - 19.Октомври.2008 во 12:39

spiros напиша: МОЈА, филозофија значи љубов кон МУДРОСТА. Доколку филозофијата не се издига над БОГ, Неговиот Животопријатен ДУХ, Неговата СВЕТЛИНА (ИСУС), јас немам апсолутно ништо против неа!     Твојата филозофија погоре вели : [QUOTE=MOYA> ... Toa zavisi od nas licno ... [/QUOTE> За жал морам тука да ти се спротиставам малку и да ти кажам дека сеуште не си стигнал до совршената МУДРОСТ која е БОЖЈАТА МИЛОСТ! Цврсто сум уверен дека ако бараш засигурно ќе ја најдеш ВИСТИНАТА и ќе видиш дека всушност ТАА тебе те нашла! Кој се фали да се фали со ГОСПОДА! АМИН

Pa neli pak zaviski od nas?

Shto znachi toa: "ako barash"? Neli e toa nash akt?

Se soglasuvam so MOYA Bog na sekoj se otkriva, samo po nasha volja nie go prifakjame, Bog ne e nametliv i protiv nasha volja toj da se vseli vo nas tuku ceka na nashata slobodna volja koja ni ja dal da Go prifatime toj priziv na zaednicarenje so Logosot.
Zasto toa e taka. Neli Bog ne go sozdade covekot kako robsko sushtestvo a mu dade slobodna volja da izbere ta da mu se poklonuva svoevolno t.e od ljubovna pokornost.

па затоа постојат икони, распетија (христијанството), или разно-разни идоли (пагански), скулптури на буда...за да може целата заедница да има слична-идентична слика за бога

butel2 напиша: Majkl напиша: Но и таквите луѓе се водени. И меѓу таквите луѓе има различни карактери, и некои се решаваат кон попродуховен пристап кон нештата а другите кон помтатеријалистички. Сакам да речам меѓу таквите можат да се најдат и далеку попродуховени од мнозинството побожни луѓе од другите континенти. Znaci ne e potreben Gospod i ucenjeto za nego za da bides bogat vo dusata, dobar, moralen covek, pa i podobar od mnogumina vernici

za da bides dobar i moralne covek, ne e potrebno da se bide hristijanin. no sekako deka e korisno.

no za da se bide bogat vo dusata, ispolnet so potpolna smirenost, sreka, otugjen od site stravovi, od seto slastie i strastie, toa go moze samo vistinskiot Bozji covek. ovie raboti, ne mu se dostapni na onoj koj gleda samo na materijalniot svet i e totalno slep za duhovniot.

anakin напиша: zasto gospod ne e kako kocka shekjer na site poznat????????so e fintata tuka?????????

Единствено оној поглед на свет во кој е присутна мислата за Бога, идејата за Бога, верата во Бога – може да се нарече религија. Доколку ги нема овие елементи, нема ниту религија. Ние таквата вера можеме да ја наречеме како што сакаме: шаманизам, фетишизам, астрологија, магија... Но тоа веќе не е религија, тоа е псевдорелигија, дегенерирана религија.

Платон, ученикот на Сократ, ја искажал следнава мисла: првичните елементи (простите нешта, во кои не постои никаква сложеност) не подлежат на дефинирање. Таквите елементи не можат да се опишат. Сложените, пак, нешта можеме да ги определиме преку попростите. А и како би можеле да ги дефинираме простите нешта? Ако некој никогаш не видел зелена боја, како да му објасниме што е тоа „зелено“? Останува само една можност – да му се предложи: „Погледни ја.“ Да му се раскаже што е зелена боја е – невозможно. Нештата коишто не можеме да ги објасниме, можеме да ги спознаеме само ако ги видиме (слушнеме, вкусиме...).

На прашањето „Кој е Бог?“ треба да одговориме вака: Христијанството учи дека Бог е просто Битие, најпросто од сè што постои. Тој не е реалност за која можеме да расудуваме и преку расудување да Го разбереме и да Го спознаеме. Него единствено можеме да Го „видиме“. Само ако „погледнеме“ на Него, ќе спознаеме Кој е Тој. Ако не знаете што е Сонце – погледнете на него. Ако не знаете Кој е Бог – погледнете на него. Како? – „Блажени се чистите по срце, зашто ќе Го видат Бога“ (Матеј 5:8). Повторувам, сите нешта што постојат не се подложни на словесно опишување, на дефинирање. На слепиот не можеме да му објасниме што е светлина, ниту на глувиот како звучи До или Ре од третата октава. Се разбира, постојат многу нешта за коишто може нешто да се каже и притоа тие нешта да бидат разбирливо објаснети. Но има и многу нешта коишто се наоѓаат надвор од границите на појмливото изразување. Таквите нешта можат да се разберат само преку нивно непосредно гледање.
Постојат конкретни поими, постојат општи, постојат апстрактни поими, постојат категории. Сега нема да зборуваме за тоа. Така се пополнува и се развива јазикот. Ние велиме: стол – и на сите им е јасно за што зборуваме, зашто тој поим е формиран врз основа на нашето колективно земно искуство. Но сите тие различни поими мошне, мошне нецелосно, несовршено ги опишуваат реалните предмети, ни даваат само општа претстава за нив. Хајзенберг, еден од основоположниците на квантната механика, напишал: „Значењата на поимите и на зборовите коишто се формираат врз основа на заемното дејство меѓу светот и нас самите, не можат да бидат точно дефинирани. Затоа, само со рационално мислење никогаш нема да можеме да дојдеме до апсолутната вистина.“
Интересно е оваа мисла на еден современ научник и мислител да се спореди со кажувањата на христијански подвижник, кој живеел илјада години пред Хајзенбер и кој немал никаква претстава за квантната механика – преподобниот Симеон Нов Богослов. Еве што вели тој: „Јас ... го оплакувам човечкиот род зашто, барајќи необични докази, употребува човечки поими, и ствари, и зборови, и мисли дека ја изобразува Божјата природа, онаа природа којашто никој ниту од ангелите, ниту од луѓето не можел да ја види и да ја именува“. Ете, гледате што значат нашите зборови. Ако тие се несовршени дури и кога се во прашање земните нешта, тие уште повеќе се условни кога се однесуваат на реалностите на духовниот свет, или на Бога.
.
.
.
Значи, што учи христијанството за Бога? Од една страна, тоа вели дека Бод е Дух и дека е просто Битие, и дека не може да се искаже со никакви човечки зборови и поими, зашто секој збор веќе е искривување. Од друга страна, стоиме пред фактот на Божјото Откровение, што ни е дадено преку Светото Писмо и преку искуствата на голем број светии. Односно, Бог за Себе му говори на човекот на човечки јазик, и макар што тие зборови се несовршени и непотполни сами по себе, сепак тие му се неопходни на човекот, зашто му кажуваат што треба да прави за да дојде, макар и делумно, до спасителното познание за Бога, да може да го види Бога.
А дека познанието на Бога делумно е можно, пишува апостол Павле: „Сега гледам нејасно како низ матно стакло, а тогаш – лице во лице; сега знам нешто, а тогаш ќе знам како што сум познат“ (1 Коринтјаните 13:12). И Самиот Господ вели: „А животот вечен е тоа, да Те познаат Тебе Единиот вистински Бог, и испратениот од Тебе Исуса Христа“ (Јован 17:3). Земниот живот е почеток на тој вечен живот.   

Чудни се патиштата Божји... дури и на остров!