еве ке почниме со

Мозок и нервен систем

Човечкиот мозок содржи милијарди нервни клетки-неврони, кои се специфично групирани и поврзани во групи кои ги координираат мислите, чувствата, движењата и сетилата. Комплициран систем од нерви го поврзува мозокот со остатокот од телото, овозможувајќи комуникација и пренос на информации во дел од секунда. На пример, со колкава брзина ја повлекуваме раката од жешка печка. Иако сите делови од мозокот функционираат како една целина, сепак секој дел е одговорен за специфична функција-контролирајќи се од работата на нашето срце до нашето расположение                           

Голем мозок (Cerebrum)

Големиот мозок е најголемиот дел од нашиот мозок и обично кога мислиме на мозок мислиме на големиот мозок. Надворешниот слој на мозокот е цербралниот кортекс, мозочна кора, сивата материја на мозокот. Длабоките бразди на мозокот ја зголемуваат површината на мозочната кора, со што се зголемува капацитетот за обработка на  повеќе информации.

Големиот мозок е поделен на две половини-хемисфери, со длабока фисура. Хемисферита комуницираат меѓу себе преку густа лента на нерви, наречена корпус калозум, на дното на фисурата. Всушност информациите од едната половина на телото во најголем дел се обработуваат на спротивната страна на мозокот           краткотрајно меморирање на идеи и мисли, овозможувајќи ни разгледување на повеќе идеи во исто време. Една секција од фронталните лобуси ни помага да ги изведуваме свесните движења, додека една секција во левиот фронтален лобус ни овозможува претварање на мислите во зборови. Лобусите позади фронталните, париеталните лобуси ги интерпретираат информациите од сетилата , како вкус, температура и допир; исто така се вклучени во читање и решавање математички проблеми. Лобусите на тилот, окципиталните лобуси, ги обработуваат сликите од очите и ги поврзуваат овие информации со сликите кои веќе се меморирани. Темпоралните лобуси, сместени под окципиталните, ги преведуваат информациите од ушите, вклучувајќи и музика. Долната страна од темпоралниот лобус има главна улога во памтењето                  

Мал мозок и мозочно стебло (Cerebellum and brainstem)

Мозочното стебло го поврзува големиот мозок со рбетниот мозок. Контролира витални фукнции, како срцева работа и фрекфенција, крвен притисок и дишење. Овој дел е исто важен за спиењето.

Малиот мозок (cerebellum) е сместен под и позади големиот мозок. Во него се комбинираат сензорните информации од очите, од ушите и мускулите о што се добива координација на движењата, особено на деликатните движења. Оштетување на малиот мозок доведува до големи испади во движењата и нивната координација. Најкарактеристичен знак е интенционен тремор-тресење на дел од телото, на пример раката-кое се случува само кога ја движиме раката.

(Американско невролошко здружение)

              

Третман на мозочен удар

                  Мозочниот удар („шлог“) е медицинска ургентност. Правовремената дијагноза и третман се пресудни во однос на крајниот исход. Третманот варира во зависност од тежината и типот на ударот. Секој пациент со мозочен удар треба да се хоспитализира, првите денови во единица за интензивна нега.
 
Целта е пациентот да се прегледа колку што е можно побрзо, да се одреди типот на мозочен удар-дали е исхемичен мозочен удар или мозочно крварење и да се започне терапијата-сето ова во рок од три часа по појавата на мозочниот удар.

Ургентен третман

Тромболитичните лекови, како tPA ги разградуваат веќе створените крвни коагулуми и можат да го повратат проткот на крв низ затнатите артерии со што се овозможува преживување на засегнатиот дел од мозокот. Пациентите кои рано ќе го примат овој лек имаат подобра прогноза. Но постојат стриктни критериуми кои мора да бидат исполенти за пациентот да ги прими овие лекови. Најважно е пациентот да биде третиран од специјално обучен тим во првите 3 часа по ударот.
 Доколку ударот е предизвикан од крварење во мозокот-овој третман со тромболитични лекови е забранет, затоа што ќе го влоши веќе постоечкото крварење во мозокот и затоа е потребна точна дијагноза пред да се започне со третманот!
Во други ситуации се даваат лекови кои ја намалуваат способноста на крвта да се разгрдаува, како хепарин на пример. Исто така се употребуваат и аспирин и слични лекови.

Можно е да има потреба од други лекови за контрола на симптомите-аналгетици за намалување на главоболката, анти-хипертензиви за намалување на виокиот притисок кој обично се зголемува по мозочниот удар.
 
Доколку голтањето е оневозможено, се даваат течности и хранливи материи преку интравенска линија или цевка за хранење во желудникот. Проблемите со голтањето можат да бидат привремени или трајни.

За хеморагичен удар (мозочно крварење) потребна е хируршка операција, за отстранување на насобраната крв која го притиска мозокот и со тоа го загрозува животот на пациентот и за поправка на оштетените крвни садови.
Критично болни пациенти, пациенти кои се во кома се лекуваат во кома центар.

Долготраен третман

Целта на долгорочниот третман е да се повратат колку што е можно повеќе функции и да се спречи појавата на наредни удари. Во зависност од симптомите рехабилитацијата вклучува терапија на говорот, физикална терапија, психолошка терапија и сл. Периодот на опоравување е различен и варира помеѓу пациентите.
Одредени третмани како вежби со истегнување на мускулите во нивниот максимален опсег, менување на позицијата на телото, преместување на пациентот се изведуваат за да се спречат компликациите кои се поврзани со долготрајна неподвижност-појава на инфекции и контрактури и рани на телото. Треба да се промовира физичката активност кај овие пациенти во рамките на нивните моќности. Понекогаш кога е оштетена функцијата на мочниот меур се става  уринарен катетер.

Мозочниот удар е тешка болест која доколку пациентот остане жив, во целост го сменува неговиот живот-неподвижноста, одземеноста на делови од телото во голем процент доведуваат до депресија и апатија кај овие пациенти. Процесот на опоравување е долг и бара постојано учество на самиот пациент како и на неговата најблиска околина. Воглавно голем дел од функциите се повратуваат, како одот говорот, но фините моторни движења најчесто се трајно повеќе или помалку оштетени.

Спречувањето на појава на нов удар е исто многу важно кај овие пациенти и затоа тие треба да го сменат животниот стил  (откажување од пушење, намалување на телесна тежина доколку се гојазни и сл.).
Кај пациентите кои имаат големо стеснување на каротидните артерии потребна е каротидна ендаректомија, за спречување на нови мозочни удари

Testovi za rano dijagnosticiranje na rak
  

ТЕОРИЈА ЗА БОЛЕСТИТЕ ПО ДОКТОР РЕКЕВЕГ      P

Д-р Рекевег опишува шест фази во настанувањето на болестите кај луѓето:

Првата фаза - е таканаречената фаза на екскреција (излачување), кога организмот настојува да ги исфрли токсините од себе преку екскретите (урина, пот, столица...). Тоа обично се манифестира преку пролив или засилено лачење на мукус, кога може да се јават одредени облици на бронхитис, алергии итн.

Втората фаза - е фаза на реакција, кога организмот ги отстранува токсините преку подигање на телесната температура, разни воспаленија, мобилизација на белите крвни клетки. Во оваа фаза, според д-р Рекевег, може да се јават полипи на слузниците во телото, опстипација и сл.

Третата фаза - следува ако претходните две фази биле неуспешни. Третата фаза значи практично депонирање на токсините „некаде периферно“ во организмот, каде што не ќе можат да се нарушат нормалните биохемиски процеси. Но, ако продолжи создавањето на токсини, тогаш тие се натрупуваат и во виталните органи, како што е срцето, крвните садови, органите на имунолошкиот систем и сл., што во медицината се вика локус резистенцие минорис, односно место со најмала отпорност.

Овие три фази во принцип се реверзибилни, и организмот, по отстранување на причините за нив, во потполност може да се опорави. Но ако сите три фази се неуспешни, тогаш почнува четвртата, потешка фаза, која остава потрајни последици. Организмот во следните фази почнува да развива процеси на разорување на поедини места во себе, со што настојува да се одржи.

Четвртата фаза - е фаза на импрегнација на токсините во некое ткиво (како кај тетоважата на кожата). Таквата импрегнација се манифестира со болест на некој од органите кој имал најмала отпорност.

Петтата фаза - е дегенерација и неповратно оштетување на некој орган, со што се менуваат клеточните ензими и органската структура на органот. Така, докторот ја опишува цревната болест кај цревата како дегенерација на улцерозните клетки, по што тие умираат, а потоа се појавува бактеријата Хелиобактер пилори. Според него, оваа бактерија се јавува овде за да „ги изеде“ мртвите клетки од токсицираното ткиво, бидејќи не постои друг начин организмот да се „отараси“ од нив. Така, организмот го јаде своето сопствено ткиво, за да се спречи понатамошно ширење на болеста и оштетување на други органи. Животот е феномен кој не само што се создава, туку и самиот се одржува.

Така, Хелиобактер пилори не е причина за болеста. Тоа го тврди и д-р Јанг. Според него, причина за улцерот е латентната ацидоза.

Хелиобактер пилори денес се наоѓа во желудникот на една третина Американци, се тврди во „Д Атлантик маунтли“ (The Atlantic Monthly”, A new germ teory, 1999).

Шестата фаза - е почетокот на карциномите. И карциномот на желудникот, и карциномот на дебелото црево, се всушност неопластична фаза, која е последна одбранбена фаза и шанса за регенерирање. Токсините тогаш се толку многу импрегнирани и клетките се толку многу дегенерирани, што и самата ДНА е загрозена. Интоксицираните клетки се размножуваат без контрола само за да се одржат во живот. Токсичниот трулеж во средината на туморот е здружен со микроорганизмите. Овие микроорганизми се нарекувани со разни имиња, но во последно време се нарекувани Siphonospora Polymorpha ( како што ги нарекла Вирџинија Ливингстон), или Fasciolopsis Buskii, како што ги нарекува Хулда Кларк во книгата „Лек за сите болести“.

Тенкото црево, во кое се исфрлаат алкалните секрети, многу тешко заболува од карциноми, бидејќи средината во нив не е кисела.

Карциномот е најкиселата болест од сите болести.

MOZOCEN UDAR-IZLIV NA KRV VO MOZOKOT - kapka ili tromboza

IZLIVOT na KRV vo MOZOKOT e PREDIZVIKAN pri SLABEENJETO na KRVNITE SADOVI. Koga covek e vo RELAXIRANA sostojba, obicno NEMA PROBLEMI, no SEKOE IZNENADNO ZGOLEMUVANJE na CIRKULACIJATA moze da PREDIZVIKA PRSKANJE na KRVNIOT SAD. Koga ova ke se sluci vo eden od krvnite sadovi vo mozokot, toa se narekuva " izliv na krvta vo mozokot", ili " kapka ".

DRUGIOT TIP " CEREBRALNA TROMBOZA", e PRODUKT na ZGRUTCUVANJE na krvta ili ZACEPUVANJE vo EDEN od KRVNITE SADOVI na MOZOKOT. Ovaa sostojba voglavno e PREDIZVIKANA so ISTIOT VID ISHRANA koja ja PREDIZVIKUVA ARTERIOSKLEROZATA i cesto NASTANUVA koga NATALOZENITE MASNI MATERII i HOLESTEROLOT se ODVOJUVAAT od ARTERISKIOT ZID i se SMESTUVAAT vo eden od kranijalnite - cerepni - krvni sadovi.

Za UBLAZUVANJE na OVIE SOSTOJBI treba da se IZBEGNUVA HRANATA koja gi SLABEE KRVNITE SADOVI ili SOZDAVA NAsl*gI na MASTI i HOLESTEROL i tuka spagaat ZASITENITE MASTI kako onie sto gi sodrzat MESOTO, JAJCATA, MLECNITE PROIZVODI, kako i SEKEROT i drugata extremna expanzivna hrana.

HRANATA BOGATA so MINERALI kako ALGITE i PODEBELIOT KORENEST ZELENCUK, ke om ja POVRATI na KRVNITE SADOVI NIVNATA NORMALNA SILA i ELASTICNOST, a pod VLIJANIE na ZDRAVIOT NACIN na ISHRANA nasl*gite od MASTI i HOLESTEROL ke IZCEZNAT.