Кој е АЛАХ?

kako e mozno da se veruva vo nesto ili nekogo kogo ne sigo videl ?

Navistina sekoj covek bi trebalo da razmisli za samiot sebe si t.e. za toa kako nastanal, kako dosol na ovoj svet.
Site znaeme deka celoto covecko telo e izrasteno od kapka seme,zar toa ne e zacuduvacko?
Kade se vo taa kapka koskite,mesoto,kosata,nosot,mozokot,srceto?
KOJ znael deka na toj zakvacok mu trebaat oci da gleda so niv koga ce se rodi, pa gi Stvoril dodeka deteto bilo vo majcinata utroba.
KOJ gi stvoril I oblikuval ush*te I ne samo toa,vonego vgradil “aparat”pa koga ce go povikas deteto te slusha I se svrtuva vo toj pravec?   
KOJ go napravil coveckoto telo taka skladno=Gi rasporedel taka skladno nadvoreshnite I vnatreshnite organi na nivnite mesta.Da im e ustata na lugeto na grbot, so golema teskotija bi se hranele.      
KOJ taka precizno go uredel nervniot system,gi rasprostrel krvnite zrnca po nasite tela I napravil da krvta dopira do site delovi na naseto telo? Coveckiot organizam e sostaven od milioni milioni celii, vo sekoja celija 46 kromosomi, vo sekojkromosom pedeset iljadi geni.SE ova e taka precizno I skladno uredeno iako se ovie delovi tolku sitni mu ostanuvaat I na najjakiot elektronski mikroskop skrieni.
DALI E TOA MOZEBI “PRIRODATA”KOJA NEMA RAZUM,NITI GLEDA NITI SLUSA,MU DALA NA NEKOJ ONA STO I SAMATA NE GO POSEDUVA? DA NE SE MOZEBI RODITELITE KOI GO SOZDAVAAT DETETO???
PA CESTO SAMITE RODITELI NE GO ZNAAT SPOLOT NA DETETO PRED RADJANJE A KAMOLI DA NAPRAVAT NESTO POVECJE.             
DA ne e samo po sebe sozdadeno???
KOGA COVEKOT BI NAPRAVIL NEKAKVA SPRAVA STO MOZE DA GOVORI I SLUSA I KOGA BI IM SE REKLO NA LUGJETO OVAA SPRAVA SAMA OD SEBE NASTANALA, NIKOJ OD LUGJETO NE BI POVERUVAL, A MNOGU DENES VERUVAAT DEKA STVORENIETO KOE GOVORI SLUSA GLEDA SE DVIZI I MISLI I RED DRUGI RABOTI I KOE E SOSTAVENO OD GORE SPOMENATITE DELOVI, DA TOA STVORENIE SAMO OD SEBE NASTANALO, BEZ NIKAKOV PLAN I TVOREC za sebe.                  
VOZVISHENIOT veli:
   :"Mi covjeka od biti zemlje stvaramo, zatim ga kao kap sjemena na sigurno mjesto stavljamo, pa onda kap sjemena ugruškom ucinimo, zatim od ugruška grudu mesa stvorimo, pa od grude mesa kosti napravimo, a onda kosti mesom zaodjenemo, i poslije ga, kao drugo stvorenje, oživimo - pa neka je uzvišen Allah, najljepši Stvoritelj!" (Vjernici, 12-14)
Pokraj toa sto go stvorel covekot   ALLAH s.w.t. Stvorel I razlicni zivotni so cie meso nie lugjeto se koristime,stvorel ribi pilinja jaginja itn.stvorel razni zitarici ovoshje ,voda ,mleko ,med,itn,DALI e covekot sposoben da gi izmisli I sozdade ovie raboti zosto nema zivot bez niv.
NE   nego Vozvisheniot veli:
”Mi smo vas na Zemlji smjestili i na njoj vam sve što je potrebno za život dali. - A kako vi malo zahvaljujete” (Bedemi, 10)
Site lugje se svesni deka nekogas moraat da umrat,ali toa go zaboravaat ili nesakaat da mislat na toa,nego ziveat I rabotat kako nikogas da nema da umrat.                                       
Rekol Hasan el-Basri r.a: "Covjece, kada bi ti neko od ljudi prijetio smrcu , ti se nebi nigdje smirio, a Allah dz.s., koji u svojoj ruci drzi tvoju dusu, ti prijeti smrcu, a ti spokojan i miran."
I vo smrtta e pouka za lugjeto .
Rekol Vozviseniot:
"A zašto vi kad duša do guše dopre, i kad vi budete tada gledali, a Mi smo mu bliži od vas, ali vi ne vidite, zašto je onda, kad niste u tudoj vlasti ne povratite, ako istinu govorite?" (Dogadjaj, 83-87)
Posle smrtta lugjeto ce bidat ozjiveani na sudniot den,ali mnozinstvoto se somnevaat.Mnogu mislat deka posle smrtta nema da bidat ozjiveani nemozno posto teloto ke se raspadne.PA covece!!zastani pred ogledalo pogledaj go svoeto telo, I seti se deka nekogas bese KAPKA SEME. DOBRO ZA TOA RAZMISLI    PA ZAAR NE E KADAR ONOJ KOJ EDNAS TE SOZDADE OD KAPKA SEME,POVTORNO DA GI OBLOZI TVOITE KOSKI SO MESO POSLE TVOJATA SMRT.
                                                                                                                                      Veli VOZVISHENIOT:
"Onako kako smo prvi put iz nicega stvorili, tako cemo ponovo iz ništa stvoriti." (Vjerovjesnici, 104)" Zato pogledaj tragove Allahove milosti - kako On oživi zemlju nakon mrtvila njezina! On ce, uistinu, i mrtve oživjeti, On sve može." (Bizantinci, 50)
Blaze si mu na onoj koj veruvashe I dobri dela raboteshe,onoj den koga lugjeto povtorno ke bidat ozjiveani.Takviot ke dobie Dzennet I uzivanja vo nego koi ne prestanuvaat.A onie koi ne veruvaa vo Gospodarot svoj,tie zestoko ke se kajat toj den,ke posakaat da se vratat vo predhodniot zivot kako bi poveruvale i rabotele dobri dela,no ke bide kasno togas.Nivno prestojuvaliste ke bide ognot.PA NA SEKOJ POEDINEC MU E NEGOVO KE BIDE POSLUSHEN NA GOSPODAROT SVOJ ili ke bide od onie koi mu go svrtija grbot.                           
Pred nekoe vreme citajkii na edna intenet strana kako eden covek go negira stvaranjeto na covekot od strana na MUDRIOT STVORITEL ALLAH DZ.toj ima mislenje deka covekot e delo na evolucijata prirodata. Da go pogledame samo toj covek I negoviot kompjuter zad koj sedi pisuva prakja vakvi tekstovi.Koga nekoj bi mu rekol deka toj kompjuter koj e taka precizno napraven I sostaven sam od sebe napraven, toj bi go proglasil za lud.A za sebe(svoeto telo)koe e nebroen broj pati pokomplicirano neverovatno skladno mudro stvoreno,smatrat deka e samo stvoreno bez nikakov razum I plan za nego. Ponataka vo taa soba vo koja sedi se e sredeno so nameshtaj se vo nekoj red namesteno svesten e za toa deka nekoj toa go sredil ne mozat sami da se sredat I nastanat.ponataka smatrat za sonceto,mesecinata, zamjata, zvezdite sami od sebe sozadeni I sami od sebe taka skladno rasporedeni vo prostorot. Pa zarem sonceto samo si ja odredelo taka precizno potrebnata razdalecenost od zemjata, koga bi bilo poblisku se na zemjata bi izgorelo,ako bide porazdaleceno se bi zamrznalo zivotot bi bil nemozen. Ako gi pogledame zvezdite na neboto.Ako bi zele eden kvintilion zvezdi(1 so osumnaeset nuli)I bi broele po 1 vo sekunda,den I nokj bi ni trebale 32 miljardi god. da gi izbroime, isite ovie plovat po svemirot imajki svoi pateki I kordinati bez da se sudiraat.   Koj toa upravuva so niv koj taka precizno zacrtal I odredil kordinati za niv dali vakov red I poredok moze sam da se vospostavi??? Pa zar insane-covece mozes da veruvas vo takvo nesto I zar mozes da gi smatras za maloumni onie koi veruvaat deka zad seto toa stoi MUDRIOT I VELICANSTVEN ALLAH D.Z.      ALLAHU EKBER !!!
OVA E SAMO DEL OD RAZUMNITE DOKAZI ZA POSTOENJETO NA NASIOT PLEMENIT GOSPODAR. A NA LUGJETO E DA RAZMISLUVAAT ZOSTO NA TOA NE POVIKUVA NASIOT STVORITEL VO K*RANOT TAKA DA NA TOJ NACIN KE SE DOJDE DO ZAKLUCOK DEKA SE UKAZUVA KON ALLAH S.W.T

justinijan напиша: kako e mozno da se veruva vo nesto ili nekogo kogo ne sigo videl ?

Justinco,a kako e mozno da veruvas deka si Obdaren so razum,a nikogas toj razum ne si go videl!!??

Posledica na razumot deka postoet kaj Lugeto e naseto Razmisluvanje!!

A posledica na Postoenjeto na Allah.xh.sh e Stvorenijata okolu nas,i samite nie!!!


se sto e stvoreno e stvoreno od Allah.xh.sh.!!

Nisto ne e slucajno!!

Za edna rabota koja covekot ne e vo moznost da ja svatet,Ne znacet deka ne postoet!!

Изменето од Halid ibn Velid - 07.Април.2008 во 14:52

U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog!

   1. Elif Lam Ra. Ovo su ajeti knjige, k*r’ana jasnog!


   2. Zažaliće nevjernici često što nisu postali muslimani.


   3. Pusti ih neka jedu i naslađuju se, i neka ih zavara nada - znaće oni!


   4. A Mi smo uništavali gradove samo u određeno vrijeme,


   5. nijedan narod ne može ni ubrzati ni usporiti konac svoj.

Messenger напиша: Halid ibn Velid напиша: justinijan напиша: kako e mozno da se veruva vo nesto ili nekogo kogo ne sigo videl ? Justinco,a kako e mozno da veruvas deka si Obdaren so razum,a nikogas toj razum ne si go videl!!?? Posledica na razumot deka postoet kaj Lugeto e naseto Razmisluvanje!! A posledica na Postoenjeto na Allah.xh.sh e Stvorenijata okolu nas,i samite nie!!! se sto e stvoreno e stvoreno od Allah.xh.sh.!! Nisto ne e slucajno!! Za edna rabota koja covekot ne e vo moznost da ja svatet,Ne znacet deka ne postoet!! Logikata ne ti e na mesto. Prvoto, deka dokaz za postoenjeto na razumot e razmisluvanjeto i svesnoto donesuvanje na razlichni reshenija vo razlichni situacii e tochno. Toachno e i mozhe da se prifati kako dokaz bidejki mozhe sekogash da se proveri i taka ednoznachno da se potvrdi. Vtoroto, deka dokaz za Alahovoto postoenje e seto onoa sto go gledame okolu nas e samo pretpostavka, edna od mnogute mozhni opcii. Za tebe e Perpostavka,a za mene e Fakt!!! Samo Obdarenite so razum,razmisluvaat okolu znamenijata na Allah.xh.sh.!! Ako nie go videvme na Allah.xh.sh.site denes na svetov ke bea Muslimani i ke veruvaa vo Nego,no Allah.xh.sh.nemat pocetok i nemat kraj,i nisto ne mu e slicno nemu!! Ako nie mozeme da go Stavime vo nasiot razum,i da razmisluvame,togas toa ne e Gospod,poso e Ogranicen!Imat mesto.(vo nasiot razum). A se sto imat mesto i vreme Stareet,i imat kraj(zreka na Ajnstajn,neznam dali pravilno ja citirav!?) No sepak ke povtoram,deka za onaa rabota koja covekoviot mozok ne mozet da ja svatet ne znacet deka ne postoet!!! ,Eve konkretno za Isus,Fakt,Deka ne e Gospod!! Poso neli go videle mnogu Luge!!??No mnogu od niv ne poveruvale vo nego!I mnogu od niv,go znaele kakov e i so e!!i si imale izgradeno edna slika za nego!! A zosto!??Zatoa sto ne bil Gospod,poso e Ogranicen!! A som e Ogranicen,znacet deka Ziuvat,Stareet i Umirat!! A dodeka Allah.xh.sh. e Gospodar na Svetovite,koj ne e ogranicen vo mesto i vreme,Nemat pocetok i nemat Kraj!! Toa ne mozhe da se dokazhe, tuku samo da se prifati kako veruvanje. Toa se dokazuvalo,se dokazuvat,i ke se dokazuvat,no,zapamti,samo Obdarenite so razum toa go pravat!! Razmisluvaat okolu samite sebesi,okolu stvorenijata sto gi opkruzuvaat,i doagaat do Spoznanie deka tie imaat Svoj Stvoritel,Eden i Edinstven Allah.xh.sh.!! P.s.Aj,onie koi ne go veruvaat neka go Pobijat!!! Tokmu zatoa postojat tolku razlichni veruvanja vo svetot.Vearata e Edna,Eden Bog povikuvat vo Veruvanje samo vo Nego i sledenje na Negovata Vera!!no i "site veri"koi gi spomna,Tvrdat deka Gospod Postoet!!!!! Nitu za edno od niv nema ednoznachen dokaz koj mozhe bezbroj pati da se proveri i da dade ist rezultat. Setoi toa ostanuva vo sferite na veruvanjata i filozofiranjata.

Изменето од Halid ibn Velid - 07.Април.2008 во 15:59

a kako se postignuva spoznanieto?

ВЕРУВАЊЕТО ВО БОГА

 

 

            Верувањето во Бога содржи четири претпоставки:

1) Бог постои без создател и предизвикател;

2) Тој е Создателот на сите светови;

3) Тој е Господар и Владетел на сè;

4) Тој е Бог Кој единствено се обожува, без да Му се придружува здруженик.

 

 

БОЖЈОТО ЕГЗИСТИРАЊЕ

 

 

            Рековме, во шестиот принцип, дека верувањето во Божјото постоење е темелна и очигледна вистина која се спознава преку интуицијата пред да се прифати преку рационален доказ. Таа воопшто не е потребно да се докажува, затоа што доказите за нејзината исправност се наоѓаат во секое нешто. Нема да ги изложувам овие докази, затоа што тие се толку многубројни па не сме во состојба сите да ги наброиме. Дамаскиот алим[1], шејхот[2] Џемалудин ел-Касими, спомнал многу докази во својата книга „Делаилу ет-тевдих“, иако ја напишал пред повеќе од половина век. И покрај сето тоа, денес се појавија нови докази кои ги открила модерната наука, непознати пред педесетина години. Па кој ќе погледне во книгата „Алах се открива во периодот на науката“, која ја напишале триесетмина врвни научници од областа на природните и анатомските науки, потоа во книгата „Науката повикува во верата“, ќе пронајде дека вистинскиот научник и обичниот човек (лаик) се верници, а дека неверувањето се појавува кај полунаучниците, кои спознале половични знаења и со тоа ја уништиле природната вера, исламот. Не ја досегнале вистинската наука која повикува кон верата, па паднале во неверство.

 

            Во овие две книги се наоѓаат текстови кои претставуваат плод на размислувањата на овие научници, како што е, на пример, Франк Ален, кој докажал дека учењето за вечноста на светлината, како што тврди грчкиот филозоф, е апсурдно и невозможно и дека науката открила дека секое нешто има период, т.е., почеток кој ја негира нејзината вечност. Ова се зборовите на Роберт Морис Беџ, пронаоѓачот на радарот, потоа хемичарот Џон Кливленд и физичарот Џон Херберт.

 

            Би сакал да ги прочитам овие две книги и сличните на нив, а тие се многубројни. Не би сакал повторно да ги наведувам старите докази за Божјото егзистирање, оние докази со кои се служеле апологетите, ниту новите докази до кои дошле овие научници. Ќе укажам само на еден од к*ранските докази, а тие се јасни, очигледни, неспорни, силни, искажани со јазик кој го разбира и обичниот човек, а ја исполнува душата на научниците кои ја разбираат нивната смисла, восхитувајќи се на нивната сила, прецизност и јасност. А, на двајцата, и на лаикот и на научникот, не им преостанува ништо друго освен да кажат: „Ова е вистина!“ Возвишениот Алах нè предупредува во к*ранот, само со еден збор, дека доказот за нас е во нашите битија. Па како тогаш да го негираме мнението чија вистинитост потврдува нешто што е испишано на нашите чела?! Возвишениот вели: „И во вас самите, па зарем не гледате?“ Длабоко во нашите души чувствуваме дека Тој постои, бараме засолниште кај Него во тешкотиите и во големите несреќи. Преку нашата природа која верува и инстиктот за вера ги гледаме доказите во себе и во светот околу нас. Потсвеста верува во Неговото постоење интуитивно, а свеста преку доказот. Па како атеистот го негира Бога, а самиот тој е доказ за Неговото постоење?!

 

            Тој е како оној кој го носи твојот имот во својата рака и тврди дека не го зел, ниту пак го допрел, или пак како оној кој носи мокра облека, од која капе вода и тврди дека не се приближил до вода. Ова е најосновна вистина, но зошто гледаме дека повеќето луѓе не посветуваат внимание на тоа?! Одговорот на ова е: затоа што не размислуваат за себе! Заборавиле на Бога, па Тој одлучил да се заборават самите себе си. Тие бегаат од себе си, се плашат од издвојувања, не може ниту еден од нив да остане сам со себе, без работа. Затоа се забавува со празен разговор или безвредна книга, или со некоја работа која го преокупира и во која му поминува животот, како да си е на самиот себе си непријател кого го мрази и од кого бега. Како својот сопствен живот, а тој е главниот негов капитал, да го носи на грбот за да го фрли и за да се ослободи од него. Погледни во повеќето луѓе, ќе ги најдеш како јадат и како пијат, спијат и се будат, копнеат за уживање, се оддалечуваат од болка, настојуваат на овој свет да остварат добро за себе, за своето семејство и за оние кои ги сакаат. Еден од нив, на пример, кога ќе осамне, го чисти своето тело, облекува облека, јаде, оди на работа, работи за да собере иметок и за да ја зголеми добивката. Потоа се враќа дома, руча и се одмара. Тогаш повторно се враќа на работа или се одлучува за забава. Бара со што ќе го исполни слободното време, во што ќе го истроши животот, додека повторно не почувствува глад, па тогаш јаде, или го совладува дремеж, па спие. Потоа го дочекува новиот ден и ја повторува програмата од претходниот ден. Се сеќава на своето минато, а тоа не е ништо друго освен денови кои чувствува дека ги проживеал на овој свет. Размислува за својата иднина, а таа не е ништо друго, освен денови за кои претпоставува дека ќе ги проживее на овој свет.

 

            А, што се однесува до муслиманот, тој не се задоволува во животот само со јадење и пиење, со работа или со забава, туку се прашува: „Откаде сум дојден? Каде одам? Што е почетокот? Што е „крајот“? Набљудува и согледува дека неговиот живот не почнал со раѓање за да заврши со смртта. Увидува дека бил ембрион во мајчината утроба уште пред да е роден, а уште пред да стане ембрион бил сперма во внатрешноста на татко си, а пред тоа бил крв која тече во татковите вени, а таа настанала од храната која тој ја изел, а оваа била растение кое изникнало од земјата, или животно кое се хранело со растенија. Тоа се фази низ кои поминал пред раѓањето, а за кои не знаел ништо. Долг синџир, чиј мал број на алки е видлив, а останатите ги сокрива од нашите очи целосна темнина. Па како ќе се создаде сам себе си со својот разум и волја, а постоел, пред да имал разум и волја? Никој од нас не знае за себе си пред својата четврта година од животот. Никој не се сеќава на раѓањето! Кој се сеќава на своето раѓање? Кој се сеќава на времето кога бил во мајчината утроба? Ако постоел уште пред да знае за своето постоење, можно ли е да се каже дека сам себе си се создал? Прашај го ова атеистот, ако го сретнеш, и кажи му: „Дали ти самиот себе си се создал со својата волја и разум? Дали си ти тој кој се создал себе си во утробата на својата мајка? Дали ти ја избра жената која ќе ти биде мајка? Дали ти ја доведе акушерката да те извади од утробата? Дали си ти, тогаш, создаден од ништо, без создател? Тоа е апсурдно и невозможно! Тогаш, дали те создадоа овие созданија кои биле пред тебе: планините, морињата, Сонцето, планетите?

 

            Декарт во периодот на испробувањето на скептицизмот, по кој бил познат, се сомневал во сè. Кога дошол до себе си, не можел да се сомнева во своето постоење. Затоа што тој е оној кој се сомнева, а неопходно е кај сомнежот да постои оној кој се сомнева. Затоа ја изговорил својата славна поговорка: „Мислам, значи постојам!“ Постои, нема сомнеж во своето постоење, па кој тогаш го создал? Дали го создале овие материјални битија? Тоа се нешта кои немаат разум, а тој е разум. Може ли да дарува разум оној кој нема разум? Оној кој не поседува нешто, не може ниту да даде. Таков бил ставот на Авраам,[3] нека е Божјиот мир над него, кога го видел својот татко како делка кипови со длето и изработува од каменот форма која неговиот народ ја смета за божество. Каменот што го обработува човечката рака, а потоа човекот го обожува!? Бог кој го создавам и барам од него да создава што сакам!? Тоа здравиот разум не го прифаќа! Па каде е тогаш Вистинскиот Бог?[4] Авраам, нека е Божјиот мир над него, почнал да истражува и размислува. Се спуштила ноќта и на небото се појавила сјајна ѕвезда. Не излегла од Земјата како каменот од кој се прават кипови. Не ја направил човекот со своја рака, за потоа да ја обожува. Му рекол на својот народ дека го пронашол вистинскиот бог. Тогаш се појавила Месечината и исчезнала ѕвездата. Видел дека Месечината е поголема и посјајна, па рекол дека Месечината е бог. Потоа се појавило Сонцето кое го отстранило месечевиот факел и чија светлина ја преплавила Земјата. Авраам, нека е Божјиот мир над него, рекол: „Ова е бог“. Но Сонцето зашло и ја оставило Земјата во темнина. Каков е овој бог кој заоѓа и го напушта своето кралство? Не, Сонцето не е бог кој мене ме создаде. Ниту пак овие созданија се богови. Ниту јас сум бог. Не сум се создал самиот себе си, ниту сум создаден од ништо. Останува само една можност, таа е исправна и вистинита, а сè останато е невистинито: зад сите овие нешта е Семоќниот Бог кој ги создаде, и нив, и мене и сите други нешта. Овој доказ к*ранот го изложил во единствена реченица, која претставува чудо - натприродно својство на Божјата објава и несоборлив доказ за атеистот кој му се покорува на разумот и го почитува, а тоа е цитатот: „Дали се создадени од ништо, или самите себе си се создале?!“

 

            Полуписмени, ограничени, атеистите говорат: „Природата, таа го создаде човекот, таа му го подари разумот!“ Некои учители овака ни говореа кога бевме малечки, во времето на Првата светска војна и после неа, оние учители кои го „почувствуваа мирисот на новата култура“, прво од Истанбул, а потоа од Париз, па помислија дека се просветени. А, зборовите „просветени“ и „просветител“ имаа во тоа време значење кое денес го има зборот „прогресивни“. Секое време има свои зборови и свои изрази, со кои нè исмејуваат нас како што ги исмејуваа Индијанците во Америка со монистрата и шарената облека како би им ја зеле, во замена, нивната земја. После, кога пораснавме, се прашавме: „Што е тоа природа?“ Зборот природа (табиа) во арапскиот јазик има облик на актив, а значење на пасив и на објект. Па ако е создадена, кој ја создал? Велат: „Природата е случајност, закон на веројатности и можности“. Прашавме: „Знаете ли на што личи овој говор?“ Сличен е на примерот на двајца кои залутале во пустината и во тоа лутање наишле на голем, убаво уреден дворец, со украсени ѕидови, скапоцени покривки, часовници, лустери. Еден од нив рекол: „Навистина ова е дело на некој голем мајстор!“ А, другиот му одговорил: „Овде имало една карпа, па надошол порој, ветар и други метереолошки фактори, и со изминувањето на многу векови, случајно настанал ѕид“. „А, покривката?“ - прашал првиот. „Се разлетала волната од овците, па потоа се споила. Тогаш дошла бојата па сето тоа се обоило и така настанала оваа прекрасна покривка“. „А, часовниците?“ - го прашал. „Железото се излило под влијание на временските фактори, потоа се испресекло и настанале кругови, и со изминувањето на многу векови настанал овој облик“. Зарем нема да кажете дека овој е лудак? Дали случајностите направиле клетката на црниот дроб, која се гледа само со помош на микроскоп извршува хемиски операции за кои се потребни многубројни апарати со кои можеш да наполниш една голема соба и кои повторно можат да извршуваат само дел од тие операции?! Оваа клетка го претвора вишокот на шеќер во крвта во гликорин, лачи жолчка, го регулира холестеролот во крвта, произведува црвени крвни зрнца, а извршува и други операции. Случајностите направиле на јазикот да постојат 9.000 мали жлезди за вкус, во секое уво 100.000 клетки за слух, во секое око 130.000.000 клетки кои примаат светлина.

 

            Земјата и нејзините чудеса и тајни, воздухот кој ја опкружува, живите суштества кои ги носи во себе, а кои не се гледаат, потоа чудесните облици на снежните снегулки кои паѓаат, ги создал со таква прецизност, направил во неа таква убавина која ја откривме дури во последно време. Набљудувај ја Земјата и нејзините минерали, тајните кои се складирани во неа, животинските и растителните видови, нејзините огромни пустини, пространите мориња, високите планини, длабоките долини! Потоа спореди ја со Сонцето и ќе ја согледаш како мала, безначајна во однос на него и неговата големина. А, Сонцето кое е поголемо од Земјата милион пати, во однос на галаксијата е како зрнце песок во најголемата пустина. Сонцето кое е оддалечено од нас стотина милиони километри, кога би ја мереле неговата оддалеченост со светлосни години (а брзината на светлината е 300.000 км во секунда) оддалечено е од нас 8 минути. Колкава е тогаш оддалеченоста на ѕвездата чија светлина доаѓа до нас за милион светлосни години? Светлосната година „одговара“ на десет илјади милијарди километри. Колку тогаш километри има во милион светлосни години? Овие галаксии, од кои една е и Млечниот Пат, за кои астрономијата не знае повеќе отколку дека тоа е осветлена област, и покрај нивната огромна големина која разумот не може да ја замисли, се движат со застрашувачка брзина, која ја преминува границата на бројките. Па како не доаѓа до судир помеѓу нив? Читав, од еден астроном, дека можноста за нивниот судир е како можноста да се судрат шест пчели кои се упатиле во земјината атмосфера. Пространството на оваа атмосфера во однос на пчелата е како односот меѓу оваа атмосфера и безбројните галаксии.

 

            Целата оваа вселена е во средиштето на огромна топка која претставува „семау ед-дуња“, најблиско небо. Таа топка е од вистинска маса на телото, а не празен простор.[5] Топката која ја опфаќа оваа вселена и она што е во неа, како Сончевиот систем и другите ѕведи, во однос на кои Сонцето е како јаболкото спрема планината, и галаксиите во кои се наоѓаат безбројни ѕвезди, ја затвора оваа вселена внатре. Таа топка која е заштитена и осигурана, има врата која се отвора и затвора. Бог ја создал како свод кој има длабочина. После неа е вселена, а Бог го знае нејзиното пространство, можеби како оваа првата, или поголема од неа, која ја опфаќа друга поголема топка, па трета вселена и трета топка. Потоа четврта, петта, шеста и седма вселена. Над нив се наоѓаат тела со прекумерна големина и обем, а тоа се Арш[6] и к*рсиј[7].

            А, најголемото чудо и еден од најсилните докази на Божјото постоење, дека оваа вселена постои во таков смален облик, што разумот не може да ја сфати неговата прецизност и минијатурност, како што не може да го сфати пространството на вселената, а тоа е атомот. Тој не може да се види освен со помош на електронски микроскоп. Тоа е телото кое учените луѓе и филозофите од минатото го нарекувале монада, дел кој не може понатаму да се дели. Во средиштето на овој атом се наоѓа вселената, микровселената и во него има јадро околу кое кружат електрони, како што кружат ѕвездите во вселената. Јадрото во однос на атомот е како пченичното зрно во однос на огромен дворец. Тоа е потешко од 1.800 електрони. Па дали сето ова е дело на случајноста?[8] Верниците ги весели тоа што празните зборови, како што се природа или случајност, престанале да ги спомнуваат јазиците на научниците. Тие се уште останале во употреба кај лаиците кои мислат дека имаат знаења, а не се ни блиску до вистинските научници.