Некои интересни работи за Бугарија

BG Tatar напиша: Радуле! Цел ден ме можах да се досетя на какво ми напомня постираното от колегата Платеник. Е благодарам ти дека ме подсети. А jaс имам малку потекло от Егеjска Македониjа но се надам да ми опрости бугаризирането. А за одговорот чекам и надам се!

Лъжа първа:Славяно-българското братство и федерирането между тюрко-българите водени от Аспарух (Испер) и седемте славянски племена



Империи Тюрков и их предков

ЗАПАДНЫЕ ТЮРКИ

Булгарская подгруппа

Чуваши Кыпчакская (северо-западная) подгруппа Кыпчакско-булгарские народы. Татары. Башкиры Кыпчакско-половецкие (кыпчакско-огузские) народы. Крымске Татары...

http://www.youtube.com/watch?v=LJUbE6djWcw

Изменето од Aminta2 - 08.Март.2009 во 10:32

oho напиша: Platenik напиша: oho напиша: Platenik напиша: Kasnakoski напиша: Platenik напиша: Со самиот факт дека никој во Бугарија незборува Бугарски (сем Чувашите и Гагузите) и не практикува булгарска култура, луѓето мора да се бугаризирани. Кога ќе ги одземеш претставниците на сите 53+ етнички групи од целокупното население, а потоа и бугаризираните тогаш ќе даојдеш и до вистинскиот податок колку ставрно Бугари живеат во Бугарија. Бугарската статистика тврди дека таа бројка е 0.6%. Ајде оди бугарувај малку! Платеник, од каде ти се тие информации? Во Бугарија нема Чуваши, Гагаузите се малку, сега ќе ја побарам статистиката. Во грешка си за јазиците. Чувашите си зборуваат чувашки, Гагаузите - гагаузки. "В България на преброяването от 1992 г. 1 478 души са се самоопределили като гагаузи." Во Бугарија има најмалју 53 етнички групи. Само Чувашите, а и Гагузите се сметаат за директни наследнии на Бугарите, сите останати кои живеат во руската творба Бугарија се само бугаризирани, а најмногу Македонците и Шопите. Јазикот кој е во официјална употреба во Бугарија не е Бугарски туку скршен македонски, односно дијлект на македонскиот. Бугарската статистика тврди дека тоа население преставува 0.6% од вкупниот број на жители кои денеска живеат во руската творба Бугарија. Българският народ (респективно българските власти, цар Борис ІІІ, Тодор Живков, българските комунисти и т.н.) спаси(ха) евреите в България по време на Втората световна война. Най-после тези полуистини и чисти лъжи бяха правилно представени пред света, благодарение на усилията на останалите живи македонски евреи и техни наследници, които не можаха да търпят паметна плоча на царя-убиец на техните близки, да бъде в Ерусалим. България може да се гордее с позицията на Св.Синод и владиците (най-вече на Кирил Пловдивски), на Пешев, но не и с тази на царя. Той е бил на друго мнение. Ето какво пише в дневника на Б. Филов: “Царят направи много хубаво подробно изложение по еврейския въпрос, като изтъкна, че той не е само наш, но и общоевропейски… Изобщо по еврейския въпрос ние бяхме в настъпление и владиците трябваше да се защитават”. Царят обяснил “на светите отци какви пакости нанася спекулативният дух на световното еврейство на човечеството изобщо” [Йовков, Иван. Хроника на едно царуване. Университетско издателство “Климент Охридски”, 1991, стр.337]. Трябва да отбележим още, че българските евреи бяха нищожна част (само 48,000) от 11-те милиона европейски евреи и Хитлер не започна с тях. Германските власти и по-специално Външното министерство на Райха нарежда чак на 16 октомври 1942 г. на своята легация в София да задвижи работата по еврейския въпрос. Започва подготовката за транспортиране на българските евреи. През първия етап да се транспортират евреите от Македония. Те (11,343 души) са депортирани на 11 март 1943 г. До този момент има само отделни изказвания от страна на някои политици и общественици срещу депортирането. Никакви по-организирани протести няма. Нещо повече. Битолските евреи, изплашени от ширещите се слухове за тяхното депортиране, отиват при българския владика Филарет да го молят за защита. Владиката тържествено им обещава, че няма да позволи нищо да им се случи. Той гарантира това. Делегацията излиза развеселена. В 2 часа, същата нощ, градът е блокиран и на сутринта над 3000 битолски евреи са закарани на ж.п. гарата и депортирани. Няколко стотин млади евреи се готвели за бягство, но успокоени от владиката останали в града, за да намерят смъртта си в лагера “Треблинка”. Ще припомним, че: през ноември 1942 г. корпусът на фелдмаршал Ромел е разгромен от британците край ж.п. гара Ел Алмейн; през януари 1943 г. Чърчил и Рузвелт на среща в Казабланка решават да се отвори втори фронт в Европа, който ако е на Балканите, то България ще се окаже в центъра на военните действия и ще се повторят резултатите от Първата световна война; на тази среща Чърчил заявява, че поведението на неприятелските страни към техните еврейски малцинства ще се има предвид, когато се определя съдбата на неприятелите [Абрамович, Арон. Спасяването на българските евреи и цар Борис ІІІ. Сп. Международни отношения, бр.6, 2000, стр.99-114]; на 2 февруари 1943 г. Червената армия пленява над 300,000 немски бойци, начело с фелдмаршал Паулус край Сталинград. Това е решителна победа и много хора вече не вярват в непобедимостта на немската армия. Отгласи от цитираните събития достигат и до България и много българи започват да мислят какво ще стане с тях и България след края на войната. Това личи и от изложението на софийския митрополит Стефан, прочетено пред Св.Синод на 02.04.1943 г.: “Ако Църквата не се намеси да защити тия нещастни люде (евреите, б.м.) … един ден добродушният ни народ ще изпитва срам, а може би и други несгоди”. [Йовков, Иван, цит. дело]. Сваляме шапка, в знак на почит, пред онези българи, като пловдивския митрополит Кирил, Пешев и др., които от чисто човешки подбуди, застанаха на страната на евреите. Така те забавиха депортирането, което се оказа спасяващо за българските евреи. Ще завършим тази лажа с думите на българския публицист Димитри Иванов: “… Нали все някой е спасил бългаските евреи! Кой?… Нито народът (никой не го питаше, както и сега), нито парламентаристите, нито църквата, макар че имат заслуга. Спаси ги големият страх на царя и царедворците. След Сталинградската битка … те видяха накъде вървят нещата и се уплашиха. Евреите трябва да издигнат паметник на страха …” [цит. по Арон Абрамович, Скици из битието на Кобургите]. Кажуваш дека во Бугария има 53 етнички групи. ОК. Нема да спорам. Само имам прашанье. Колко етнички групи има во Македония и мегу них има ли и бугари? Ова веќе еднаш го одговорив. Во Македониаја живеат 67% Македонци (христијани и муслимани), а според статистичките податоци во Македонија има и Албанци, Турци, Срби (22000), Роми, претставници на бившите ЈУ републики, Власи, Ерменци, Украинци Руси... Во Република Македонија живеат и така наречени Бугари(Шопи) од исотчна Србија кои се имаат населено во Македонија, воглавно по Втората Сетска Војна. Овие луѓе генерално не се мешаат во национално политичките спорови. Знам некои лично од нив кои се декларираат за Македонци. Во Македонија има и мал број на жители кои се бугаризирани Македонци, односно Бугаромани. Обично таквите луѓе се цел на бугарските медиуми и политика кои ги искористуваат за постугнвање на вековниот стремж на бугарските влади, без разлика на која страна на политичкиот спектрум тие влади седеле. Сликовито да се изразам како ромите кога шетаат мечки по панаѓури. На музиката која ја свири ромот, мечката танцува. Сигурно веќе имавте прилика да ги видите на вашите информатвни емисии на телевизија мечките од Македонија, Каров, Канзуров, к*ртелов, Шијакоски.... Сите погоре споменати етнички групи ги имаат своите основни човечки права, да го користат својот јазик, имаат образовни институции, здруженија, политички партии.... сем бугаризираните. Но, и тоа е само прашање на време кога и тој сегмент ќе добие она што го бара. Едно само незнам, кога Мкаедонците ќе се стекнат со нешто вакво во Бугарија без да страхуваат за својата иднина или воопшто егзистенција. Верувам дека ако некогаш дојде до тоа, бројот на “Бугарите“ во Бугарија драстично ќе се намали. Па исто дека ги видевмв "мечките" од Македония. Па и видохме и найголемата ваша "мечка", ама нешто забрави да я упоменеш. Само да те подсетам, името и е Лjупчо Георгиевски и мислим дека беше нешто като министар претседател на Македония (или сум во грешка). Односно т.н. македонци во Бугариа сам много добре знаеш дека нема никакав терор над нив и дека се еден пайтон луге (кои се мислат за посебен народ различен од бугарите). Ама нели треба да се шири пропаганда и да се лаге лугето кай вас. Многу пати на овой форум е кажано, дойдете во Сандански, Петрич и т.н. и ке разберете дека тоа се лаги. И оште едно прашанье. Зошто ОМО не е регистрирано? Знам дека ке добия од тебе стандартен одговор. Вистината е дека ОМО не сака да биде регистрирано, пошто улогата му е само да се дига шум за да има как да ви окосмяват мозоците со пропаганда. Па исто така ОМО мора да вреска и во Страсбур.

Точно така го заборавив Љубчо. Тој беше уште еден врховист во Македонија. За среќа нетраеше долго.

Во цела Бугарија никој нема да има проблеми се додека луѓето бугаруваат. Додуша малку и Европа ве стави под контрола. Како инаку ќе го објасниш тоа дека за неполни осум години Македонците се намалија од 250000 на 170000, за пота да се намалат на 9000, за сега да бидат еден пајтон луѓе(5000)

Мора вие да имате многу големи пајтони.

Од тие 7.5 милиони жители на Бугарија, колку се потомции на: Сарагури, Оногурите и Угри?? Само 0.6%?
Какви се другите??

Според M. И. Артамонов, Сарагурите, Оногурите и Угрите се предците на старите Бугари. А старите Бугари (тие на Аспарух) се вашите наводни предци.

(Види поподробно во “История народа хунну“, од Лев Гумилев, книга 2, стр. 384)







Изменето од Aminta2 - 08.Март.2009 во 11:21

Ете ти линк до “История народа хунну“. Кажи сега каде го тврди тоа што ти го напиша?


http://gumilevica.kulichki.net/HPH/

Aminta2 напиша: Од тие 7.5 милиони жители на Бугарија, колку се потомции на: Сарагури, Оногурите и Угри?? Само 0.6%? Какви се другите?? Според M. И. Артамонов, Сарагурите, Оногурите и Угрите се предците на старите Бугари. А старите Бугари (тие на Аспарух) се вашите наводни предци. (Види поподробно во “История народа хунну“, од Лев Гумилев, книга 2, стр. 384) Другите сме луге со испран мозак и мисламе дека сме бугари а не сме. Надам се дека скопските историчари, които са чувени со своята почтеност и искреност да ни помогнат.

oho напиша: Platenik напиша: oho напиша: Па 5000 во сравнение со 7 500 000 си е пайтон. Инако не знаех дека пред 8 години македонците во Бугариа били 250 000. Ама од дека да знам? При се тоа перенье на мозок што имаме тука се осечам као неписмен турко-монголо-чувашо-драгалевчанин. Ти као се чувстуваш е товоја работа, јас апсолутно неможам да ти помогнам. Се обидувам ама без успех. Кој рече дека Македонците пред 8 години броеле 250000?! Ајде препрочитај го постот? Реков во период од 8 години, се намалиле од 250000 на 17000, за потоа да се намалат на 9000...... Тој период бил меѓу 1948 и 1956 година. Дали е сега појасно? Ајде сега да видиме од тие 7.5 мил, мада се 7.2мил, колку од нив се бугаризирани, односно луќе кои немаат туркомонголско потекло? Аааааа, периодот 1948 до 1956 г. Знаеме го овой период, кога со сила лугето во пиринско ги пишаа македонци. Знаеме и за 1985 (яс сум очити сведок на тоа) кога насилно турците тука ги направиха бугари. На тоа мога само да речам КОМУНЯРСКА РАБОТА и нема потреба од повеке коментари. Односно туркомонголското потекло - нема смисла да коментирам. Тоа се измислици на вашата пропаганда демек колко сме различни.

Остви го тоа, тоа е коминистичка работа, тогаш ве лажеле, не ви давале да патувате, да се образувате надвор од комунистичкиот шаблон, со сила ги правеле луѓето Бугари (Ромите, Турците... ), а само Бугарите со сила ги правеле Македонци. Ццццц!

Сега во Бугарија е она правото, работа, национално единство, добар живот, висок стандард, јасно дефинирана историја (само малку да се доработи) и се ќе биде како во рајот.

Демократските сили расчистуваат со комунистичкото минато

Разликата е во тоа што сте одлучиле да бидете туркомонголи, ама не ви оди некако! Ајде тоа што сте станале Бугари, ама што си ја обичате македонската култура?!

Изменето од Platenik - 08.Март.2009 во 12:43

BG Tatar напиша: Уште има живи луге во Бугариjа които са малтретирани од комунистите дека не сакале да са македонци во периодот 1948-1956. Тоа го можеш лично да провериш.

Знам јас, се знам. Еве те читам и пак солзи ми навираат на очи само штом ќе помислам дека некој сирот Бугарин што несакал да стане Македонец во тој период.