Со хеленизирањето на христијанството и неговото претварање од јудејска секта во посебна религија се сменал и самиот поим “Божји син“, така да тој израз денес го нема она значение што го имал во Исусовото време. Во тоа време Син божји не значел експлицитно боженственост. Синови божји биле сите евреи и по тоа се разликувале од другите народи. “Вие сте синови на Јехова, на Богот свој“ (Повторените закони)... “Јехова говори, синовите сум ти ги одгледал и сум ги израснал“ (Исаија)......, “Тие се народот мој, синовите..“ (Исаија), “Вратете се синови, што се одвративте“ (Еремија) Овој вообичаен назив за евреите, пренесен кај паганите (за кој поимот Син Божји преставувал нешто сосема друго) го создал митот за Исус Христос син божји испратен на земјата за да со смртта го откупи човештвото од гревови.

Арамејскиот терм РАББ = Господар (англиски=LORD), кој во арапскиот би бил еднаков на РАББ се однесува на Бог, но не стриктно нему. Така на пример, РАББУЛ-БЕЈТ = Господар на куќата. Значи, прифатливо би било Исус да се нарече Господар, во смисол Господин, но не во смисол - Бог. Прифатливо би било Исус, како и сите ние да се наречеме Чеда божји, во смисол – слуги Божји, тие за кои Бог се грижи, и ги сака, но не биолошки синови! Во Библијата во врска со ова има многу пасуси кои велат дека Сите луѓе се Божји Синови, па дури и Сатаната (пример: Матеј 5:45; Јов 1:6).
Во к*ранот е поинаку. Во него луѓето се нарекуваат слуги Божји, но никаде не се вели дека се синови или чеда, за да не се измешаат поимите, па потоа и верувањето.

Главниот разлог за до денешно неизјаснување на овие поими стои во тоа што денешната Библија не е во оригиналниот јазик на кој говореше Исус – Арамејскиот (или Хебрејскиот). Овие се главните разлози кои доведоа до потребата на религиското освежување што Бог одлучи да го направи со Мухамед (мир над него) како последен пратеник, објавувајќи му го к*ранот, Последното Откровение за целото Човештво. Исламот не е затворена религија, наменета за одреден народ или средина, туку последен отворен повик на Бог за секое човечко суштество за да му се покори само Нему. Исламот го потврди тоа што го кажаа пратениците пред него, но истотака го филтрира од грешките што настанаа во меѓувреме и го зајакна со потврда од самиот Бог:
Ние, навистина, ја објавивме Опомената (к*ранот) и Ние, навистина, ќе ја чуваме. (к*ран, 15:9)

i koga bi bilo taka kako sto Ti vikas, sepak samo eden megu site e Hristos MEsija