Песимист или оптимист?

Нешо као покушавам да ги гледам малку пореално работите 

Не губи надеж  

Песимизамот... ми е лоша навика. Претеран оптимизам = на преголеми очекувања и тука можеме многу лесно да се разочараме. Најубаво е реално да се погледне на нештата онолку колку што сме спремни да увидиме затоа што рака на срце па и не секогаш сме спремни. Само никако не чини одењето од крајност у крајност, особено не ако се случува тоа пречесто. Секој некогаш е песимист, некогаш оптимист, во ред е во одредени моменти да се оди до екстремизам, но колку поретко се наоѓаме на една од крајностите толку подобро за нас. Но за да научи човек да биде реален и да размислува со ладна глава некогаш (барем според моето искуство) потребно е да ги искуси и двете крајност, да го извлече и доброто и лошо од нив и на крајот да го најде сопствениот баланс.

Дефинитивно.. човек треба да знае што балансира, а без да искуси како би знаел? 

Ако може дефиниција?

чашата е уствари секогаш полна, пола воздух, пола вода...
не ми е јасно зошто мора или да се удира во глава со ѕид со некаков оптимизам и све да оди во ендек, или пак да си песимист и цел живот да се плашиш од нешто невидено... убавината на животот е да се пресметаат можностите, реалните средства, можности и енергија со кои располагаме и како тие можат да бидат искористени во наши цели... се друго е погубно во било кој случај... треба да се даде обзервација и реална проценка на секоја ситуација

Poishe me tegne optimistot, odnosno na "desno"

Изменето од viktorija123 - 07.Мај.2012 во 21:38