Пресадување на органи

Илустрација:На секому од нас дадено ни е na пр. по едно срце кое работи додека работи и до тогаш ние сме живи. Дали е во ред на пр. да се замени срцето кое не функционира добро,кога му истекол рокот на траење  поради болест, старост, со нечие друго? Дали е доволно оправдување дека желбата за живот е посилна од се друго? Или треба да си речеме така требало да биде, и да не се трудиме да си го продолжиме животот со примање на туѓ орган.Јас лично не би имала двоумење да донирам орган на некој кој му зависи животот од тоа, или ако настрадам ( не дај Боже во сообраќајка) би сакала ако некој од моите органи функционираат да бидат извадени и користени за спасување на начиј живот.Но, ми е мачна помислата до каде отиде овој бизнис со човечки органи,  деца се киднапираат за некој што ИМА пари, а Е богат и МОЖЕ да си дозволи да купи срце, бубрег и така натаму, како на пазар,  да си го продолжува животот на сметка на смртта на детенцесо СЕ може да се манипулира , па и со ова.што мислите вие?


Изменето од mamma - 12.Април.2008 во 20:24

sandrica напиша: Jas bi primila tugo srce ako mi bide porebno. A pred da umram planiram da potpisam nekoj dogovor za koga ke umram moite organi sto funkcioniraat da se dadat za vgraduvanje na deca,luge koi nemaat pari da si go dozvolat toa, a im e neophodno.

Da ali daki ke otidat tamo ili kaj nekoj bogatas ne se znae...pa da bolje e taka po so ako crknam i ako nekoj organ mi otide kaj nekoj drug toa znaci deka ne sum umrel celosno nego deka del od mene sepak zivee negde....
ai mislam deka treba da se vadat organi samo da ne se zloupotrebuva toa mnogu ...zavisi takavo e svetot sega ako ima pari so sakas si prais taka da ke se potrudam da stanam moknik...

Се е тоа убаво, спасување животи ен стаф (зборувам за она легално купување и продавање органчиња).

dobra tema.. mi se dopaga. Ne bi si go prodolzuvala mojot zivot dokolku mi e potreben organ (ako sum stara) a dokolku sum mlada a imam moznost od nekoj mrtov da kazeme koj ima zdravi organi bi si go prodolzila zivotot no sto i da bide ke bide zatoa sto taka bilo pisano i taka trebalo da bide. Jas bi sakala da doniram organ dokolku mu zatreba na nekoj ili krv i sl. A biznisot so doniranje organi stvarno dostigna mnogu daleku i veke.. toa e kriminal sto se veli a ne doniranje organi.

Neodamna imav prilika da sledam edno izlaganje na Dr.Bruce Lipton (koj e lekar i doktor po biologija, nekogashen profesor na University of Wisconsin Medical School, kako i istrazhuvach vo Stanford University) vo koe toj gi izlozhuvashe nagovite iskustva vo domenot na biologijata na kletkite dobieni so istrazhuvanjata vo sferata na kloniranjeto i transplantiranjeto.

Podatokot koj mene posebno mi privleche vnimanie e deka kletkite se predavateli i premnici na informacii vo opseg koj do denes voopshto ne bil poznat ili za koj ne se govorelo poshiroko od povekje prichini.

Kako eden interesen primer na megjusebna komunikacija megju kletki na organi, koi duri i ne pripagjaat na isto telo, e faktot deka koga dve srca kje se postavat edno do drugo, po izvesno vreme, tie samite kje go sinhroniziraat svoeto poedinechno chukanje vo eden zaednichki unison i kje chukaat kako po dogovor.

Odamna se znae deka kletkite imaat razni, takanarecheni senzori (receptori) na svojata obvivka (cipa/opna), preku koi primaat signali od okolinata i komuniciraat so nea. Taka doznavaat dali, na primer, doagja hrana za da gi otvaraat takanarechenite "kanali" i da ja vnesat vo sebe, dali se naogjaat vo toksichna sredina za da gi drzhat zatvoreni kanalite od svojata obvivka i da se zashtitat i t.n. Biologijata na kletkata raboti vaka: signal nadvor od nea (hemijski, svetlosen, toploten...) doagja do senzorite, toa predizikuva promena vo proteinite i posledovatelno ja menuvaat sostojbata koja kje gi uslovi funkciite na kletkata. Poednostaveno kazhano senzorite, so nivnata svest za sredinata vo koja se naogjaat, predizvikuvaat fizichka reakcija na kletkata. Po definicija toa e percepcija (svest za okolinata preku fizichka senzacija).   

Koga kletkata vleguva vo komuna so drugi kletki za da izgradi slozheno organizirano tkivo ili organ, taa vleguva vo komunikacija so drugi kletki i se odnesuva so niv vo eden zaednichki dogovor. Vo sprotivno, ako taa ne sorabotuva i ne se odnesuva soodvetno na "dogovorot" vo komunata, pochnuva da se odnesuva svoevolno i postanuva maligna - narodno poznato kako rak.

Koga kletkite vleguvaat vo komunalen zhivot tie znachi se odreknuvaat od svoevolnoto veruvanje za onoa sto se odnesuva vo okolinata i toa go predavaat kako funkcija na komunata ili nekoe centralno mesto vo nea kako niven glaven vodach. Poednostaveno kazhano, kletkite so svoite senzori primaat informacii, potoa tie gi razmenuvaat vo komunalniot sistem koj reshava sto kje storat za dobrobit na celata komuna. Prevedeno praktichki na nivo na chovek, kletkata ja chita okolinata, ja prakja taa informacijata preku nervniot sistem do mozokot, ovoj ja interpretira informacijata i prakja instrukcija nazad do kletkata kako taa da se odnesuva.

Ubeduvanjeto vo biologijata e deka komunikacijata (primanje i predavanje na informacii) na kletkite e po hemijksi procesi, preku razmena na molekuli, sto korespondira so Njutonoviot model koj veli deka Svetot e materija. Toa e bazata na koja se potpira i gradi farmacevtskata industrija na lekovi.

No ako toa e tochno, togash kako dvete srca, spomnati na pochetokot, koi poteknuvaat od dva razlichni choveka i ne se povrzani megjusebno, go sinhroniziraat svoeto chukanje bez da bidat vo mozhnost hemijski da razmenat informacija za sebe ???

Vlezete vo realnosta a kvantnata mehanika. Taa veli deka Svetot e energija i deka vo sushtina razlichnoto nivo na taa energija ja determinira interpretacijata na materijata onaka kako sto ja percepirat kletkite i taa ja odreduva mozhnosta na realiziranje na nejziniot potencijal kako takov. Atomite i molekulite vsushnost se elektromagnetski polinja.

Kletkite, nivnite komuni i ultimativno organite i slozhenite organizmi energetski se povrzani megjusebno.

Se izvinuvam za vaka dolgiot voved, no mislev deka bez nego ne kje mozhe da se razberat rabotite koi sledat.

Gi spomnavme dvete srca i sinhronizacijata vo nivnoto chukanje. Toa se sluchuva bidejki tie ne samo sto energetski komunicirale megju ostanatite kletki i organi od teloto na lugjeto od koi originalno poteknuvale, tuku energetski komuniciraat i megjusebno.

Sto se sluchuva koga tie kje bidat presadeni vo telata na drugi lugje? Od iskustvo znaeme deka lugjeto koi dobile transplanti imaat sekjavanja i afiniteti koi im pripagjaat na donorite. Taka, na primer, se sekjavaat na sluchki koi nikogash ne im se sluchile, sakaat hrana koja nikogash ne im se dopagjala i t.n.

Do sega oficijalnata nauka zatvorashe ochi na ovie posledici od transplantaciite, no vo posleno vreme vakvite mentalno/fizichki posledici stanuvaa se pochesti i poupadlivi, pa nemozhat povekje da se otfrlaat kako izmislici i kako posledici od traumata na operaciite.

Kletkite, megju ostanatite receptori imaat i takanarecheni "sopsteni raspoznavachi". So niv tie gi prepoznavaat kletkite od sopstvenata komuna. Dokolku napravat kontakt so kletka od svojata komuna tie ja prifakjaat, a dokolku napravat kontakt so tugja kletka tie ja otfrlaat.

Ako se eliminiraat ovie receptori togash kletkata nemozhe da pravi "sopstveno prepoznavanje" i stanuva generichna (bez identititet) i mozhe da bide stavena vo bilo koja druga komuna (vo chovek, zhivotno ili ptica) i taa nema da bide otfrlena.

Kletkata ja prima informacijata za identitetot preku svoite snezori (anteni), a toa znachi deka toj identitet e NADVOR od nea.

Koga se transplatiraat organi, kletkite na transplatiraniot organ so svoite "anteni" kontinuirano i neprekinato se konektiraat so donorot na organot, teloto vo koe originalno postoel i od koe e izvaden. I dodeka donorot e zhiva lichnost nekako mozheme da se soochime so faktort na razmena na energetskata informacija megju zhivite tela, no donorite chesto pati se mrtvi lugje.

I sega doagjame do poentata na ovoj dolg komentar: kletkite od doniraniot organ vospostvuvaat kontakt so lichnosta (informacijata) na umreniot chovek! So drugi zborovi, umiranjeto na onoa sto nie go prepoznavame kako materijalno telo ne e istovremeno i umiranje na lichnosta (energija, duh... narechete ja kako sto sakate). Taa energija, kompletna so site kvaliteti na lichnosta koja zhiveela vo onaa nam poznata materijalna forma, postoi i natamu nadvor od mrtvoto materijalno telo. Vsushnost ova dokazhva deka individualnata chovekova energija (duhot) ne e lokalizirana vo teloto, tuku se naogja nasekade. Zatoa kletkite na transplantiraniot organ ostvaruvaat kontakt so energijata na svojot star sopstvenik (donorot), iako ne se naogjaat vo negovoto, tuku vo sosem drugo strano telo! Koga teloto umira, energijata koja go odrzhuvala, konstruirala i harmonizirala, ostanuva da postoi i ponatamu, bez razliika sto nejzinata materijalna kontrukcija povekje ne postoi. NASHIOT IDENTITET EGZISTIRA NADVOR OD NASHETO TELO!

Попи, темава е постара и откако сум јас модератор, на неа не се дискутирало.
Во првиот пост е објаснето зошто е ставена баш тука.
Прочитај ја поентата од коментарот на Месинџер, врската е мајсторски доловена.

Ќе видиме како ќе продолжи дискусијата, за преместување не е тешко.

Многу убаво објаснето од Месинџер.
Феномен за клетките како предаватели и приемници на информации, а со кој е поврзан и феноменот на клеточно помнење, е нешто за кое се повеќе се дискутира и се разјаснува.
Во човечкото срце се пронајдени клетки слични или исти на мозочните клетки за помнење.
Значи со трансплантација конкретно на срце во телото на примателот се пренесуваат информации од донаторот: склоности, таленти, емоции, карактерни особини...

Има многу примери кога примателот на дониран орган поприма некои особини или информации од донаторот.
Гледав една научна емисија во која ми остави впечаток еден пример: од човек кој умира во сообраќајка, го пресадуваат срцето на друг човек кој имал срцеви проблеми.
По операцијата, семејствата на двајцата се зближуваат и се поврзуваат емотивно и не пропуштаат прилика да се видат за празници, викенди, прослави, иако живеат во различни градови.
Мајката на починатиот во овој човек сега го гледа својот син, знаејќи дека неговото срце уште чука, само во друго тело. Во човекот пронашла многу особини од нејзиниот починат син, за кои особини и самиот човек тврдел дека пред пресадувањето на срцето не ги поседувал...
Човекот живеел 20 години со туѓо срце во себе.
На двапати патувајќи накај ова семејството, човекот доживува сообраќајки, и тоа на истото место на кое починал и донаторот.
Третата сообраќајка била кобна.
Човекот со донирано срце, починал во сообраќајка точно на истото место на кое загинал и човекот од кој му било донирано срцето...