Македонците од Егејска Македонија

Каснакоски напиша: Македон напиша: Да, "фактите" верувам дека се 80.000 војници. Ние можеби не им робуваме на фактите,ама затоа вие имате бујна фантазија и не и "робувате на реалноста". Kazi togas nesto realno, da mu poveruvame.

Тоа што досега го кажав е реалност, независно дали некому одговара или не. А за бројот на војниците, се знае дека 90% од војниците на Охрана биле од Бугарија, а не месно население. Не случајно, дури и пред да заврши војната в Грција, огромен број од нив се приклучуваа на НОФ, други пак заедно со семејствата бегаа. Знаеја дека нивната сила без Бугарија и другите окупатори е само илузија.

Da prasam.
Ako Kalcev imal pregresenija kon makedonskiot narod, zosto ne go sudele i likvidirale onie koi go uzorpirale pravoto da zboruvaat vo imeto na makedonskiot narod, toku go predale na Grcite, tie da go likvidiraat?

URA, MAKEDONIJA! mu bile poslednite zborovi na Kalcev.

Каснакоски напиша: Jasno, znae se, samo ne se znae od kade se znae.

Вие си знаете.
Охрана(англиски)

Во англиската верзија, ги имаш дури и изворите на кои се базирани тврдењата за Италијанско-бугарскиот комитет, на чие име се доставувани оружјата од Италијанците.

Каснакоски напиша: Tvoeto e "Istorijata po sekjavanjata na baba mi"

Уште еднаш замешај ја баба ми, па ќе ти демонстрирам како се добива суспензија, заверена, потврдена и запечатена од администраторите со важност до Судниот Ден и бришење на секој знак за твое присуство на форумот. Овојпат нема да има прошка, тоа да си го знаеш.

Za italianskoto oruzie da kazese komu bilo dadeno.
Dali na nekakvi dojdenci ili na naselenieto.

Italijancite se cudni na vojna. Ete tuka nov primer. Da go vooruzuvaat naselenieto koe go okupirale.

Cudna rabota.

so Pando Kljashev

Каснакоски напиша: Za italianskoto oruzie da kazese komu bilo dadeno. Dali na nekakvi dojdenci ili na naselenieto. Italijancite se cudni na vojna. Ete tuka nov primer. Da go vooruzuvaat naselenieto koe go okupirale. Cudna rabota.

Во изворите кои ги посочив, јасно пишува кому му било дадено оружјето. Дадено било на населението кое било бугарофилско, односно наклонето кон Калчев и неговите борци. А Калчев е јасно дека се вратил во Егејска Македонија во периодот на окупацијата и ја имал поддршката од бугарската власт.

Италијанците биле мошне мудри, тоа што го сториле е типичен пример на материјализација на римската политичка фраза- раздели, па владеј. Чинам, нема потреба да објаснувам повеќе за политиката на Италијанците, верувам самиот знаеш за што говорам.

Изменето од Македон - 30.Август.2010 во 01:51

      


Вангел Ајановски е роден на 5-ти февруари 1909 година во Воден, кој бил седиште на каза во рамките на тогашниот Солунски Вилает, како дел од Отоманската Империја. Наскоро по неговото раѓање, за време на Балканските војни, неговиот роден град бил окупиран од грчката војска, а со Бук*решкиот Договор од 1913 година, влегува во границите на Кралството Грција. Со тоа Македонците од овој крај останале да ја делат судбината со останатиот дел на македонскиот народ што се најде во границите на грчката држава.

Вангел Ајановски потекнува од сиромашно семејство, а по професија бил работник. Како млад се вклучува во синдикалното движење во Воден, а подоцна станува и член на младинската организација на Комунистичката Партија на Грција. Во март 1929 година е избран за организациски секретар на Реонскиот Комитет на Партијата за Воденско. Во јуни 1932 година е осуден на три и пол години затвор, но по повторениот судски процес е ослободен во јануари следната година. Во овој период КПГ е во тесна соработка со македонската револуционерна организација ВМРО, чиј локален лидер за Воденско, Ѓорѓи Манчев, воедно е и член на КПГ.

Во периодот на диктатурата на генералот Јоанис Метаксас (од 1936 до 1941 година), политичките противници на овој великогрчки националист се изложени на невиден терор и прогон. Меѓу политичките жртви на неговиот режим, кои се затворани и репресирани се вбројува и Ванѓел Ајановски - Оче.

Три месеци по смртта на Метаксас, Грција е нападната од германските војски и набргу грчката држава се распаѓа. Државата е под тројна (германско-италијанско-бугарска) окупација, а централниот дел од Егејска Македонија со Солун и Воден е под германска управа. Во новонастанатата воена и политичка состојба Ванѓел Ајановски со своите соработници се обидува да ја реорганизира разбиената структура на КПГ, но овој пат во нејзината структура тој се обидува да ја потенцира и македонска национална компонента. Имено, под негова директна иницијатива во почетокот на 1942 год. се формира Македонска Антифашистичка Организација, во рамките на КПГ и Националноослободителниот Фронт на Грција. За време на нејзиното егзистирање МАО ги придобива симпатиите на мнозина Македонци и се покажа како солидна брана за одбрана на македонскиот национален идентитет, како од грчките националистички организации, така и од великобугарските организации, како што била "Охраната" на Андон Калчев. Но, со оглед на тоа што МАО ја потенцираше македонската национална компонента, што секако не одеше многу во прилог на грчките национални интереси, Покраинскиот Комитет на КПГ за Македонија донесе одлука за распуштање на МАО, што и се случи во октомври 1943 год.
Вангел Ајановски - Оче доживува уште еден удар од КПГ, кога во летото 1944 год. е уапсен по налог на раководството на КПГ, бидејќи тој упорно инсистрирал да се формираат посебни македонски партизански единици во состав на Грчката Народноослободителна Војска (ЕЛАС). По 43 дена малтретирање и понижување од своите сопартијци, тој е ослободен и рехабилитиран со одлука на ПК на КПГ за Македонија. Но сепак, иако му биле вратени партиските функции, тој го одбива тоа и заминува во партизанските редови, во македонскиот партизански баталјон на Кајмакчалан, кој во тоа време бил формиран и самостојно дејствувал на теренот северно од Воден. Иако, КПГ се обидувала овој баталјон на некој начин да го држи под своја контрола, во рамките на ЕЛАС, сепак со оглед на фактот дека работите им бегале од контрола и плашејќи се од решавањето на македонското национално прашање во Грција спротивно од грчките национални интереси, кон крајот на септември 1944 година раководството на КПГ за Воденско донесува одлука за расформирање на баталјонот. Не прифаќајќи ја ова одлука на КПГ и ЕЛАС, раководството на баталјонот се поврзува со партизанските единици на територијата од Вардарска Македонија, кои дејствувале во составот на југословенските партизански единици (НОВ и ПОЈ) и во октомври 1944 год. се префрлува на југословенска територија.
Неколку дена подоцна, од партизанските единици од Воденско, Леринско и Костурско, кои не сложувајќи се со политиката на КПГ и ЕЛАС и кои преминале на југословенска територија, во Битола е создадена Првата Егејска Македонска Ударна Бригада. За командант на ова единица е одреден Илија Димовски - Гоче од Леринско, за негов заменик е одреден Наум Пејов од Костурско, за политички комесер е одреден Михаил Керетмичиев, исто така од Костурско, а Вангел Ајановски - Оче е заменик комесар. Бригадата, составена од Македонци од егејскиот дел на Македонија, зема активно учество во борбите за целосно ослободување на вардарскиот дел на Македонија, а потоа се упатува и на Сремскиот Фронт.

Вангел Ајановски - Оче, заедно со уште неколкумина свои соработници во декември 1944 год. се враќа во Воден за да ги обнови контактите со своите сопартијци во овој дел од Егејска Македонија, за да дејствуваат организирано во новонастанатата политичка состојба. Имено, по протерувањето на германската војски со помош на Британската Армија и воспоставувањето на привремената Влада во Грција, било потребно Македонците во егејскиот дел политички организирано да се подготват во новонастанатите услови. Во услови на состојба на засилена антимакедонска пропаганда и политички прогон на дејците на македонското национално движење, на иницијатива на Вангел Ајановски на 20-ти јануари 1945 год. во Воден се формира Тајна Ослободителна Македонска Организација (ТОМО), а тој е избран и за раководител на Организацијата. Неколку месеци подоцна, во април 1945 год. ТОМО влегува во состав на Народноослободителниот Фронт (НОФ) за Егејска Македонија, а Оче ја извршува функцијата политички секретар на Извршниот Одбор на НОФ за Воденско. Оваа организација на Македонците од егејскиот дел на Македонија се поврзува со раководните структури на КПГ и игра важна улога во политичката борба против промонархистичките националистички организации.

По воениот пораз на ДАГ и завршетокот на Граѓанската војна во Грција во 1949 год., Вангел Ајановски - Оче се префрлува на територијата на НР Македонија каде што живее сé до својата смрт. Во 1975 год. ја издава книгата: „Егејски бури“ (Револуционерното движење во Воденско и НОФ во Егејска Македонија). Умира во Скопје на 19-ти мај 1996 година.

Извор: Институт за историја и археологија, Универзитет "Гоце Делчев"-Штип



Раководители на НОФ - Герман Дамовски, Ставро Кочопулос, Тане Наумов и Вангел Ајановски - Оче